W Piśmie Świętym, co prawda, nie występują takie określenia Maryi jak: Matka Miłosierdzia, Matka Boża Miłosierdzia. Matka Bożego miłosierdzia czy Matka miłosierna, ale teksty biblijne doskonale opisują te tytuły i tę rzeczywistość, która pod nimi się kryje. Z podobną sytuacją mamy do czynienia w przypadku wskazywania na Jezusa jako na Wcielone Miłosierdzie. Nie ma takiego złożenia słów na kartach Biblii, lecz istnieje mnóstwo fragmentów wyraźnie mówiących o inkarnacji drugiej Osoby Trójcy Świętej (J 1, 14; Flp 2, 6n) i akcentujących Jej miłosierdzie (uzdrowienia: np. Mt 9, 27n, czy wskrzeszenia: np. chłopca z Nain Łk 7, 13, czy też dzieło Odkupienia człowieka). Dlatego nazywanie Jezusa Wcielonym Miłosierdziem jest w pełni uzasadnione, gdyż w tym określeniu, którego zresztą używała św. Siostra Faustyna, zawarte zostało samo sedno życia i misji Jezusa. Polegało ono bowiem na przyjęciu ludzkiego ciała oraz na objawieniu światu życiem, słowem i czynami Ojca, który jest bogaty w miłosierdzie. Jezus jest rzeczywiście samym miłosierdziem. Tak siebie wprost nazywał w objawieniach danych Siostrze Faustynie. Wielokrotnie mówił: Jestem miłością i miłosierdziem samym (Dz. 1074, 1273, 1486, 1739, 1775, 1780) i tak o Nim mówiła Siostra Faustyna (Dz. 383, 950, 1264, 1552, 1574, 1751).
Analogicznie rzecz się ma z tytułami Maryi jako Matki Miłosierdzia, Matki Bożej Miłosierdzia czy Matki Bożego Miłosierdzia itp. Każdy z tych tytułów odsłania określoną rzeczywistość związaną z życiem Maryi i Jej niezwykłą misją Matki Syna Bożego aktywnie uczestniczącą w dziele Odkupienia. Rozważając tajemnicę miłosierdzia w odniesieniu do Niej trzeba wziąć pod uwagę dwa podstawowe wymiary: Maryja jako Matka Wcielonego Miłosierdzia, obdarzona przez Boga pełnią łask (Niepokalana), rodząca Syna Bożego w ludzkim ciele (Betlejem), uczestnicząca w dziele objawiania się miłosierdzia Boga światu aż po fiat na Golgocie, oraz Maryja jako Matka miłosierna wobec ludzi, świadcząca im miłosierdzie poprzez czyny, z których pierwszym i największym jest danie światu Syna Bożego (nawiedzenie Elżbiety), poprzez słowa (Magnificat) i poprzez modlitwę (wesele w Kanie czy modlitwa w Wieczerniku z Apostołami).
