Ducha naszego Towarzystwa stanowi przede wszystkim żarliwa gorliwość, utrzymująca każdą z jego członkiń w ustawicznej gotowości czynienia i cierpienia wszystkiego dla skuteczniejszego dopomagania do powrotu na drogę cnoty duszom pokutującym, powierzonym im przez Boskiego Mistrza.
Życie duchowe Zgromadzenia wyrastało z duchowości ignacjańskiej, dlatego cechowała je „żarliwa gorliwość” o zbawienie dusz powierzonych jego apostolskiej pieczy. Ducha tej gorliwości siostry czerpały z częstego rozważania wielkich prawd wiary, a szczególnie tego, „co Bóg uczynił dla zbawienia dusz przy stwarzaniu, co uczynił i ucierpiał w odkupieniu i co im gotuje w chwale wiecznej” (art. 2). Tego ducha siostry umacniały przez serdeczne rozważanie cnót i uczuć „swej Matki i Opiekunki, Matki Bożej Miłosierdzia, której cierpliwość, słodycz i więcej niż macierzyńską litość dla grzeszników” (art. 2) miały usilnie naśladować. W intencji dusz powierzonych ich pieczy siostry ofiarowały swoje modlitwy, umartwienia, prace, „jednym słowem wszystko, nawet usiłowania podejmowane dla własnego uświęcenia, bez którego nie podobna by im było pracować skutecznie nad poprawą innych” (art. 2).
Modlitwy, asceza i wszystkie praktyki służyły nie tylko sprawie świętości sióstr, ale także charyzmatycznej posłudze ratowania „upadłych kobiet”. Duchowość Zgromadzenia przenikało nabożeństwo do Serca Bożego i duch wynagrodzenia, stąd w „Zbiorze modlitw używanych w Zgromadzeniu Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia” tak wiele jest „westchnień” do Serca Jezusowego, poczynając od porannego Ofiarowania Sercu Pana Jezusa przez Niepokalane Serce Najświętszej Maryi Panny wszystkich modlitw, spraw i krzyży „dnia dzisiejszego jako wynagrodzenie za wszystkie wykroczenia nasze”, za Kościół święty i intencje na ten dzień wyznaczone. „Westchnienia” do Serca Jezusowego (krótkie modlitwy) powtarzane w różnej formie w ciągu całego dnia, Litania, Nowenna do Najświętszego Serca Pana Jezusa, Godzinki o Sercu Bożym przeplatały się z modlitwami do Matki Bożej (Różaniec, Godzinki, Magnificat, Litania…), nowennami poprzedzającymi różne uroczystości kościelne i litaniami do świętych Patronów Zgromadzenia. Wiele sióstr żyjąc tą duchowością ofiarowało w intencji powierzonych sobie dusz nie tylko modlitwy, prace i cierpienia, ale nadto własne życie.
s. M. Elżbieta Siepak ISMM
