Do Sanktuarium Bożego Miłosierdzia
w Krakowie-Łagiewnikach

Stolica kultu Miłosierdzia Bożego trzykrotnie gościła Głowę Kościoła Katolickiego. Dwa razy pielgrzymował do Łagiewnik Ojciec Święty Jan Paweł II: 7 czerwca 1997 roku i 17 sierpnia 2002 roku, a 27 maja 2006 roku – papież Benedykt XVI. Każda z tych pielgrzymek pozostawiła trwałe ślady nie tylko w historii łagiewnickiego Sanktuarium, ale także w historii Kościoła, gdyż ukazywała „dar Boga dla naszych czasów”, jakim jest orędzie Miłosierdzia przekazane przez św. Siostrę Faustynę, które przypomina biblijną prawdę o miłości miłosiernej Boga do każdego człowieka.

W ciągu 10 lat łagiewnickie Sanktuarium przeżyło aż trzy pielgrzymki papieskie. Co jest tego powodem?

Z pewnością powodem pielgrzymek papieskich i pielgrzymowania milionów ludzi do tego miejsca nie jest zewnętrzna jego atrakcyjność, lecz wielki dar Boga, złożony w tym miejscu, dar orędzia o Jego miłosiernej miłości do każdego człowieka, który przekazał przez – dziś świętą – Siostrę Faustynę. Ona tutaj żyła i tu zmarła, tutaj spoczywają jej doczesne szczątki, dlatego tutaj zostało także złożone dzieło jej życia: orędzie Miłosierdzia. Stąd rozchodzi się ono na cały świat. Ten dar stosunkowo szybko odkrył Karol Wojtyła, bo jeszcze jako pracownik sąsiadującego z łagiewnickim klasztorem Solvayu, gdy przychodził do naszej kaplicy i modlił się przed obrazem Jezusa Miłosiernego. Potem jako kapłan celebrował uroczyste nabożeństwa ku czci Miłosierdzia Bożego zapoczątkowane przez krakowskiego spowiednika Siostry Faustyny o. Józefa Andrasza SJ. Jako biskup przeprowadził na szczeblu diecezji proces informacyjny zmierzający do wyniesienia Siostry Faustyny na ołtarze, a jako Papież dokonał jej beatyfikacji i kanonizacji. Pod koniec życia w książce „Pamięć i tożsamość” napisał, że orędzie Miłosierdzia, które przekazała, pozwoliło ludziom przetrwać czas okrutnej II wojny światowej, że jest to jedyna prawda zdolna zrównoważyć zło świata: prawda o miłosierdziu Boga. Mówił o tym orędziu w kontekście dwóch totalitaryzmów: faszyzmu i komunizmu, które przeżywała Europa w XX wieku. Ale ta prawda o miłosiernym Bogu odnosi się do każdego zła, które jest w człowieku i w świecie. Większe od tego zła jest Boże miłosierdzie. „Dzienniczek” Siostry Faustyny, w którym na polecenie Jezusa zostało zapisane to orędzie, Ojciec Święty Jan Paweł II nazwał Ewangelią Miłosierdzia pisaną w perspektywie XX wieku. Jako następca św. Piotra dwukrotnie przybył do Łagiewnik, aby ukazać światu ten dar Boga, bo – jak powiedział Jezus do Siostry Faustyny – nie zazna ludzkość uspokojenia dopóki nie zwróci się z ufnością do Miłosierdzia Bożego. Ojciec Święty wiedział, że jedynym ratunkiem, ocaleniem, lekarstwem dla współczesnego człowieka i świata jest ufne zwrócenie się do Miłosierdzia Bożego.

Pierwsza  pielgrzymka Ojca Świętego Jana Pawła II miała  miejsce 7  czerwca  1997  roku.  Czy  może  Siostra  przybliżyć  jej  okoliczności i przesłanie?

Pierwsza papieska pielgrzymka do Sanktuarium w Łagiewnikach miała charakter bardzo kameralny. Była to sobota wieczorem. Po długim oczekiwaniu na modlitwie, Ojciec Święty przyjechał do klasztornej kaplicy z łaskami słynącym obrazem Jezusa Miłosiernego i do grobu św. Siostry Faustyny. W spotkaniu brały udział przede wszystkim siostry z naszego Zgromadzenia, które były wewnątrz kaplicy, a przed kaplicą dziewczęta z Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego (prowadzonego przez siostry), członkowie i wolontariusze stowarzyszenia „Faustinum”, dobrodzieje, ofiarodawcy, osoby na różne sposoby związane z tym Sanktuarium i Zgromadzeniem. Chociaż było to spotkanie z siostrami, to jednak słowa wypowiedziane wtedy przez Papieża odnosiły się do wszystkich.

W tym krótkim przemówieniu Papieża cztery myśli utkwiły mi w pamięci: pierwsze przesłanie skierowane jest do wszystkich ludzi i mówi o tym, że miłosierdzie jest czymś najważniejszym w życiu każdego człowieka. Nic nie jest tak potrzebne człowiekowi, jak miłosierdzie Boże, owa miłość łaskawa, współczująca, wynosząca człowieka aż ku wyżynom świętości Boga – powiedział Papież. Drugie przesłanie dotyczy pielgrzymów nawiedzających sanktuarium w Łagiewnikach. Ojciec Święty powiedział, że każdy może tu przyjść, spojrzeć na ten obraz miłosiernego Chrystusa i w głębi duszy usłyszeć to, co słyszała Błogosławiona:  „Nie lękaj się niczego, Ja jestem zawsze z Tobą” (Dz. 613). A jeśli szczerym sercem odpowie „Jezu, ufam Tobie!”, znajdzie ukojenie wszelkich niepokojów i lęków. Trzeci wątek to osobiste dziękczynienie Papieża wypowiedziane przed tym obrazem Jezusa Miłosiernego za to, że mógł wypełnić Jego wolę i ustanowić Święto Miłosierdzia Bożego. Wtedy tylko dla Polski. I słowa, w których wyznał, że orędzie Miłosierdzia było mu zawsze bliskie, że zabrał je stąd na Stolicę Piotrową i że ono kształtuje obraz jego pontyfikatu. I ostatnie przesłanie skierowane było do naszego Zgromadzenia. Ojciec Święty ukazał potrzebę charyzmatu wówczas błogosławionej Siostry Faustyny i zachęcił nas, byśmy go podejmowały we wszystkich wymiarach. Chrystus uczynił wasze zgromadzenie stróżem tego miejsca, a równocześnie wezwał do szczególnego apostolstwa Jego miłosierdzia. Proszę was, podejmujcie to dzieło. Dzisiejszy człowiek potrzebuje waszego głoszenia miłosierdzia; potrzebuje waszych dzieł miłosierdzia i potrzebuje waszej modlitwy o miłosierdzie. Nie zaniedbujcie żadnego z tych wymiarów apostolstwa.

Po raz drugi  Ojciec Święty Jan Paweł II przyjechał do Łagiewnik 17 sierpnia 2002 roku i to w konkretnym celu: miał konsekrować nową świątynię. Okazało się, że nie tylko konsekrował bazylikę, ale cały świat zawierzył Miłosierdziu Bożemu. Jak Siostra wspomina tę drugą pielgrzymkę i jej przesłanie?

Druga pielgrzymka do Łagiewnik miała zupełnie inny charakter. Ojciec Święty przyjeżdżał, żeby konsekrować nową świątynię w Sanktuarium. Ostatnia pielgrzymka do Ojczyzny – jak pamiętamy – przebiegała pod hasłem: „Bóg bogaty w miłosierdzie”, stąd niosła  tyle  przepięknych treści o tajemnicy miłosierdzia Bożego, orędziu i św. Faustynie, i to wielkie zawierzenie świata Miłosierdziu Bożemu, wypowiedziane przez Papieża nieoczekiwanie, ale ku wielkiej radości wszystkich.

Poświęcenie bazyliki  stwarzało  pewien  kontekst  do wypowiedzi związanych z łagiewnickim Sanktuarium. Ojciec Święty powiedział wtedy, że chociaż do Boga należy cały świat i każdy czas, to jednak są miejsca i czasy szczególnie przez Niego wybrane, w których ludzie doświadczają Jego obecności i Jego łaski. Ludzie pielgrzymują do tych miejsc, bo mają pewność, że rzeczywiście stają przed Bogiem, który jest tam obecny. Jestem bowiem przekonany – powiedział Jan Paweł II o łagiewnickim Sanktuarium – że jest to także szczególne miejsce, które Bóg obrał sobie, aby tu wylewać łaski udzielając swego miłosierdzia.

Najbardziej poruszające słowa, to chyba te o „iskrze”, która ma przygotować świat na ostatecznie przyjście Chrystusa. Niektórzy sądzili, że tą iskrą, o której mowa w „Dzienniczku” Siostry Faustyny jest ona sama lub Jan Paweł II. Tymczasem z wypowiedzi Ojca Świętego jasno wynika, że tą iskrą jest orędzie Miłosierdzia, które z Łagiewnik rozchodzi się na cały świat. Ojciec Święty powiedział, że pragnie, aby to orędzie o miłosiernej miłości Boga, które tutaj zostało ogłoszone za pośrednictwem Siostry Faustyny, dotarło do wszystkich mieszkańców ziemi i napełniało ich serca nadzieją. Niech to przesłanie rozchodzi się z tego miejsca na całą naszą umiłowaną Ojczyznę i na cały świat. Niech się spełnia zobowiązująca obietnica Pana Jezusa, że stąd ma wyjść „iskra, która przygotuje świat na ostateczne Jego przyjście” (por. Dz. 1732). Trzeba tę iskrę Bożej łaski rozniecać. Trzeba przekazywać światu ogień miłosierdzia. W miłosierdziu Boga świat znajdzie pokój,  a człowiek szczęście! To zadanie głoszenia z mocą  światu  orędzia o miłości miłosiernej Boga do człowieka powierzył nie tylko nam, siostrom Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia, w którym żyła i zmarła św. Siostra Faustyna, ale także Kościołowi w Krakowie i w Polsce oraz wszystkim pielgrzymom nawiedzającym to Sanktuarium.

Cztery lata  później śladami  Jana  Pawła II  pielgrzymował  jego następca na Stolicy Piętrowej – Ojciec Święty Benedykt XVI. Była to trzecia papieska pielgrzymka w Łagiewnikach.

Było to 27 maja  2006 roku. Papież nawiedził wówczas kaplicę klasztorną, bazylikę i Kaplicę Wieczystej Adoracji. Modlił się przed łaskami słynącym obrazem Jezusa Miłosiernego i przy grobie św. Siostry Faustyny, z rąk przełożonej generalnej m. Gracjany Szewc otrzymał relikwie Apostołki Bożego Miłosierdzia i pobłogosławił Zgromadzeniu w posłudze niesienia światu orędzia Miłosierdzia. Potem na piechotę przeszedł do bazyliki, gdzie spotkał się z chorymi, pozdrowił ich, opiekunów, kapłanów, którzy w tym sanktuarium prowadzą pracę duszpasterską, siostry Matki Bożej Miłosierdzia, członków „Faustinum” i wszystkich obecnych. W swoim słowie skierowanym do ludzi chorych powiedział: Wy, drodzy chorzy, naznaczeni cierpieniem ciała i ducha, jesteście najbardziej zjednoczeni z krzyżem Chrystusa, a równocześnie jesteście najbardziej wymownymi świadkami miłosierdzia Bożego. Dzięki wam, przez wasze cierpienie, On z miłością pochyla się nad ludzkością. To wy, mówiąc w zaciszu serca: „Jezu, ufam Tobie”, uczycie nas, że nie ma innej, głębszej wiary, innej, żywszej nadziei, innej, gorętszej miłości od tej, jaką żywi człowiek, który w nieszczęściu zawierza siebie pewnym dłoniom Boga. Następnie na osobistą modlitwę przeszedł do Kaplicy Wieczystej Adoracji. Tam, po modlitwie, wpisał się do Księgi Pamiątkowej, wyrażając życzenia wobec wszystkich pielgrzymów nawiedzających to Sanktuarium: Niech Bóg, który jest Miłością, napełnia serca przybywających tu pielgrzymów darami swego miłosierdzia,  umacnia  ich swoją mocą,  by  mogli trwać w prawdziwej wierze oraz przynosić owoce prawdy, miłości i pokoju we współczesnym świecie.

Co pozostało  po  tych papieskich  pielgrzymkach  do  tego  Sanktuarium? 

Z pewnością nie tylko pamięć o tych wydarzeniach, ale przede wszystkim niezwykle głębokie nauczanie o Bogu bogatym w miłosierdzie i wskazywanie na ten dar Boga dla naszych czasów, jakim jest orędzie Miłosierdzia przekazane przez św. Siostrę Faustynę. Wiemy, że to orędzie Ojciec Święty Jan Paweł II w dniu kanonizacji Siostry Faustyny – 30 kwietnia 2000 roku – przekazał całemu Kościołowi na trzecie tysiąclecie wiary. Czerpiemy nie tylko z tych treści, które zostały wygłoszone w czasie pielgrzymek do Łagiewnik, uroczystości beatyfikacyjnych i kanonizacyjnych, ale z całego nauczania Ojca Świętego, szczególnie z tego, które dotyczy tajemnicy miłosierdzia Bożego i ludzkiego. Tutaj niezwykłym skarbem jest encyklika „Dives in misericordia” – pierwsza w historii  Kościoła  encyklika  poświęcona w całości temu zagadnieniu. Jej treści są zbieżne z „Dzienniczkiem” św. Siostry Faustyny i to tak dalece, że można by sądzić, że Ojciec Święty zasadnicze przesłanie „Dzienniczka” uczynił treścią dokumentu papieskiego – oficjalnego, urzędowego nauczania Kościoła.

O tym, że miłosierdzie jest zasadniczym przesłaniem dla naszych czasów mówi też papież Benedykt XVI.Orędzie to jest rzeczywiście głównym przesłaniem naszych czasów: miłosierdzie jako Boża moc, jako Boża granica dla zła całego świata. Dostrzega też w duchowości i misji św. Siostry Faustyny nowość przesłania chrześcijańskiego. Wielkim pragnieniem tej świętej kobiety – wyznał – było umieszczenie miłosierdzia Bożego w centrum wiary i życia chrześcijańskiego. Dzięki sile swojego duchowego życia ukazała w pełnym świetle – i to właśnie w naszych czasach, które poznały okrucieństwo oficjalnych ideologii – nowość przesłania chrześcijańskiego.

Żyjemy w czasie, na tym etapie historii  Kościoła i świata, w którym nowym światłem rozbłysła tajemnica miłosiernej miłości Boga do człowieka. Dlatego te czasy, choć tak trudne, są piękne.

Rozmowa z s. M. Elżbietą Siepak ISMM

Modlitwa papieża Franciszka przy grobie św. Faustyny
i sakrament pojednania

30 lipca 2016 roku już trzeci z kolei Papież modlił się w kaplicy z cudownym obrazem Jezusa Miłosiernego i grobem św. Faustyny. Ojciec Święty Franciszek imię Apostołki Bożego Miłosierdzia wspomniał w bulli na otwarcie Jubileuszowego Roku Miłosierdzia i w liście do młodych przygotowujących się do Światowych Dni Młodzieży. Nie tylko zachęcał ich, aby zainspirowani modlitwą św. Siostry Faustyny zgłębiali i praktykowali uczynki miłosierdzia, ale także zapewniał, że Jezus Miłosierny, przedstawiony w wizerunku, czczonym przez lud Boży w Jemu poświęconym sanktuarium w Krakowie, czeka na was. On wam ufa i na was liczy! Ma tak wiele do powiedzenia każdemu i każdej z was… Nie bójcie się spojrzeć Mu w oczy pełne nieskończonej miłości i pozwólcie, aby On ogarnął was swoim miłosiernym spojrzeniem gotowym przebaczyć każdy wasz grzech. Spojrzeniem, które może przemienić wasze życie i uleczyć rany waszych dusz. Spojrzeniem, które zaspokaja najgłębsze pragnienia waszych młodych serc: pragnienie miłości, pokoju, radości i prawdziwego szczęścia. Przyjdźcie do Niego i nie bójcie się! Przyjdźcie, by powiedzieć Mu z głębi waszych serc: „Jezu ufam Tobie!”. Pozwólcie, by dotknęło was Jego bezgraniczne miłosierdzie, abyście wy z kolei, poprzez uczynki, słowa i modlitwę, stali się apostołami miłosierdzia w naszym świecie zranionym egoizmem, nienawiścią i rozpaczą.

Po raz pierwszy w łagiewnickim Sanktuarium – w bazylice – Papież odprawiał nabożeństwo pokutne i posługiwał w konfesjonale, spowiadając ośmioro młodych w języku włoskim, hiszpańskim i francuskim. Ta posługa Ojca Świętego pozwoliła spojrzeć na spowiedź w blasku tajemnicy miłosierdzia Bożego, przywołując słowa, które w tym miejscu wypowiedział Jezus do św. Siostry Faustyny: Powiedz duszom, gdzie mają szukać pociech, to jest w trybunale miłosierdzia; tam są największe cuda, które się nieustannie powtarzają. Aby zyskać ten cud, nie trzeba odprawić dalekiej pielgrzymki ani też składać jakichś zewnętrznych obrzędów, ale wystarczy przystąpić do stóp zastępcy Mojego z wiarą i powiedzieć mu nędzę swoją, a cud miłosierdzia Bożego okaże się w całej pełni (Dz. 1448). 

Wszystkie papieskie pielgrzymki mówią o tym, jak ważnym miejscem dla życia współczesnego Kościoła jest przesłanie płynące z tego miejsca – orędzie Miłosierdzia, które przekazał Pan Bóg za pośrednictwem św. Siostry Faustyny. Jest do „dar Boga dla naszych czasów”, jak mówił Ojciec Święty Jan Paweł II i dał to orędzie całemu światu na trzecie tysiąclecie, aby ludzie lepiej poznawali prawdziwe oblicze Boga i człowieka. Papież Benedykt XVI potwierdził, że to orędzie jest rzeczywiście głównym przesłaniem naszych czasów: miłosierdzie jako Boża moc, jako Boża granica dla zła całego świata. Ojciec Święty Franciszek wskazał na źródła miłosierdzia Boga, jakimi są modlitwa i sakramenty święte, szczególnie sakrament pojednania, oraz na wielką pośredniczkę w wypraszaniu łask – św. Siostrę Faustynę: Ta, która została wezwana do wejścia w głębokości Bożego miłosierdzia, niech się wstawia za nami i uzyska dla nas łaskę życia i chodzenia zawsze w świetle Bożego przebaczenia, oraz niezachwianej ufności w Jego miłość. 

s. M. Elżbieta Siepak ISMM

Sanktuaria/Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach