Godzina Czytań z Liturgii Godzin w języku łacińskim, włoskim i polskim została zatwierdzona przez Kongregację do Spraw Kultu i Dyscypliny Sakramentów 1 marca 1993 roku. Pełny tekst Liturgii Godzin na uroczystość w języku łacińskim, włoskim, angielskim i polskim – 1 lipca 2003 roku (Prot. 1690/01/L). „Liturgia Godzin. Teksty własne o świętej Faustynie Kowalskiej” w języku polskim zostały opublikowane przez Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia i Wydawnictwo Pallottinum w 2003 roku.
I NIESZPORY
HYMN Uwielbiaj, duszo moja, miłosierdzie Pana, jak w II Nieszporach.
PSALMODIA
1 ant. Chwalcie Pana, bo jest dobry * bo na wieki miłosierdzie Jego.
Psalm 113 (112)
Chwalebne jest imię Pana
Chwalcie, słudzy Pańscy, *
chwalcie imię Pana.
Niech imię Pana będzie błogosławione, *
teraz i na wieki.
Od wschodu aż do zachodu słońca *
niech będzie pochwalone imię Pana.
Pan jest wywyższony ponad wszystkie ludy, *
ponad niebiosa sięga Jego chwała.
Kto jest jak nasz Pan Bóg, który mieszka w górze *
i w dół spogląda na niebo i na ziemię?
Podnosi z prochu nędzarza *
i dźwiga z gnoju ubogiego.
By go posadzić wśród książąt, *
wśród książąt swojego ludu.
Tej, co była niepłodna, każe mieszkać w domu
jako matce cieszącej się dziećmi.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ten werset Chwała Ojcu dodaje się na końcu wszystkich psalmów i pieśni, chyba że podano inaczej.
Ant. Chwalcie Pana, bo jest dobry / bo na wieki miłosierdzie Jego.
2 ant. Panie Zastępów, * szczęśliwy człowiek, który ufa Tobie.
Psalm 147 B (147)
Jeruzalem wielki Boga
Chwal, Jeruzalem, Pana, *
wysławiaj Twego Boga, Syjonie!
Umacnia bowiem zawory bram twoich *
i błogosławi synom twoim w tobie.
Zapewnia pokój twoim granicom *
i wyborną pszenicą ciebie darzy.
Zsyła na ziemię swoje polecenia, *
a szybko mnie Jego słowo.
On prószy śniegiem jak wełną *
i szron jak popiół rozsypuje.
On grad rozrzuca jak okruchy chleba, *
od Jego mrozu ścinają się wody.
Posyła słowo, i lód topnieje, *
powieje wiatrem, i rzeki płyną.
Oznajmił swoje słowo Jakubowi, *
Izraelowi ustawy swe i wyroki.
Nie uczynił tego dla innych narodów, *
nie oznajmił im swoich wyroków.
Ant. Panie Zastępów, / szczęśliwy człowiek, który ufa Tobie.
3 ant. Dzięki Chrystusowi * wielką ufność w Bogu pokładamy.
Pieśń Ef 1, 3-10
Bóg Zbawca
Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec *
naszego Pana Jezusa Chrystusa.
On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym *
na wyżynach niebieskich, w Chrystusie.
W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, *
abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem.
Z miłości przeznaczył nas dla siebie +
jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa, *
według postanowienia swojej woli,
Ku chwale majestatu swej łaski, *
którą nas obdarzył w Umiłowanym.
W Nim odkupienie mamy przez krew Jego, +
odpuszczenie grzechów, *
według bogactwa Jego łaski.
Szczodrze ja na nas wylał *
w postaci wszelkiej mądrości i zrozumienia,
Przez to, że nam oznajmił tajemnice swej woli, +
według swojego postanowienia, które przedtem w Nim powziął *
dla dokonania pełni czasów,
Aby wszystko zjednoczyć na nowo w Chrystusie jako Głowie: *
to, co jest w niebiosach, i to, co jest na ziemi.
Ant. Dzięki Chrystusowi / wielką ufność w Bogu pokładamy.
CZYTANIE 1Kor 7,32b. 34a
Człowiek bezżenny troszczy się o sprawy Pana, o to, jak by się przypodobać Panu. Podobnie i kobieta: niezamężna i dziewica troszczy się o sprawy Pana, o to, by była święta i ciałem, i duchem.
RESPONSORIUM KRÓTKIE
K. Pan moim dziedzictwem, * Mówi moja dusza. W. Pan. K. Dobry jest dla tych, którzy Go szukają. W. Mówi. K. Chwała Ojcu. W. Pan.
Ant. do pieśni Maryi Twoja ufność i miłosierdzie * nie zatrze się aż na wieki w sercach ludzkich.
Pieśń Maryi, jak w II Nieszporach; po piesni powtarza się powyższą an- tyfonę.
PROŚBY jak w II Nieszporach.
Modlitwa jak w Jutrzni.
WEZWANIE
Ant. Uwielbiajmy Boga bogatego w miłosierdzie, / cześć oddając świętej Faustynie.
Psalm 95 (94)
Wezwanie do chwalenia Pana
(Wygłasza się i powtarza antyfonę)
Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu, *
wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia.
Stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem, *
z weselem śpiewajmy Mu pieśni.
(powtarza się antyfonę)
Bo pan jest Bogiem wielkim, *
wielkim Królem nad wszystkimi bogami.
W Jego ręku głębiny ziemi, *
szczyty gór do Niego należą.
Jego własnością jest morze, które sam stworzył,
i ziemia, którą ulepiły Jego ręce.
(powtarza się antyfonę)
Przyjdźcie, uwielbiajmy Go, padając na twarze, *
klęknijmy przed Panem, który nas stworzył.
Albowiem On jest naszym Bogiem, +
a my ludem Jego pastwiska *
i owcami w Jego ręku.
(powtarza się antyfonę)
Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego: +
„Niech nie twardnieją wasze serca jak w Meriba, *
jak na pustyni w dniu Massa,
gdzie Mnie kusili wasi ojcowie, *
doświadczali Mnie, choć widzieli Moje dzieła.
(powtarza się antyfonę)
Przez lat czterdzieści to pokolenie wstręt we Mnie budziło +
i powiedziałem: „Są ludem o sercu zbłąkanym *
i Moich dróg nie znają”.
przeto przysiągłem w gniewie, *
że nie wejdą do Mojej krainy spoczynku”.
(powtarza się antyfonę)
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
(powtarza się antyfonę)
GODZINA CZYTAŃ
HYMN
- Niech Cię, Faustyno, sławi całe niebo
I my wielbimy dzisiaj twą osobę,
Bo Pan już tutaj dał ci zakosztować
Radości świętych. - Poprzez cierpienia twojego życia
Złota nić miłości z dniem każdym się splata,
A wszystko ma początek w Bożym miłosierdziu
I w miłosierdziu ma koniec. - Im głębiej poznawałaś swego Oblubieńca,
Tym głębiej rozumiałaś, że pojąć Go nie można,
Dlatego żarliwie żyjąc Eucharystią,
Pragnęłaś z Nim zjednoczenia. - Mała siostrzyczko wielkiego powołania,
Zaufałaś Bogu – On zaufał tobie,
Byś nasz Kościół święty przed złem chroniła
Przed Księciem ciemności. - Niech Bóg Jeden w Trójcy da nam łaskę ufności,
Byśmy z Matką Kościoła i tobą, Faustyno,
W wieczystym blasku Jego miłosierdzia
Szczęśliwi żyli na wieki. Amen.
PSALMODIA
1 ant. Dziewico pełna blasku, * mądra i roztropna, / Oblubieńcem Twojej duszy / jest przeczyste Słowo Ojca.
Psalm 19 (18) A
Chwała Boga Stwórcy
Niebiosa głoszą chwałę Boga, *
dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
Dzień opowiada dniowi, *
noc nocy wiadomość przekazuje.
Nie są to słowa ani nie jest to mowa, *
których by dźwięku nie usłyszano.
Ich głos się rozchodzi po całej ziemi, *
ich słowa aż po krańce świata.
Tam słońcu namiot postawił, +
a ono jak oblubieniec wychodzi ze swej komnaty, *
cieszy się jak siłacz ruszający do biegu.
Ono wschodzi na krańcu nieba +
i biegnie aż po drugi kraniec, *
a nic przed jego żarem się nie schroni.
Ant. Dziewico pełna blasku, / mądra i roztropna, / Oblubieńcem Twojej duszy / jest przeczyste Słowo Ojca.
2 ant. Wzgardziłam światem i jego królestwem * z miłości do mojego Pana, Jezusa Chrystusa.
Psalm 45 (44)
Zaślubiny Króla
Z mego serca płynie piękne słowo, +
pieśń moją śpiewam królowi, *
język mój jest jak rylec biegłego pisarza.
Najpiękniejszy jesteś spośród synów ludzkich, +
wdzięk się rozlał na twoich wargach, *
przeto Bóg pobłogosławił tobie na wieki.
Przypasz do biodra swój miecz, mocarzu, *
chlubę twoją i ozdobę.
Wstąp szczęśliwie na rydwan +
w obronie wiary, prawa i ubogich, *
a twoja prawica niech ci wskaże wielkie czyny.
Twe ostre strzały trafiają w serce wrogów króla, *
ludy padają przed tobą.
Tron Twój, Boże , trwa na wieki, *
berłem sprawiedliwym berło Twego królestwa.
Miłujesz sprawiedliwość, wstrętne ci bezprawie, +
dlatego Bóg, Twój Bóg, namaścił ciebie *
olejkiem radości hojniej niż równych ci losem.
Twe szaty pachną mirrą, kasją i aloesem, *
z pałaców z kości słoniowej cieszy cię dźwięk lutni.
Córki królewskie wychodzą na spotkanie z tobą, *
królowa w złocie z Ofiru stoi po twojej prawicy.
Ant. Wzgardziłam światem i jego królestwem / z miłości do mojego Pana, Jezusa Chrystusa.
3 ant. Król zapragnął twego piękna, dziewico; * On twoim Panem i Bogiem.
II
Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha, *
zapomnij o swym ludzie, o domu swego ojca.
Król pragnie twego piękna, *
on twoim panem, oddaj mu pokłon.
Oto córa Tyru zbliża się z darami, *
możni narodów szukają twych względów.
Córa królewska wchodzi pełna chwały, *
w złotogłów odziana.
W szacie wzorzystej do króla ja prowadzą, *
za nią przywodzą do ciebie dziewice, jej druhny.
Wiodą je z radością i w uniesieniu, *
wkraczają do królewskiego pałacu.
Synowie twoi zajmą miejsce twych ojców, *
ustanowisz ich książętami na całej ziemi.
Przez wszystkie pokolenia upamiętnię twe imię, *
dlatego na wieki sławić cię będą narody.
Ant. Król zapragnął twego piękna, dziewico; / On twoim Panem i Bogiem.
K. Ukazałeś mi, Panie, drogi życia.
W. Napełnisz mnie radością w Twojej obecności.
I CZYTANIE 7, 25–40
Z Pierwszego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian
Dziewictwo chrześcijańskie
Nie mam nakazu Pańskiego co do dziewic, lecz daję radę jako ten, który – wskutek doznanego od Pana miłosierdzia – godzien jest, aby mu wierzono. Uważam, iż przy obecnych utrapieniach dobrze jest tak zostać, dobrze to dla człowieka tak żyć.
Jesteś związany z żoną? Nie usiłuj odłączać się od niej. Jesteś wolny? Nie szukaj żony. Ale jeżeli się ożenisz, nie grzeszysz. Podobnie i dziewica, jeśli wychodzi za mąż, nie grzeszy. Tacy jednak cierpieć będą udręki w ciele, a ja chciałbym ich wam oszczędzić. Mówię, bracia, czas jest krótki.
Trzeba więc, aby ci, którzy mają żony, tak żyli, jakby byli nieżonaci, a ci, którzy płaczą, tak jakby nie płakali, ci zaś, co się radują, tak jakby się nie radowali; ci, którzy nabywają, jak gdyby nie posiadali; ci, którzy używają tego świata, tak jakby z niego nie korzystali. Przemija bowiem postać tego świata.
Chciałbym, żebyście byli wolni od utrapień. Człowiek bezżenny troszczy się o sprawy Pana, o to, jak by się przypodobać Panu. Ten zaś, kto wstąpił w związek małżeński, zabiega o sprawy świata, o to, jak by się przypodobać żonie. I doznaje rozterki. Podobnie i kobieta: niezamężna i dziewica troszczy się o sprawy Pana, o to, by była święta i ciałem, i duchem. Ta zaś, która wyszła za mąż, zabiega o sprawy świata, o to, jak by się przypodobać mężowi. Mówię to dla waszego pożytku, nie zaś, by zastawiać na was pułapkę; po to, byście godnie i z upodobaniem trwali przy Panu.
Jeżeli kto jednak uważa, że nieuczciwość popełnia wobec swej dziewicy, jako że przeszły już jej lata, i jest przekonany, że tak powinien postąpić, niech czyni, co chce: nie grzeszy; niech się pobiorą! Lecz jeśli kto, bez jakiegokolwiek przymusu, w pełni panując nad swoją wolą, postanowił sobie mocno w sercu zachować nietkniętą swoją dziewicę, dobrze czyni. Tak więc dobrze czyni, kto poślubia swoją dziewicę, a jeszcze lepiej ten, kto jej nie poślubia.
Żona związana jest tak długo, jak długo żyje jej mąż. Jeżeli mąż umrze, może poślubić kogo chce, byleby w Panu. Szczęśliwszą jednak będzie, jeżeli pozostanie tak, jak jest, zgodnie z moją radą. A wydaje mi się, że ja też mam Ducha Bożego.
RESPONSORIUM
W. Król zapragnął piękna twojej duszy, † którą sam stworzył; / On jest twoim Bogiem i twoim Władcą. * On twoim Królem i twym Oblubieńcem.
K. Poślubiasz, dziewico, Króla i Boga, który cię wyposażył, przyozdobił, od- kupił i uświęcił. W. On twoim Królem.
II CZYTANIE
Z homilii papieża Jana Pawła II, w dniu kanonizacji św. Faustyny Kowalskiej
(„L’Osservatore Romano”, wyd. polskie, nr 6, 2000, 25–26)
Chrystusowe orędzie Miłosierdzia
Doznaję dziś naprawdę wielkiej radości, ukazując całemu Kościołowi jako dar Boży dla naszych czasów życie i świadectwo Siostry Faustyny Kowalskiej. Zrządzeniem Bożej Opatrzności życie tej pokornej córy polskiej ziemi było całkowicie związane z historią XX w., który niedawno dobiegł końca. Chrystus powierzył jej bowiem swoje orędzie miłosierdzia w latach między pierwszą a drugą wojną światową. Kto pamięta, kto był świadkiem i uczestnikiem wydarzeń tamtych lat i straszliwych cierpień, jakie przyniosły one milionom ludzi, wie dobrze, jak bardzo potrzebne było orędzie miłosierdzia.
Jezus powiedział do Siostry Faustyny: „Nie znajdzie ludzkość uspokojenia, dopokąd się nie zwróci z ufnością do miłosierdzia mojego”. Za sprawą polskiej zakonnicy to orędzie związało się na zawsze z XX wiekiem, który zamyka drugie tysiąclecie i jest pomostem do trzeciego. Nie jest to orędzie nowe, ale można je uznać za dar szczególnego oświecenia, które pozwala nam głębiej przeżywać Ewangelię Paschy, aby nieść ją niczym promień światła ludziom naszych czasów.
Co przyniosą nam nadchodzące lata? Jaka będzie przyszłość człowieka na ziemi? Nie jest nam dane to wiedzieć. Jest jednak pewne, że obok kolejnych sukcesów nie zabraknie niestety także doświadczeń bolesnych. Ale światło Bożego Miłosierdzia, które Bóg zechciał niejako powierzyć światu na nowo poprzez charyzmat Siostry Faustyny, będzie rozjaśniało ludzkie drogi w trzecim tysiącleciu.
Konieczne jest jednak, aby ludzkość, podobnie jak niegdyś apostołowie, przyjęła dziś w wieczerniku dziejów Chrystusa zmartwychwstałego, który pokazuje rany po ukrzyżowaniu i powtarza: Pokój wam! Trzeba, aby ludzkość pozwoliła się ogarnąć i przeniknąć Duchowi Świętemu, którego daje jej zmartwychwstały Chrystus. To Duch leczy rany serca, obala mury odgradzające nas od Boga i od siebie nawzajem, pozwala znów cieszyć się miłością Ojca i zarazem braterską jednością.
Chrystus nauczył nas, że «człowiek nie tylko doświadcza i dostępuje miłosierdzia Boga samego, ale także jest powołany do tego, ażeby sam ‘czynił’ miłosierdzie drugim: „Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią”. Jezus wskazał nam też wielorakie drogi miłosierdzia, które nie tylko przebacza grzechy, ale wychodzi też naprzeciw wszystkim ludzkim potrzebom. Jezus pochylał się nad wszelką ludzką nędzą, materialną i duchową.
Chrystusowe orędzie miłosierdzia nieustannie dociera do nas w geście Jego rąk wyciągniętych ku cierpiącemu człowiekowi. Takiego właśnie widziała Go i takiego ogłosiła ludziom wszystkich kontynentów Siostra Faustyna, która pozostając w ukryciu swojego klasztoru w Łagiewnikach, w Krakowie, uczyniła ze swego życia hymn na cześć miłosierdzia: Misericordias Domini in aeternum cantabo.
Przekazuję orędzie miłosierdzia wszystkim ludziom, aby uczyli się coraz pełniej poznawać prawdziwe oblicze Boga i prawdziwe oblicze człowieka.
Albo:
Z „Dzienniczka” św. Faustyny
(nr 482–483. 1582. 281)
Posłannictwo głoszenia i wypraszania miłosierdzia Bożego dla świata
O Boże mój, jestem świadoma posłannictwa swego w Kościele św. Ustawicznym wysiłkiem moim jest wypraszać miłosierdzie dla świata. Ściśle łączę się z Jezusem i staję jako ofiara błagalna za światem. Bóg mi nie odmówi niczego, kiedy Go błagam głosem Syna Jego. Moja ofiara jest niczym sama z siebie, ale kiedy ją łączę z ofiarą Jezusa Chrystusa, to staje się wszechmocną i ma moc przebłagania gniewu Bożego. Bóg miłuje nas w Synu swoim, bolesna męka Syna Bożego jest ustawicznym łagodzeniem gniewu Boga.
O Boże, jak bardzo pragnę, aby Cię poznały dusze, żeś je stworzył z miłości niepojętej; o Stwórco mój i Panie, czuję, że uchylę zasłony nieba, aby o dobroci Twojej nie wątpiła ziemia. Uczyń mnie, Jezu, miłą i czystą ofiarą przed obliczem Ojca swego. Jezu, mnie nędzną, grzeszną przeistocz w siebie, bo Ty wszystko możesz, i oddaj mnie Ojcu swemu Przedwiecznemu. Pragnę się stać hostią ofiarną przed Tobą, a przed ludźmi zwykłym opłatkiem; pragnę, aby woń mojej ofiary była znana tylko Tobie. O Boże wiekuisty, pali się we mnie ogień nieugaszony błagania Ciebie o miłosierdzie; wyczuwam i rozumiem, że to jest moje zadanie, tu i w wieczności. Tyś sam kazał mi mówić o tym wielkim miłosierdziu i dobroci Twojej.
O mój Jezu, teraz obejmuję świat cały i proszę Cię o miłosierdzie dla niego. Kiedy mi powiesz, o Boże, że już dosyć, że już się spełniła całkowicie święta wola Twoja, wtenczas w zjednoczeniu z Tobą, Zbawicielu mój, oddaję duszę swoją w ręce Ojca niebieskiego, pełna ufności w niezgłębione miłosierdzie Twoje, a pierwszy hymn zanucę miłosierdziu Twemu, gdy stanę u stóp Twego tronu. Nie zapomnę o tobie, biedna ziemio – choć czuję, że cała natychmiast zatonę w Bogu, jako w oceanie szczęścia; lecz nie będzie mi to przeszkodą wrócić na ziemię i dodawać odwagi duszom, i zachęcać je do ufności w miłosierdzie Boże. Owszem, to zatopienie w Bogu da mi nieograniczoną możność działania.
Czuję dobrze, że nie kończy się posłannictwo moje ze śmiercią, ale się zacznie. O dusze wątpiące, uchylę wam zasłony nieba, aby was przekonać o dobroci Boga, abyście już więcej nie raniły niedowierzaniem najsłodszego Serca Jezusa. Bóg jest Miłością i Miłosierdziem.
RESPONSORIUM 2 Krn 6, 21.39
W. Wysłuchaj błaganie sługi i Twego ludu. * Nie tylko wysłuchaj, ale i przebacz.
K. Przebacz łaskawie Twemu ludowi to, w czym zgrzeszył przeciw Tobie. W. Nie tylko wysłuchaj, ale i przebacz.
Hymn CIEBIE, BOŻE, CHWALIMY
Modlitwa jak w Jutrzni.
JUTRZNIA
HYMN
- Bądź uwielbiony nasz Stwórco i Panie.
Niech cały wszechświat wielbi Cię w pokorze.
Niech Ci dziękuje, ile sił mu stanie,
Niech sławi niepojęte miłosierdzie Boże. - Okaż Mu, cała ziemio, piękno swej zieleni,
Zaśpiewaj hymn wdzięczności, falujące morze,
Podziw świata dla Stwórcy niech w pieśń się zamieni,
Która głosi wielkie miłosierdzie Boże. - O gorejące pięknie słońce promieniste
I wy, biegnące przed nim jaśniejące zorze,
W jeden hymn połączcie głosy wasze czyste,
Wspólnie głosząc wielkie miłosierdzie Boże. - Chwałę tę głoście góry, lasy i doliny,
Gdy kwiaty łąk się budzą o porannej porze.
Wasza woń wdzięczna żywicznej jedliny
Także niechaj wielbi miłosierdzie Boże. - Wszystkie świata tego przedziwne śliczności,
Którym człowiek nigdy nadziwić się nie może,
Niech uwielbiają Pana w radosnej jedności,
Źródłem ich jest wielkie miłosierdzie Boże. - O Boże Wiekuisty w Trzech Osobach Jedyny,
Przez Ducha Świętego wszyscy oświeceni
Ufamy miłosierdziu objawionemu w Synu,
Który z Ojcem włada życiem nieba, ziemi. Amen.
PSALMODIA
1 ant. Miłosierny jest Pan i łaskawy, * nieskory do gniewu i bardzo łagodny.
Psalm 63 (62), 2-9
Tęsknota za Bogiem
Boże, mój Boże, szukam Ciebie *
i pragnie Ciebie moja dusza.
Ciało moje tęskni za Tobą, *
jak zeschła ziemia łaknąca wody.
Oto wpatruję się w Ciebie w świątyni, *
by ujrzeć Twą potęgę i chwałę.
Twoja łaska jest cenniejsza od życia, *
więc sławić Cię będą moje wargi.
Będę Cię wielbił przez całe me życie *
i wzniosę ręce w imię Twoje.
Moja dusza syci się obficie, *
a usta Cię wielbią radosnymi wargami,
Gdy myślę o Tobie na moim posłaniu *
i o Tobie rozważam w czasie moich czuwań.
Bo stałeś się dla mnie pomocą *
i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie:
„Do Ciebie lgnie moja dusza, *
prawica Twoja mnie wspiera”.
Ant. Miłosierny jest Pan i łaskawy, / nieskory do gniewu i bardzo łagodny.
2 ant. Dziękujmy Panu, bo jest dobry, * bo na wieki miłosierdzie Jego.
Pieśń
Dn 3, 57-88.56
Całe stworzenie wielbi Boga
Błogosławcie Pana, wszystkie dzieła Pańskie, *
chwalcie Go i wywyższajcie na wieki.
Błogosławcie Pana, aniołowie Pańscy, *
błogosławcie Pana, niebiosa.
Błogosławcie Pana, wszelkie wody podniebne, *
błogosławcie Pana, wszystkie potęgi.
Błogosławcie Pana, słońce i księżycu, *
błogosławcie Pana, gwiazdy na niebie.
Błogosławcie Pana, deszcze i rosy, *
błogosławcie Pana, wszystkie wichry niebieskie.
Błogosławcie Pana, ogniu i żarze, *
błogosławcie Pana, upale i chłodzie.
Błogosławcie Pana, rosy i szrony, *
błogosławcie Pana, mrozy i zimna.
Błogosławcie Pana, lody i śniegi, *
błogosławcie Pana, dnie i noce.
Błogosławcie Pana, światło i ciemności, *
błogosławcie Pana, błyskawice i chmury.
Niech ziemia błogosławi Pana, *
niech Go chwali i wywyższa na wieki.
Błogosławcie Pana, góry i pagórki, *
błogosławcie Pana, wszelkie rośliny na ziemi.
Błogosławcie Pana, źródła wodne, *
błogosławcie Pana, morza i rzeki.
Błogosławcie Pana, wieloryby i morsie stworzenia, *
błogosławcie Pana, wszelkie ptaki powietrzne.
Błogosławcie Pana, dzikie zwierzęta i trzody, *
błogosławcie Pana, synowie ludzcy.
Błogosław Pana, Izraelu, *
chwal Go i wywyższaj na wieki.
Błogosławcie Pana, kapłani Pańscy, *
błogosławcie Pana, słudzy Pańscy.
Błogosławcie Pana, duchy i dusze sprawiedliwych, *
błogosławcie Pana, święci i pokornego serca.
Błogosławcie Pana, Chananiaszu, Azariaszu i Miszaelu, *
chwalcie Go i wywyższajcie na wieki.
Błogosławmy Ojca i Syna, i Ducha Świętego, *
chwalmy Go i wywyższajmy na wieki.
Błogosławiony jesteś, Panie, na sklepieniu nieba, *
pełen chwały i wywyższony na wieki.
Na końcu tej pieśni nie mówi się Chwała Ojcu.
Ant. Dziękujmy Panu, bo jest dobry, / bo na wieki miłosierdzie Jego.
3 ant. Miłosierdzie Pańskie * na wieki wyśpiewywać będę.
Psalm 149
Radość świętych
Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
głoście Jego chwałę w zgromadzeniu świętych.
Niech się Izrael cieszy swoim Stwórcą, *
a synowie Syjonu radują swym Królem.
Niech imię Jego czczą tańcem, *
niech grają Mu na bębnie i cytrze.
Bo Pan swój lud miłuje, *
pokornych wieńczy zwycięstwem.
Niech święci cieszą się w chwale, *
niech się weselą przy uczcie niebieskiej.
Chwała Boża niech będzie w ich ustach, *
a miecz obosieczny w ich ręku,
Aby pomścić się na poganach
i karę wymierzyć narodom.
Aby ich królów zakuć w kajdany, *
a dostojników w żelazne łańcuchy,
Aby się spełnił wydany na nich wyrok. *
To jest chwałą wszystkich świętych Jego.
Ant. Miłosierdzie Pańskie / na wieki wyśpiewywać będę.
CZYTANIE Pnp 8,7
Wody wielkie nie zdołają ugasić miłości, nie zatopią jej rzeki. Jeśliby kto oddał za miłość całe bogactwo swego domu, pogardzą nim tylko.
RESPONSORIUM KRÓTKIE
K. Szukam Ciebie, Panie, * Mówi serce moje. W. Szukam. K. Będę szukać Twego oblicza. W. Mówi. K. Chwała Ojcu. W. Szukam.
Ant. do pieśni Zachariasza Ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, * gdyż Jego ludowi dasz poznać zbawienie.
Pieśń Zachariasza Łk 1, 68-79
Mesjasz i Jego poprzednik
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, *
bo lud swój nawiedził i wyzwolił.
I wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków,
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
Że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze,
Na przysięgę, którą złożył *
ojcu naszemu, Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
W pobożności i sprawiedliwości przed Nim *
po wszystkie dni nasze.
A ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, *
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi.
Jego ludowi dasz poznać zbawienie *
przez odpuszczenie grzechów.
Dzięki serdecznej litości naszego Boga, *
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
By oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, *
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, / gdyż Jego ludowi dasz poznać zbawienie.
PROŚBY
Uwielbiajmy Boga, Ojca wszechmogącego, który przez św. Faustynę przekazał światu orędzie Miłosierdzia. Dziękujmy za wszystkie dzieła Jego miłosiernej miłości:
Niech będzie uwielbione miłosierdzie Twoje.
Miłosierny Boże, Ty cały świat stworzyłeś dla człowieka,
— daj, aby wszyscy ludzie poznali Twoją miłość objawioną w darze życia i wielbili miłosierdzie Twoje.
Miłosierny Boże, Ty posłałeś na świat swego Jednorodzonego Syna, aby go zbawił,
— spraw, aby każdy człowiek przyjął dar odkupienia i dziękował za okazane mu miłosierdzie.
Miłosierny Boże, Ty przez swego Syna gromadzisz ludzi we wspólnocie Kościoła świętego,
— spraw, aby wszyscy wierni docenili dar słowa i sakramentów świętych.
Miłosierny Boże, Ty wraz z Synem i Duchem Świętym zechciałeś zamieszkać w duszach sprawiedliwych,
— daj, aby wszyscy ochrzczeni cieszyli się Twoją miłującą obecnością i wysławiali dobroć Twoją.
Ojcze nasz.
Modlitwa
Wszechmogący, wieczny Boże, Ty wybrałeś świętą Faustynę do głoszenia niezmierzonych bogactw Twojego miłosierdzia, † spraw, abyśmy za jej przykładem w pełni zaufali Twemu miłosierdziu * i wytrwale pełnili dzieła chrześcijańskiej miłości. Przez naszego Pana.
MODLITWA W CIĄGU DNIA
HYMN
- Władco potężny, wierny Boże,
W swej dłoni dzierżysz losy świata,
Zdobisz poranek blaskiem słońca
I dajesz ciepło w dnia połowie. - Zgaś płomień gniewu i niezgody,
Zarzewie waśni i wzburzenia,
Daj ciałom zdrowie i wytrwałość,
Pokojem obdarz nasze serca. - Spraw to, nasz Ojcze miłosierny,
W jedności Ducha z Twoim Synem;
Chwała niech będzie Trójcy Świętej
Przez wszystkie wieki nieskończone. Amen.
Psalmodia dodatkowa, jak niżej.
Jeśli uroczystość przypada w niedzielę, odmawia się psalmy z niedzieli I ty- godnia.
PSALMODIA
Ant. Podtrzymuj mnie, Panie, według swej obietnicy, a żyć będę, * nie zawiedź mojej nadziei.
Psalm 123 (122)
Bóg nadzieja narodu
Do Ciebie wznoszę oczy, *
który mieszkasz w niebie.
Jak oczy sług są zwrócone na ręce ich panów, *
oczy służebnicy na ręce jej pani,
Tak oczy nasze ku Panu, Bogu naszemu, *
dopóki się nie zmiłuje nad nami.
Zmiłuj się nad nami, zmiłuj się, Panie, *
bo mamy już dosyć pogardy.
Ponad miarę nasza dusza jest nasycona *
szyderstwem zarozumialców i pysznych pogardą.
Psalm 124 (123)
Bóg ocaleniem Izraela
Gdyby Pan nie był po naszej stronie, *
przyznaj, Izraelu,
Gdyby Pan nie był po naszej stronie, *
gdy ludzie przeciw nam powstali,
Wtedy żywcem by nas pochłonęli, *
kiedy gniew ich przeciw nam zapłonął.
Wówczas zatopiłaby nas woda, +
potok by popłynął nad nami, *
wówczas potoczyłyby się nad nami wezbrane wody.
Błogosławiony Pan, który nas nie wydał*
na pastwę ich zębom.
Dusza nasza jak ptak się wyrwała z sideł ptaszników, *
sidło się podarło i zostaliśmy uwolnieni.
Nasza pomoc w imieniu Pana, *
który stworzył niebo i ziemię.
Psalm 125 (124)
Bóg stróżem swojego ludu
Ci, którzy ufają Panu, są jak góra Syjon, *
co niewzruszenie trwa przez wieki.
Jak góry otaczają Jeruzalem, +
tak Pan swój lud otacza *
teraz i na wieki.
Nie zaciąży berło bezbożne +
nad losem sprawiedliwych, *
by prawi nie wyciągali rąk swych do niegodziwości.
Panie, czyń dobrze dobrym *
i ludziom prawego serca.
A tych, którzy schodzą na kręte drogi, +
niech Pan oddali razem ze złoczyńcami. *
Pokój nad Izraelem.
Ant. Podtrzymuj mnie, Panie, według swej obietnicy, a żyć będę, / nie zawiedź mojej nadziei.
PSALMY Z NIEDZIELI I TYGODNIA
Ant. Podtrzymuj mnie, Panie, według swej obietnicy, a żyć będę, * nie zawiedź mojej nadziei.
Psalm 118 (117)
Świąteczny hymn dziękczynny
I
Dziękujcie Panu, bo jest dobry, *
bo Jego łaska rwa na wieki.
Niech dom Izraela głosi: *
„Jego łaska na wieki”.
Niech dom Barona głosi: *
„Jego łaska na wieki”.
Niech wyznawcy Pana głoszą: *
„Jego łaska na wieki”.
W ucisku wzywałem Pana, *
Pan mnie wysłuchał i na wolność wyprowadził.
Niczego się nie boję, bo Pan jest ze mną; *
cóż może uczynić mi człowiek?
Pan jest ze mną, mój wspomożyciel, *
z góry będę spoglądał samych wrogów.
Lepiej się uciekać do Pana, *
niż pokładać ufność w człowieku.
Lepiej się uciekać do Pana, *
niż pokładać ufność w książętach.
II
Osaczyły mnie wszystkie narody, *
lecz w imię Pana je pokonałem.
Ze wszystkich stron mnie okrążyły, *
lecz w imię Pana je pokonałem.
Opadły mnie zewsząd jak pszczoły, +
paliły, jak ogień pali ciernie, *
lecz w imię Pana je pokonałem.
Abym upadł, uderzono mnie i pchnięto, *
lecz Pan mnie podtrzymał.
Pan moją mocą i pieśnią, *
On stał się moim Zbawcą.
Głosy radości z ocalenia *
w namiotach sprawiedliwych:
„Prawica Pańska moc okazała, +
prawica Pana wzniesiona wysoko, *
prawica Pańska moc okazała!”
Nie umrę, ale żyć będę
i głosić dzieła Pana.
Ciężko mnie Pan ukarał, *
ale na śmierć nie wydał.
III
Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości, *
wejdę przez nie i podziękuję Panu.
Oto jest brama Pana, *
przez nią wejdą sprawiedliwi.
Dziękuję Tobie, żeś mnie wysłuchał *
i stałeś się moim Zbawcą.
Kamień odrzucony przez budujących *
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana *
i cudem jest w naszych oczach.
Oto dzień, który Pan uczynił, *
radujmy się nim i weselmy.
O Panie, Ty nas wybaw, *
pomyślność daj nam, o Panie!
Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie, *
błogosławimy wam z Pańskiego domu.
Pan jest Bogiem i daje nam światło. +
ustawcie procesję z gałązkami zielonymi *
aż do rogów ołtarza.
Jesteś moim Bogiem, podziękować chcę Tobie, *
Boże mój, wielbić pragnę Ciebie.
Wysławiajcie Pana, bo jest dobry, *
bo Jego łaska rwa na wieki.
Ant. Podtrzymuj mnie, Panie, według swej obietnicy, a żyć będę, * nie zawiedź mojej nadziei.
CZYTANIE
Nie mam nakazu Pańskiego co do dziewic, lecz daję radę jako ten, który – wskutek doznanego od Pana miłosierdzia – godzien jest, aby mu wie- rzono.
K. Oto jest roztropna dziewica.
W. I jedna spośród panien mądrych.
Modlitwa jak w Jutrzni.
II NIESZPORY
HYMN
- Uwielbiaj, duszo moja, miłosierdzie Pana,
Raduj się i śpiewaj, serce moje całe,
Bo po to jesteś przez Niego wybrana,
By Jego miłosierdzia szerzyć moc, chwałę. - Głębi Jego łaskawości nikt nie zmierzy,
Jego litość dla nas jest niepoliczona,
Wie o tym każdy, kto się do Niego zbliży,
A On go przytuli do swojego łona. - Szczęśliwa dusza, co ufa Twej dobroci
Zda się zupełnie na miłosierdzie Twoje.
Napełniasz ją wtedy pokojem miłości,
Zawsze ją ochraniasz jako dziecko swoje. - O duszo kogokolwiek żyjącego w świecie,
Choćby twoje grzechy jak noc były czarne,
Nie lękaj się Boga, bo tyś Jego dziecię,
On mocą miłosierdzia ciebie ogarnie. - Sławimy, Wszechmocny i w Trójcy Jedyny,
Miłosierdzie Twoje wobec wszystkich stworzeń.
Objawiłeś światu miłość ze swym Synem.
Głoś dziś, duszo moja, miłosierdzie Boże. Amen.
PSALMODIA
1 ant. Bóg w swoim wielkim miłosierdziu * przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa / na nowo nas zrodził do żywej nadziei.
Psalm 122 (121)
Święte miasto Jeruzalem
Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano: *
„Pójdziemy do domu Pana”.
Już stoją nasze stopy *
w twoich bramach, Jeruzalem.
Jeruzalem, wzniesione jak miasto *
gęsto i ściśle zabudowane.
Do niego wstępują pokolenia, pokolenia Pańskie, +
aby zgodnie z prawem Izraela *
wielbić imię Pana.
Tam ustawiono trony sędziowskie, *
trony domu Dawida.
Proście o pokój dla Jeruzalem: *
Niech żyją w pokoju, którzy cię miłują.
Niech pokój panuje w twych murach, *
a pomyślność w twoich pałacach.
Ze względu na moich braci i przyjaciół *
będę wołał: „Pokój z tobą!”
Ze względu na dom Pana, Boga naszego, *
modlę się o dobro dla ciebie.
Ant. Bóg w swoim wielkim miłosierdziu / przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa / na nowo nas zrodził do żywej nadziei.
2 ant. Chcę raczej miłosierdzia * niż ofiary.
Psalm 127 (126)
Daremny trud bez Boga
Jeżeli domu Pan nie zbuduje, *
na próżno się trudzą, którzy go wznoszą.
Jeżeli miasta Pan nie strzeże, *
daremnie czuwają straże.
Daremne jest wasze wstawanie przed świtem *
i przesiadywanie do późna w nocy.
Chleb spożywacie zapracowany ciężko, *
a Pan i we śnie darzy swych umiłowanych.
Oto synowie są darem Pańskim, *
a owoc łona nagrodą.
Jak strzały w ręku wojownika, *
tak synowie zrodzeni młodości.
Szczęśliwy człowiek, *
który nimi napełnił swój kołczan.
Nie zawstydzi się, gdy będzie się spierał *
ze swymi nieprzyjaciółmi w sądzie.
Ant. Chcę raczej miłosierdzia / niż ofiary.
3 ant. Będąc nieprzyjaciółmi * zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć Jego Syna.
Pieśń Ef 1, 3-10
Bóg Zbawca
Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec *
naszego Pana Jezusa Chrystusa.
On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym *
na wyżynach niebieskich, w Chrystusie.
W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, *
abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem.
Z miłości p[przeznaczył nas dla siebie +
jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa, *
według postanowienia swojej woli.
Ku chwale majestatu swej łaski, *
którą nas obdarzył w Umiłowanym.
W Nim odkupienie mamy przez krew Jego, +
odpuszczenie grzechów, *
według bogactwa Jego łaski.
Szczodrze ją na nas wylał *
w postaci wszelkiej mądrości i zrozumienia,
Przez to, że nam oznajmił tajemnicę swej woli, +
według swojego postanowienia, które przedtem w Nim powziął *
dla dokonania pełni czasów,
Aby wszystko zjednoczyć na nowo w Chrystusie jako Głowie: *
to, co jest w niebiosach, i to, co jest na ziemi.
Ant. Będąc nieprzyjaciółmi / zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć Jego Syna.
CZYTANIE 1Kor 7, 32b. 34a
Człowiek bezżenny troszczy się o sprawy Pana, o to, jak by się przypodobać Panu. Podobnie i kobieta: niezamężna i dziewica troszczy się o sprawy Pana, o to, by była święta i ciałem, i duchem.
RESPONSORIUM KRÓTKIE
K. Wiodą do Króla dziewice * Z radością i w uniesieniu. W. Wiodą. K. Wkraczają do królewskiego pałacu. W. Z radością. K. Chwała Ojcu. W. Wiodą.
Ant. do pieśni Maryi Święta Faustyna oddając się Bogu * na ofiarę żywą, świętą, Jemu przyjemną, / upodobniła się do Chrystusa, / by okazać się wzorem ufności i miłosierdzia dla wszystkich wierzących.
Pieśń Maryi Łk 1, 46-55
Radość duszy w Bogu
Wielbi dusza moja Pana *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy. *
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, *
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie *
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia, *
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, *
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, *
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem, *
pomny na swe miłosierdzie,
Jak obiecał naszym ojcom, *
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.
Chwała Ojcu i Synowi, *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, *
i na wieki wieków. Amen.
Ant. Święta Faustyna oddając się Bogu / na ofiarę żywą, świętą, Jemu przyjemną, / upodobniła się do Chrystusa, / by okazać się wzorem ufności i miłosierdzia dla wszystkich wierzących.
PROŚBY
Z ufnością zanośmy nasze prośby do Chrystusa, który św. Faustynę wybrał na apostołkę swego miłosierdzia:
Okaż nam, Panie, miłosierdzie swoje.
Jezu, Ty powiedziałeś do św. Faustyny, że nie znajdzie ludzkość uspokojenia dopóki się nie zwróci z ufnością do miłosierdzia Twego,
— spraw, aby wszyscy ludzie zaufali Twemu miłosierdziu i cieszyli się upragnionym pokojem.
Jezu, Ty św. Faustynie dałeś w opiekę kapłanów i osoby konsekrowane,
— spraw, aby życiem i słowem głosili światu miłosierdzie Twoje.
Jezu, Twoja służebnica Faustyna złożyła swoje życie w ofierze za grzeszników, którzy stracili nadzieję w miłosierdzie Twoje,
— spraw, aby nie zginęła żadna dusza odkupiona krwią Twoją najświętszą.
Jezu, Ty w życiu św. Faustyny dałeś nam przykład dziecięcego zawierzenia Bogu i miłości miłosiernej wobec bliźnich
— spraw, aby wszyscy, którzy podążają jej śladami, wiernie pełnili wolę Bożą i byli bogaci w miłosierdzie.
Jezu, Ty przez św. Faustynę przekazałeś światu orędzie o Twoim miłosierdziu,
— spraw, aby zmarli wychwalali je na wieki.
Ojcze nasz.
Modlitwa jak w Jutrzni.
