2 sierpnia br., we wspomnienie Matki Bożej Anielskiej, do domu Ojca Niebieskiego odszedł kard. Franciszek Macharski, emerytowany metropolita archidiecezji krakowskiej, wielki czciciel Miłosierdzia Bożego i św. Siostry Faustyny, apostoł Bożego Miłosierdzia wierny w życiu i posłudze zawołaniu: „Jezu, ufam Tobie”. Już w czasie drugiej wojny światowej poznał nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego, potem całe orędzie Miłosierdzia, które Jezus powierzył Siostrze Faustynie. Wcześnie więc odkrył ten skarb, który Pan Bóg złożył w Łagiewnikach wraz ze śmiercią Siostry Faustyny Kowalskiej, żył nim i dzielił się nim przez całe swoje życie. Jako pasterz archidiecezji krakowskiej troszczył się przede wszystkim o poprawny przekaz kultu Miłosierdzia Bożego i św. Siostry Faustyny, bo jak wyznał: To nie jedno więcej nabożeństwo, to nie jedna więcej książeczka i obraz. Z nikim i niczym nieporównywalne nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego decyduje o losach świata, o losach ludzkości. Żadna dyplomacja, żadna polityka, żadna ludzka przemyślność i umiejętność nie uratują tego, co wydaje się idzie ku zgubie gotowanej przez człowieka nie tylko jednemu człowiekowi, ale ludzkości – jak tylko Jezus, Ten Ukrzyżowany i Zmartwychwstały. I mówię: przez Maryję. Jako pierwszy na świecie ustanowił w swojej diecezji święto Miłosierdzia Bożego w 1985 roku. 1 listopada 1992 roku wydał oficjalny dekret podnoszący kaplicę klasztorną pw. św. Józefa do rangi Sanktuarium Bożego Miłosierdzia. Troszczył o rozwój kultu Miłosierdzia Bożego w tym Sanktuarium, bardzo często sam celebrował uroczyste nabożeństwa ku czci Miłosierdzia Bożego w trzecie piątki miesiąca, patronował i brał żywy udział w wielu sympozjach teologicznych, Międzynarodowych Kongresach Apostołów Bożego Miłosierdzia, w 1996 roku powołał do istnienia Stowarzyszenie Apostołów Bożego Miłosierdzia „Faustinum”, aby Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia wraz z nimi mogło owocniej nieść światu orędzie Miłosierdzia. W 1996 roku powołał też Fundację do rozbudowy Sanktuarium, a potem Rektorat, by kapłani mogli w tym miejscu nieustannie posługiwać pielgrzymom w konfesjonale i przy ołtarzu. Już jako rektor WSD w Krakowie regularnie pielgrzymował do grobu wówczas Sługi Bożej Siostry Faustyny, troszczył się o sprawy związane z jej beatyfikacją i kanonizacją, cieszył się rozwojem kultu Miłosierdzia Bożego i milionami pielgrzymów przybywających do łagiewnickiego Sanktuarium. W tym świętym miejscu corocznie przewodniczył także ceremoniom ślubów rocznych i wieczystych, wspierał wszystkie działania apostolskie Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia, które związane były z głoszeniem światu orędzia Miłosierdzia. Firmował wiele publikacji udzielając imprimatur, a pierwszą z nich był „Dzienniczek” św. Siostry Faustyny. Z jego inicjatywy powstał pierwszy duży modlitewnik do Miłosierdzia Bożego zatytułowany: „Bóg bogaty w miłosierdzie”, wspierał inicjatywę wydawania pisma „Orędzie Miłosierdzia” i wiele innych działań, które miały przybliżać ludziom ten wielki dar Boga, jakim jest św. Siostra Faustyna i orędzie Miłosierdzia. W czasie choroby, gdy rzadziej przybywał do Łagiewnik, interesował się tym, co w tym świętym miejscu się dzieje, jakie działania są podejmowane, i wspierał to wielkie dzieło, które Pan Bóg zapoczątkował przez św. Siostrę Faustynę swą modlitwą i cierpieniem. Ostatnią Mszę św. przy ołtarzu z łaskami słynącym obrazem Jezusa Miłosiernego i przy grobie św. Siostry Faustyny celebrował w dniu swoich 89 urodzin, 20 maja br. w koncelebrze m.in. z kard. M. Jaworskim, bp. Janem Zającem i bp. Grzegorzem Rysiem. „Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią”.