DVŮR KRÁLOVÉ NAD LABEM
ul. Štefánikova 952
544 01 DVŮR KRÁLOVÉ NAD LABEM
tf.: (0-0420) 499 32 14 09
e-mail: kmbm@seznam.cz
KALISZ
ul. Poznańska 26
62-800 KALISZ
tf.: (62) 757 63 42
e-mail: zmbm.kalisz@faustyna.pl
Podstawowym sposobem głoszenia miłosiernej miłości Boga do człowieka, poza świadectwem życia, są prowadzone przez Zgromadzenie dzieła miłosierdzia.
BIAŁA
ul. Henryka Sienkiewicza 18
09-411 BIAŁA
tel.: Klasztor – 797-907-363
Dom Samotnej Matki – 797-907-363
e-mail: dombiala@faustyna.pl
CHYLICZKI
ul. Wschodnia 6
05-500 PIASECZNO-CHYLICZKI
tf.: (22) 756 88 76
e-mail: dsmchyliczki@wp.pl
CZĘSTOCHOWA
ul. Św. Barbary 9/11
42-200 CZĘSTOCHOWA
tf.: (34) 368 10 29
e-mail: dom_czestoch@faustyna.pl
DERDY
ul. Łączności 158
05-552 WÓLKA KOSOWSKA
tf.: (22) 757 77 40
e-mail: milosierdzie-derdy@faustyna.pl
EŁK
ul. Ks. prał. Mariana Szczęsnego 1
19-300 EŁK
tf.: klasztor – (87) 441 70 36
DSM – (87) 441 70 35
e-mail: elk@faustyna.pl
GDAŃSK
Trakt Św. Wojciecha 396 a
80-007 GDAŃSK
tf.: (58) 309 03 61; 797 907 345
e-mail: zmbm.gdansk@faustyna.pl
KALISZ
ul. Poznańska 26
62-800 KALISZ
tf.: (62) 757 63 42
e-mail: zmbm.kalisz@faustyna.pl
KIEKRZ
ul. Kierska 10
62-090 Rokietnica-KIEKRZ
tf.: (61) 848 21 21
e-mail: dsmkiekrz@faustyna.pl
www.kiekrz.faustyna.pl
KRAKÓW
ul. Siostry Faustyny 3
30-608 KRAKÓW 12
tf.: (012) 351 88 00
e-mail: klasztor@faustyna.pl
www.krakow.faustyna.pl
ŁÓDŹ
ul. Krośnieńska 9
93-515 ŁÓDŹ
tel.: 501 754 387
e-mail: Lodz.krosnienska@faustyna.pl
ŁÓDŹ
ul. Wici 47
91-157 ŁÓDŹ
tf.: (42) 655 83 24; 655 80 05
e-mail: zmbm-lodz@faustyna.pl
PŁOCK
Pl. Stary Rynek 14/18
09-404 PŁOCK
tf.: (24) 262 58 83
e-mail: zmbm.plock@faustyna.pl
www.faustynaplock.pl
RABKA
ul. Juliusza Słowackiego 12
34-700 RABKA
tf.: (18) 267 66 04
e-mail: rabka@faustyna.pl
www.rabka.faustyna.pl
RADOM
ul. A. Struga 31
26-610 RADOM
tf.: (48) 362 56 17
e-mail: radom@faustyna.pl
ŚWINICE WARCKIE
ul. Fryderyka Chopina 5
99-140 ŚWINICE WARCKIE
tf.: (63) 288 15 18
kom.: 604 478 132
e-mail: dom-swinice@faustyna.pl
ŚWINICE WARCKIE
Klasztor kontemplacyjny
ul. Fryderyka Chopina 5
99-140 ŚWINICE WARCKIE
tf.: (63) 288 15 18
e-mail: kontemplacja@faustyna.pl
WALENDÓW
ul. Nad Utratą 30
05-830 Nadarzyn
tf.: (22) 729 81 15; 729 88 81
e-mail: walendow@faustyna.pl
www.walendow.faustyna.pl
WARSZAWA
ul. Hetmańska 44
04-305 WARSZAWA
tf.: (22) 610 60 51
e-mail: dom_grochow@faustyna.pl
www.grochow.faustyna.pl
WARSZAWA
ul. Żytnia 3/9
01-014 WARSZAWA
tf.: (22) 838 38 44
e-mail: zytnia@faustyna.pl
WROCŁAW
Pl. Grunwaldzki 3a
50-377 WROCŁAW
tf.: (71) 328 65 78; 328 11 24
e-mail: zmbm.wroclaw@faustyna.pl
ZAKOPANE
ul. Krzeptówki 172
34-505 ZAKOPANE
tf.: (18) 206 69 15
kom.: 797 907 286
e-mail: zakopane@faustyna.pl
e-mail: domrekol.zakopane@faustyna.pl
www.zakopane.faustyna.pl
Jubileusz Zgromadzenia – Walendów – 20 kwietnia 2013
Obchody Jubileuszu 150-lecia Zgromadzenia i 100-lecia domu walendowskiego odbyły się w sobotę 20 kwietnia 2013 roku w bardzo kameralnym klimacie spotkania wśród najbliższych. Przybyły czterdzieści cztery siostry z innych klasztorów Zgromadzenia z przełożoną generalną s. M. Petrą Kowalczyk, czterech kapłanów, a także przyjaciele domu. Wspólne świętowanie rozpoczęło się od multimedialnej prezentacji p.t. „Oblicza miłosierdzia”, którą rozpoczynało i kończyło oblicze Jezusa Miłosiernego. Święta Siostra Faustyna mówiła bowiem, że od Miłosierdzia wszystko się zaczyna i na Nim się kończy. Siostry wychodząc od pierwszego dzieła miłosierdzia Boga, jakim było stworzenie, poprzez dzieje grzechu i zbawienia, ukazały drugiej części historię domu walendowskiego. W nim bowiem przez 100 lat przez ręce sióstr przelewało się Boże miłosierdzie świadczone kobietom zaniedbanym moralnie, więźniarkom, dziewczętom z wyrokami kierującymi do poprawczaka, powstańcom z Warszawy, więźniom obozu przejściowego w Pruszkowie, a potem kobietom chorym psychicznie, dzieciom i młodzieży. Dzisiaj w Walendowie głównym dziełem apostolskim jest Dom Miłosierdzia z rodzinnym domem dziecka i przedszkolem. W 2012 roku w tym domu mieści się także postulat Zgromadzenia.
Po prezentacji uroczystej Mszy św. koncelebroanej przewodniczył dziekan ks. Andrzej Wieczorek. W homilii mówił między innymi o tym, że trzeba się dawać innym, tak jak Jezus daje się nam w Eucharystii. To jest miłosierdzie! Przed końcowym błogosławieństwem słowa podziękowania do kapłanów i wszystkich obecnych skierowała Matka Generalna. Nawiązała m.in. do prezentacji, mówiąc o wyśpiewanej w jej trakcie piosence, która ukazuje wielkie pragnienie Jezusa, za którym chcemy iść: Pragnę, aby twoje serce było wypełnione Moim miłosierdziem. Przy wyjściu z kaplicy na gości czekały siostry z jubileuszowymi ciasteczkami własnej roboty i dołączoną duchową inspiracją odsyłającą do słodyczy słów z „Dzienniczka” św. Siostry Faustyny. Goście spotkali się także przy wspólnym stole na obiedzie.
W popołudniowych godzinach był czas na spacery po pięknej okolicy, a o 15:00 w kaplicy modlitwą w Godzinie Miłosierdzia i Koronką do Miłosierdzia Bożego, w której błagano o miłosierdzie „dla nas i całego świata”, kończyły się uroczystości jubileuszowe.
Nie umiem sobie wyobrazić zakonnicy żyjącej w domach naszych, czyli w Zgromadzeniu naszym, a nie mającej ducha apostolskiego; gorliwość o zbawienie dusz powinna się palić w sercach naszych (Dz. 350).
s. M. Olga Abramczuk
„Matka Teresa de Lamourous”
Z okazji Jubileuszu 150-lecia Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia wydawnictwo „Misericordia” opublikowało biografię założycielki Domu Miłosierdzia i Zgromadzenia w Bordeaux (Francja) – m. Teresy de Lamourous, u której wzory do prowadzenia dzieła apostolskiego czerpała matka Teresa Rondeau z Laval (Francja). Biografie trzech założycielek: matki Teresy de Laomourous, matki Teresy Rondeau i matki Teresy Ewy z książąt Sułkowskich hrabiny Potockiej – to swoista trylogia, jaką pozostawiła Zgromadzeniu śp. s. Olga Abramczuk ZMBM. Dzięki tej literaturze można zgłębiać historię Zgromadzenia u samych jej początków.
Ksiądz Zygmunt Golian
Wydawnictwo „Misericordia” opublikowało dwie biografie ks. Zygmunta Goliana, spowiednika i kierownika duchowego matki Teresy Potockiej, założycielki Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. „Krótki rys życia ks. Zygmunta Goliana, prałata i proboszcza wielickiego” napisał ks. Zdzisław Bartkiewicz SJ, natomiast o ks. Golianie jako duszpasterzu i kaznodziei pisał bp Julian Groblicki. Książeczka ukazała się z okazji Jubileuszu 150-lecia istnienia Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. W słowie wstępnym przełozona generalna m. Petra Kowalczyk pisała: W dziękczynienie Miłosiernemu Bogu za 150 lat istnienia Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia wpisuje się wdzięczność za tych, którzy pozwalając się prowadzić Duchowi Świętemu, współtworzyli to Boże dzieło, każdy w określonym miejscu, czasie i zgodnie z zadaniami wyznaczonymi przez Opatrzność. W poczet tych osób wpisuje się postać ks. Zygmunta Goliana, niezwykle gorliwego męża Bożego, znakomitego kaznodziei, wykładowcy i duszpasterza, wytrawnego znawcy życia duchowego, długoletniego spowiednika i kierownika duchowego matki Teresy Potockiej. Rolę, jaką odegrał w jej życiu i posłudze założenia Zgromadzenia, można porównać do roli bł. ks. Michała Sopoćki w życiu i posłannictwie św. Siostry Faustyny, duchowej współzałożycielki Zgromadzenia.
s. M. Olga Abramczuk
„Matka Teresa Rondeau”
W wydawnictwie „Misericordia” ukazała się praca s. M. Olgi Abramczuk ZMBM, poświęcona Teresie Agacie Rondeau (1793–1866), która jest założycielką francuskiej rodziny zakonnej o nazwie Congrégation Notre-Dame de la Miséricorde de Laval (1818) oraz współzałożycielką Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia w Polsce (1862). Uwielbiam wszystkie przymioty Boże – mówiła Teresa Rondeau – Uniżam się wobec Jego wielkości, potęgi, sprawiedliwości. Jednakże uwielbiając sprawiedliwość, mówię: zachowaj ją, Panie, dla siebie, nie używaj ani względem moich dzieci, ani względem mnie. Miłosierdzie natomiast zachwyca mnie bardziej niż inne doskonałości Boskie, błogosławię je i wychwalam ze wszystkich sił duszy, nieustannie wzywam dla mych córek i dla siebie.
Maryja, Matka Boża Miłosierdzia
w Wydawnictwie „Misericordia” Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia ukała się pierwsza pełna monografia o Maryi Matce Bożej Miłosierdzia. Poszczególne rozdziały opowiadają o tym tytule Maryi, Jej kulcie jako Matki Wcielonego Miłosierdzia, ikonografii oraz o Jej objawieniach w życiu św. Siostry Faustyny, a było ich kilkadziesiąt. Końcowy rozdział stanowi zbiór modlitw do Maryi Matki Bożej Miłosierdzia. We wstępie mariolog ks. dr Marek Gilski napisał: Publikacje poświęcone temu zagadnieniu są nieliczne i dlatego książka ta wypełnia lukę na naszym rynku wydawniczym. Trudno byłoby wskazać pozycję, która próbowałaby ująć tę problematykę bardziej całościowo. Z pewnością publikacja ta pomoże każdemu, kto pragnie zarówno poznać źródła i sens tytułu „Matka Miłosierdzia”, jak i pogłębić swoją osobistą relację z Matką naszego Pana. Książka „Maryja Matka Boża Miłosierdzia” jest namacalnym przykładem łączenia refleksji teologicznej i modlitwy. Nie jest to zatem publikacja jedynie teoretyczna, lecz na wskroś duchowa. Wielką zaletą tej pozycji jest jej zwięzłość oraz komunikatywny język. Jej lektura nie wymaga jakiegoś specjalnego przygotowania w postaci studiów teologicznych, lecz z korzyścią może po nią sięgnąć każdy człowiek.
Szlakiem św. Siostry Faustyny
w Zgromadzeniu Matki Bożej Miłosierdzia
Na kolejną rocznicę kanonizacji Apostołki Bożego Miłosierdzia 30 kwietnia 2013 roku Wydawnictwo „Misericordia” Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia wydało przewodnik zatytułowany „Szlakiem św. Siostry Faustyny”, który opracowała s. M. Elżbieta Siepak ZMBM. Etapami wędrówki na tym szlaku są klasztory Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia, w których zwyczajnie żyła, pracowała i prowadziła tak niezwykłe życie duchowe Apostołka Bożego Miłosierdzia, jedna z największych mistyczek Kościoła powołana przez Boga na proroka naszych czasów, który przekazał niezwykłe Jezusowe orędzie Miłosierdzia. Dotykając tych miejsc – napisała we wstępie przełożona generalna m. Petra Kowalczyk – możemy zgłębiać jej niezwykle bogate dziedzictwo, poznać historię Zgromadzenia, poszczególnych klasztorów, w których dojrzewała do przyjęcia prorockiej misji i osiągnęła szczyty mistyki. Ufam, że przed każdym, kto podąża jej śladami, odkryje piękno chrześcijańskiego życia w zjednoczeniu z Jezusem, poprowadzi po drogach życia duchowego i będzie się opiekować nie tylko na pielgrzymim szlaku.
Wspomnienia o św. Siostrze Faustynie
Książka jest zbiorem wspomnień o św. Siostrze Faustynie, które pozostawili kapłani, przełożone i współsiostry Apostołki Bożego Miłosierdzia, a także siostry z innych zgromadzeń oraz osoby świeckie. Dzięki tym tekstom oczyma świadków można spojrzeć na codzienne życie jednej z największych Mistyczek w dziejach Kościoła. A będzie to spojrzenie wyłącznie zewnętrzne, bo głębokie życie duchowe bogate w objawienia, nadzwyczajne łaski oraz niezwykła więź miłości z Bogiem była przed autorami tych wspomnień (z małymi wyjątkami: spowiednicy, przełożone) zupełnie zakryta. Może właśnie dlatego to spojrzenie jest bardzo interesujące, pozwalające patrzeć na człowieczeństwo Siostry Faustyny, które w wielkiej prozie życia zostało przez łaskę Bożą przemienione i przybrało kształt Apostołki Miłosierdzia. Ksiądz prof. Stanisław Ziemiański SJ, który był jednym z pierwszych czytelników i recenzentem tej książki, napisał: Ze wspomnień osób, które były świadkami życia Siostry Faustyny, wyłania się sylwetka świętej. Dowiadujemy się, jak wyglądała, jaki miała temperament i charakter. Zamieszczone w książce świadectwa są autentyczne – ich autorzy nie kryją ani swej sympatii, ani niechęci do opisywanej postaci. „Wspomnienia” to pasjonująca lektura.
Publikowane wspomnienia pochodzą zasadniczo z Archiwum Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Niektóre z nich były już wcześniej publikowane w kwartalniku „Orędzie Miłosierdzia”, ale w tym zbiorze wszystkie teksty zostały opatrzone przypisami i notami biograficznymi oraz – gdzie to było możliwe – także zdjęciami autorów wspomnień. Wspomnienia zostały ułożone chronologicznie, według lat życia św. Siostry Faustyny: dzieciństwo i lata młodości w rodzinnym domu, lata służby i okres życia zakonnego, a także – dla lepszego korzystania z publikacji – według profesji Autorów i ich relacji do Siostry Faustyny: kapłani, przełożone Siostry Faustyny, współsiostry ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia, siostry z innych zgromadzeń i dawne wychowanki Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia.
Matka Teresa Potocka. Biografia
W wydawnictwie „Misericordia” ukazała się pierwsza obszerna biografia założycielki Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia matki Teresy Ewy z książąt Sułkowskich hrabiny Potockiej (1814-1881). Biografię dotyczącą lat 1814-1862, a więc okresu jej życia przed założeniem Zgromadzenia, w oparciu o materiały źródłowe napisała nieżyjąca już s. Olga Abramczuk ZMBM. Maszynopis jej pracy dostępny był dotąd jedynie w klasztorach Zgromadzenia. Z okazji jubileuszu 150-lecia Zgromadzenia ta cenna biografia ukazała się w druku i jest dostępna dla szerszego grona Czytelników. Wydanie książki o matce Teresie Potockiej poprzedziła publikacja pracy s. Olgi Abramczuk o matce Teresie de Lamourous założycielce Domu Miłosierdzia i Zgromadzenia w Bordeaux (Francja), a wkrótce ukaże się także biografia matki Teresy Rondeau założycielki Domu Miłosierdzia i Zgromadzenia w Laval (Francja), skąd wzory dla życia zakonnego i prowadzenia dzieła apostolskiego czerpała matka Teresa Potocka.
Zgromadzenie
w obiektywie A. Bujaka
Z okazji 150 rocznicy powstania Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w wydawnictwie „Biały Kruk” ukazał się album zatytułowany „Boskie i ludzkie miłosierdzie” z pięknymi zdjęciami Adama Bujaka, który po mistrzowsku utrwalił już życie wielu wspólnot zakonnych. Tym razem towarzyszył siostrom z tego Zgromadzenia, które dało Kościołowi i światu Apostołkę Bożego Miłosierdzia – św. Siostrę Faustynę. W albumie są ukazane miejsca i osoby ważne dla historii Zgromadzenia, jego teraźniejszość, szczególnie życie codzienne sióstr wypełnione modlitwą i pracą, ceremonie obłóczyn, ślubów pierwszych i wieczystych, imieniny i jubileusze życia zakonnego, choroba, pogrzeb… oraz wydarzenia o charakterze wybitnie apostolskim, takie jak Lednica 2012. Tekst o bogactwie duchowości i działalności apostolskiej Zgromadzenia, napisała s. M. Elżbieta Siepak ZMBM. Album powstał we współpracy ze Zgromadzeniem.
Łaskami słynący obraz
Jezusa Miłosiernego
Od 1 listopada br., czyli od dnia 150. rocznicy powstania Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, na stronie: www.faustyna.pl jest dostępna gigapikselowa prezentacja łaskami słynącego obrazu Jezusa Miłosiernego z kaplicy klasztornej w Krakowie-Łagiewnikach. Jest to pierwsza tego typu prezentacja w Europie Środkowo-Wschodniej. Autorem pomysłu i wykonawcą fotografii jest Piotr Tumidajski, który przy pomocy specjalistycznej aparatury przez dwanaście nocnych godzin fotografował poszczególne fragmenty obrazu (1200 fotografii), a następnie przez pół roku pracował nad ich złożeniem i kalibracją, by w sposób idealny oddać kolorystykę oryginalnego wizerunku. Obraz w takiej prezentacji ma aż trzy miliardy pikseli. Dzięki tej fotografii wykonanej w bardzo dużej rozdzielczości ten najbardziej znany obraz Jezusa Miłosiernego można będzie oglądać z bliska i zobaczyć takie detale i szczegóły, które są niedostrzegalne nawet wówczas, gdy w kaplicy modlimy się przed nim. Na świecie w taki sposób zaprezentowano największe dzieła sztuki, takie jak „Ostatnia Wieczerza” Leonarda Da Vinci, sklepienie Kaplicy Sykstyńskiej w Watykanie czy freski Giotta z bazyliki św. Franciszka w Asyżu.
Wreszcie przyszła chwila, w której się otworzyła dla mnie furta klasztorna – było to pierwszego sierpnia wieczorem, w wigilię Matki Bożej Anielskiej. Czułam się niezmiernie szczęśliwa, zdawało mi się, że wstąpiłam w życie rajskie. Jedna się wyrywała z serca mojego modlitwa dziękczynna (Dz. 17).
Postulat jest pierwszą próbą życia zakonnego. Rozpoczyna się wewnętrzną ceremonią, którą zwykle poprzedza dzień skupienia. W naszym Zgromadzeniu postulat trwa zwykle 10 miesięcy. Ma on na celu przede wszystkim stopniowe wprowadzanie postulantek w życie zakonne, a także uzupełnienie i rozszerzenie zakresu wiedzy religijnej, kształtowanie kultury współżycia według zasad dobrego wychowania, rozwijanie praktyki cnót naturalnych oraz ułatwienie bliższego zapoznania się z życiem i apostolatem Zgromadzenia. Służą temu nie tylko wykłady i czas poświęcony studiowaniu, ale także modlitwa i praca we wspólnocie sióstr.
Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, w którym żyła i zmarła św. Siostra Faustyna, założyła m. Teresa, Ewa z książąt Sułkowskich hrabina Potocka. Po ośmiomiesięcznej praktyce w Domu Miłosierdzia w Laval (Francja) wróciła do Polski i na zaproszenie abp. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego objęła w Warszawie „Dom Schronienia” dla dziewcząt potrzebujących odnowy moralnej (prostytutek). 1 listopada 1862 roku abp Feliński poświęcił kaplicę i dom dla dziewcząt, i ten dzień przyjmuje się jako datę powstania Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Polsce. W prowadzonych przez siostry „Domach Miłosierdzia” schronienie znajdowały dziewczęta i kobiety, które z własnej woli pragnęły przemiany swego życia. W 1878 roku doszło do połączenia ze Zgromadzeniem w Laval i uzyskania dekretu pochwalnego Stolicy Świętej. Odtąd Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Polsce funkcjonuje na prawie papieskim, także po odłączeniu się w 1922 roku od Zgromadzenia z Laval.W okresie międzywojennym XX wieku coraz więcej było młodych dziewcząt (kierowanych przez kuratoria, sądy i osoby prywatne), dla których stopniowo zorganizowano system szkolny. W ten sposób „Domy Miłosierdzia”, które były miejscem pracy i modlitwy, przekształcały się w zamknięte zakłady wychowawcze z programem nauczania w zakresie szkoły podstawowej i średnich szkół zawodowych.
W czasach komunistycznych (do 1962 roku) upaństwowiono zakłady prowadzone przez Zgromadzenie, a niektóre przekształcono na placówki „Caritas”, w których siostry objęły opieką dzieci o obniżonej sprawności umysłowej i psycho-ruchowej oraz chore kobiety.
Do tego Zgromadzenia Pan Bóg powołał Siostrę Faustynę Kowalską, przez którą przekazał prorockie orędzie o Jego miłości miłosiernej do każdego człowieka, wzywając do głoszenia światu tej biblijnej prawdy wiary. 25 sierpnia 1995 roku Zgromadzenie uznało ją za swą duchową współzałożycielkę. Podejmując jej charyzmatyczną misję, siostry głoszą dzisiaj tajemnicę miłosierdzia Bożego poprzez świadectwo życia w duchu zaufania wobec Boga i miłosierdzia względem bliźnich, poprzez dzieła miłosierdzia, słowo i modlitwę. Prowadzą Młodzieżowe Ośrodki Wychowawcze dla dziewcząt, domy samotnych matek, świetlice terapeutyczne i środowiskowe, przedszkola, ochronki, domy opieki dla dzieci i osób dorosłych, domy rekolekcyjne; głoszą orędzie Miłosierdzia w sanktuariach, parafiach, więzieniach; formują apostołów Bożego Miłosierdzia w międzynarodowym stowarzyszeniu „Faustinum”, katechizują w szkołach, prowadzą Wydawnictwo „Misericordia”, redagują kwartalnik „Orędzie Miłosierdzia”, współpracują z mediami, starając się we wszystkich pracach uobecniać w świecie ewangeliczną wartość, jaką jest miłosierdzie Boskie i ludzkie.
1 listopada 1862
Założenie Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Polsce przez m. Teresę Ewę z książąt Sułkowskich hrabinę Potocką. Poświęcenie domu i kaplicy w klasztorze przy ul. Żytniej w Warszawie przez abpa Zygmunta Szczęsnego Felińskiego.
I Międzynarodowy Kongres Apostołów Bożego Miłosierdzia w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach. Temat: Apostolski Ruch Bożego Miłosierdzia.
II Międzynarodowy Kongres Apostołów Bożego Miłosierdzia w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach. Temat: Nieść światu ogień Miłosierdzia.
27 maja 2006
Pielgrzymka Ojca Świętego Benedykta XVI do Sanktuarium w Łagiewnikach.
26 sierpnia 2006
Na zaproszenie ks. proboszcza Mirosława Miłka otwarcie domu zakonnego w Sieradzu początkowo jako filii klasztoru w Świnicach Warckich. Od 26 sierpnia 2008 roku samodzielny dom. Pierwsza przełożona – s. Mirosława Ratter.
22 września 2007
Na zaproszenie abpa Tomasza Pety otwarcie drugiego domu zakonnego w Kazachstanie w Tajynszy jako filii klasztoru w Pietropawłowsku. Przełożona – s. Dominika Pindral.
III Międzynarodowy Kongres Apostołów Bożego Miłosierdzia w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach. Temat: Szkoła miłosierdzia św. Faustyny i św. Jana Pawła II.
5 października 2008
Otwarcie nowej strony internetowej Zgromadzenia: www.faustyna.pl. Udostępnienie na niej całego „Dzienniczka” w formie pdf z certyfikatem chroniącym integralność tekstu.
1 września 2009
Powstanie Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego w Kaliszu w miejsce zlikwidowanego z dniem 31.08.2009 Szkolnego Ośrodka Wychowawczego.
22 lutego 2010 roku
Rozpoczęcie transmisji radiowych z Sanktuarium w Łagiewnikach (z kaplicy klasztornej) modlitwy w Godzinie Miłosierdzia i Koronki do Miłosierdzia Bożego przez rozgłośnie radiowe: Radio Warszawa, Radio Niepokalanów, Radio Rodzina Wrocław, Radio Podlasie, Radio Nadzieja, Radio Ain-Karim, Radio Faustyna oraz strona: www.faustyna.pl
1 sierpnia 2011
Rozpoczęcie dzieła „Nieustannej Koronki” na stronie: www.faustyna.pl Dzięki tej inicjatywie Koronka do Miłosierdzia Bożego odmawiana jest przez całą dobę, a do modlitwy sióstr ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia codziennie dołączają się internauci z wielu krajów świata.
1-5 października 2011
II Światowy Kongres Miłosierdzia Bożego WACOM. Hasło: Miłosierdzie źródłem nadziei.
15 października 2011
Rozpoczęcie peregrynacji kopii łaskami słynącego obrazu Jezusa Miłosiernego z Sanktuarium w Krakowie-Łagiewnikach oraz relikwii św. Siostry Faustyny i św. Jana Pawła II po parafiach diecezji krakowskiej. Zakończenie 29 czerwca 2013.
22 lutego 2012
Rozpoczęcie przez Zgromadzenie posługi na Facebooku w grupie otwartej: Sanktuarium Bożego Miłosierdzia.
1 września 2012
Przeniesienie postulatu z domu generalnego w warszawie przy ul. Żytniej do Walendowa.
Udostępnienie na stronie internetowej: www.faustyna.pl gigapikselowej prezentacji łaskami słynącego obrazu Jezusa Miłosiernego pędzla Adolfa Hyły z kaplicy klasztornej w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach. Foto – Piotr Tumidajski.
Rozpoczęcie transmisji on-line (video) z kaplicy z łaskami słynącym obrazem Jezusa Miłosiernego i grobem św. Siostry Faustyny w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach na stronie: www.faustyna.pl
Rozpoczęcie dzieła „Koronka za konających” z wykorzystaniem internetu i sieci komórkowych.
Przejęcie przez Zgromadzenie zarządu Fundacji w Lakeville, MA 02347 U.S.A. (HIS LAND, INC.).
Pielgrzymka jubileuszowa Zgromadzenia do Rydzyny – miejsca dzieciństwa i młodości założycielki m. Teresy z książąt Sułkowskich Potockiej. W uroczystej Mszy św. jubileuszowej pod przewodnictwem metropolity poznańskiego, abp. Stanisława Gądeckiego wzięło udział ponad 300 osób (sióstr, kapłanów, wychowanek, członków Faustinum, zaproszonych gości). Na zamku w Rydzynie abp St. Gądecki odsłonił tablicę pamiątkową.
Zakończenie posługi Zgromadzenia w Sieradzu, na terenie diecezji włocławskiej.
Otwarcie domu zakonnego w Ełku (diecezja ełcka). Pierwsza przełożona – s. Marlena, Anna Robak.
Rozpoczęcie peregrynacji kopii łaskami słynącego obrazu Jezusa Miłosiernego z Sanktuarium w Krakowie-Łagiewnikach oraz relikwii św. Siostry Faustyny i św. Jana Pawła II po parafiach diecezji tarnowskiej. Zakończenie 10 czerwca 2015.
Zamknięcie klauzury w kontemplacyjnej części klasztoru w Świnicach Warckich. Pierwsza przełożona s. M. Saula, Teresa Firer.
Powstanie Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego im. Matki Teresy Potockiej dla dziewcząt niedostosowanych społecznie we Wrocławiu.
Poświęcenie i oddanie do użytku „Domu św. Siostry Faustyny” przy klasztorze w Dvůr Králové nad Labem w Czechach.31 sierpnia 2014
Zakończenie posługi Zgromadzenia w Bratysławie na Słowacji.
3-5 października 2014
IV Międzynarodowy Kongres Apostołów Bożego Miłosierdzia w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach. Temat: Święty Jan Paweł II – Apostoł Bożego Miłosierdzia.
5 października 2014
Otwarcie na Facebooku profilu: Faustyna2016 w trzech językach (polski, angielski, i hiszpański) oraz blogu w ramach przygotowań do Światowych Dni Młodzieży.
17 maja 2015
Wyjazd s. Filipy Bąk i s. Filipiny Szwed, po prawie rocznym przygotowaniu w Ośrodku Misyjnym w Warszawie, do posługi apostolskiej na Kubie.
Maj 2015
Na posesji Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Płocku przy Starym Rynku ruszyły prace związane z budową nowej świątyni – Sanktuarium Bożego Miłosierdzia według projektu Jacka Jaśkowca. W miejscu historycznych objawień, jakie w tym klasztorze miała św. Siostra Faustyna, w 2000 roku bp Stanisław Wielgus erygował diecezjalne Sanktuarium Bożego Miłosierdzia.
22 czerwca 2015
Dekret abp Stanisława Gądeckiego podnoszący kaplicę Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Kiekrzu do rangi Sanktuarium św. Siostry Faustyny.
20 września 2015
Rozpoczęcie peregrynacji kopii łaskami słynącego obrazu Jezusa Miłosiernego z Sanktuarium w Krakowie-Łagiewnikach oraz relikwii św. Siostry Faustyny i św. Jana Pawła II po parafiach diecezji bielsko-żywieckiej.
4 maja 2016
W Derdach rozpoczęcie XVII Kapituły Generalnej Zgromadzenia, na której 12 maja posługę przełożonej generalnej na drugą kadencję siostry powierzyły m. M. Petrze Kowalczyk. Wikarią generalną została s. M. Gracjana Szewc, a do Rady Generalnej zostały nadto wybrane: s. M. Agnieszka Piechnik, s. M. Miriam Janiec i s. M. Natalia Wideł. Urząd ekonomki generalnej w kolejnym sześcioleciu pełni s. M. Benedykta Stefaniak.
26-31 lipca 2016
Światowe Dni Młodzieży w Krakowie. Ich patronką była św. Siostra Faustyna i św. Jan Paweł II. Przed spotkaniem w Krakowie młodzi ze 187 krajów świata przebywali w różnych diecezjach, a w dniach ŚDM nawiedzili łagiewnickie Sanktuarium Bożego Miłosierdzia, by modlić się przed łaskami słynącym obrazem Jezusa Miłosiernego i przy grobie Apostołki Bożego Miłosierdzia.
30 lipca 2016
Wizyta papieża Franciszka w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach w ramach ŚDM. Modlitwa przed łaskami słynącym obrazem Jezusa Miłosiernego i przy grobie św. Siostry Faustyny i posługa w konfesjonale w bazylice.
31 lipca 2016
Nawiedzenie Sanktuarium Bożego Miłosierdzia przez cudowny obraz Matki Bożej Kalwaryjskiej po spotkaniu z papieżem Franciszkiem i wolontariuszami ŚDM w Arenie Tauron.
17 października 2016
W tym dniu s. M. Donata Farbaniec i s. M. Gaudia Skass wyjechały do USA, aby podjąć stałą posługę w Narodowym Sanktuarium św. Jana Pawła II w Waszyngtonie. Pierwszą przełożoną została s. M. Donata Farbaniec.
18 lutego 2017
Do Brazylii wyjechały trzy siostry: s. Solange Pereira (Brazylijka, która 20 lat służyła w Polsce) jako przełożona oraz s. Christofora Jagła i s. Hieronima Kuta, by w Rio de Janeiro założyć nowy dom Zgromadzenia i podjąć stałą posługę niesienia orędzia Miłosierdzia przez czyn, słowo i modlitwę.
23 kwietnia 2017
Biskup Rafał Markowski konsekrował kościół pw. Miłosierdzia Bożego i św. Faustyny w Warszawie przy ul. Żytniej i odczytał dekret kard. Kazimierza Nycza o ustanowieniu tego kościoła Sanktuarium św. Siostry Faustyny. Ta świątynia do czasu powstania warszawskiego była kaplicą domu macierzystego Zgromadzenia.
1 maja 2017
W sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach, przy grobie św. Faustyny i w rocznicę jej wieczystych ślubów, bp Ottavio Vitale RCI, ordynariusz diecezji Lezhë w Albanii, udzielił święceń kapłańskich diakonowi Michałowi Adamowi Nowakowi ze Zgromadzenia Rogacjonistów Serca Jezusowego,
31 sierpnia 2017
Zakończenie trwającej 15 lat (2002-2017) posługi Zgromadzenia w Jerozolimie w Collegium Biblicum Franciscanum przy ulicy Via Dolorosa na starym mieście i w Sanktuarium Biczowania Pana Jezusa. W tym czasie wydały „Dzienniczek” św. Siostry Faustyny w języku arabskim i drobne publikacje, organizowały w Jerozolimie uroczystości ku czci Miłosierdzia Bożego i św. Siostry Faustyny, modliły się o miłosierdzie Boże dla Ziemi Świętej i całego świata.
16 września 2017
Biskup Marek Marczak poświęcił nowy klasztor Zgromadzenia w Łodzi przy ul. Krośnieńskiej. W tym domu, u wuja Rapackiego na przełomie 1922/1923 roku, w pierwszych miesiącach służby w Łodzi, zamieszkała Helena Kowalska – św. Siostra Faustyna. W tym mieszkaniu na parterze urządzono kaplicę. Pierwszą przełożoną nowej wspólnoty Zgromadzenia została s. Benedetta Flak.
30 września 2017
Obchody stulecia posługi apostolskiej Zgromadzenia w Radomiu w kościele pw. Matki Bożej Miłosierdzia z udziałem bp. Henryka Tomasika, pasterza diecezji radomskiej, wielu kapłanów i Radomian. Po Eucharystii odbyła się konferencja naukowa na temat: „100 lat Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Radomiu”.
5 listopada 2017
Rozpoczęcie działalności w nowo wybudowanym pawilonie gastronomiczno-handlowym dla pielgrzymów, tzw. „Zielony Pasaż”, w którym mieści się Restauracja Domu św. Siostry Faustyny, Upominki, a także wydawnictwo „Misericordia”.
Grudzień 2017
Tuż przed świętami Bożego Narodzenia zakończona została renowacja zespołu klasztornego w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach, która trwała kilka lat. Dzięki wsparciu Wydziału Kultury i Dziedzictwa Narodowego Urzędu Miasta Krakowa, Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa, Funduszu Kościelnego oraz Ofiarodawców i Zgromadzenia wszystkie ściany zewnętrze obiektu klasztornego odzyskały swe pierwotne piękno po ponad 120 latach.
22 marca 2018
Ukończenie, trwającej kilka lat, renowacji kaplicy z łaskami słynącym obrazem Jezusa Miłosiernego i grobem św. Siostry Faustyny. Przeprowadzono wymianę sieci elektrycznej, nagłośnienia, ochrony obiektu, zrobiono nowe oświetlenie kaplicy oraz odnowione zostały wszystkie ołtarze, obrazy, figury i cała polichromia.
8 maja 2018
150-lecie działalności Zgromadzenia w Krakowie. Msza św. w kościele Miłosierdzia Bożego na Smoleńsku (pierwsza siedziba Zgromadzenia w Krakowie). 19 maja centralne obchody w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach z udziałem abp Edwarda Nowaka z Watykanu, wielu kapłanów, rodziców prezydenta Andrzeja Dudy, władz miasta z prezydentem prof. Jackiem Majchrowskim i dzielnicy, przedstawicieli Ministerstwa, Kuratorium Oświaty, służb miejskich, dobroczyńców, fundatorów i przyjaciół Zgromadzenia. W programie: sesja naukowa: „Od miłosierdzia do Miłosierdzia” z publikacją książkową, Eucharystia pod przewodnictwem bp Jana Zająca, wspólny posiłek i program okolicznościowy.
1 sierpnia 2018
Transmisję modlitwy w Godzinie Miłosierdzia i Koronki do Miłosierdzia Bożego z Sanktuarium w Krakowie-Łagiewnikach rozpoczęła pierwsza zagraniczna stacja telewizyjna (z Włoch), która korzysta z transmisji on-line prowadzonej na stronie: www.faustyna.pl. Od 1 stycznia 2018 z pełnej transmisji on-line korzysta telewizja kablowa w Polsce, a od 2013 roku – rozgłośnie radiowe w Polsce i USA (11). Transmisja on-line dostępna jest także w aplikacji: Faustyna.pl na android (IV 2016) oraz iOS (X 2017).
Opracowanie: s. M. Elżbieta Siepak ISMM
Modlitwa jest pierwszym i głównym zadaniem osoby konsekrowanej. Ma ona utrzymywać siostry w coraz głębszej łączności z Chrystusem, zajmując miejsce istotne i nadając sens całemu ich życiu (art.46 Konstytucji).
Każda siostra poświęca na modlitwę ponad 4 godziny dziennie. Ośrodkiem życia Zgromadzenia jest codzienna Msza święta, która jest źródłem uświęcenia sióstr i ich działania apostolskiego. Szczególne miejsce poza Eucharystią, Liturgią godzin, medytacją słowa Bożego i adoracją Najświętszego Sakramentu zajmuje nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego w formach przekazanych przez św. Siostrę Faustynę i nabożeństwo do Maryi Matki Miłosierdzia. Modlitwą i pokutą obejmują siostry potrzeby świata, Kościoła, Ojczyzny, Zgromadzenia i osoby powierzone im przez Opatrzność.
Zadanie wypraszania miłosierdzia Bożego dla nas i całego świata szczególny wymiar znajduje w klasztorze kontemplacyjnym Zgromadzenia w Świnicach Warckich. Jednać będziesz ziemię z niebem – mówił Pan Jezus do Siostry Faustyny – łagodzić będziesz słuszny gniew Boży, a wypraszać będziesz miłosierdzie dla świata. Oddaję ci w opiekę dwie perły drogocenne sercu Mojemu, a nimi są dusze kapłanów i dusze zakonne, za nich szczególnie modlić się będziesz, ich moc będzie w wyniszczeniu waszym. Modlitwy, posty, umartwienia, prace i wszystkie cierpienia łączyć będziesz z modlitwą, postem, umartwieniem, pracą, cierpieniem Moim, a wtenczas będą miały moc przed Ojcem Moim (Dz. 531).
Swój apostolat pełni Zgromadzenie w domach własnych w formie opieki całkowitej (…) lub w formie opieki otwartej (art. 79 Konstytucji).
Apostolską pieczą w domach Zgromadzenia siostry obejmują dziewczęta i kobiety potrzebujące głębokiej odnowy moralnej, samotne matki, dzieci, młodzież, osoby chore i niepełnosprawne, a także osoby pragnące pogłębić swoje życie duchowe na spotkaniach formacyjnych, dniach skupienia czy rekolekcjach. Dzieła miłosierdzia prowadzone przez Zgromadzenie są pierwotną i podstawową formą uobecniania w Kościele i świecie miłosiernej miłości Boga pochylającego się nad każdą ludzką nędzą, a zwłaszcza moralną.
Przychylając się do prośby Rady Generalnej Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, Metropolita Krakowski Franciszek kard. Macharski, na podstawie kan. 312 § 1 n. 3 Kodeksu Prawa Kanonicznego, 6 marca 1996 roku erygował Stowarzyszenie Apostołów Bożego Miłosierdzia „Faustinum” z siedzibą w sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach i nadał mu publiczną, kościelną osobowość prawną. Wraz z tym aktem zatwierdził statut stowarzyszenia, które ma nieść ludzkości Boże Miłosierdzie (Akt erekcyjny stowarzyszenia „Faustinum”).
Stowarzyszenie „Faustinum” zrzesza kapłanów, osoby konsekrowane i wiernych świeckich, którzy pragną włączyć się w misję św. Siostry Faustyny głoszenia światu orędzia Miłosierdzia poprzez świadectwo życia, czyny, słowa i modlitwę pod kierunkiem Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia i duchową opieką Towarzystwa Jezusowego. Stowarzyszenie „Faustinum” ma charakter formacyjny, prowadzi programową formację dla apostołów Bożego Miłosierdzia w kilku językach przy klasztorach Zgromadzenia, przez kapłanów w parafiach w Polsce i poza granicami kraju, oraz poprzez wysyłanie materiałów formacyjnych dla wolontariuszy i członków „Faustinum”, którzy nie mają możliwości uczestnictwa we wspólnotach formacyjnych.
Wydawnictwo powołane zostało przez Przełożoną Generalną na podstawie Aktu Powołania L.dz. 166/02, z dnia 16 listopada 2002 roku oraz w oparciu o art. 12 i art. 46 Ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego /Dz. U. 1989.29.154/.
Celem Wydawnictwa jest głoszenie tajemnicy miłosierdzia Bożego oraz upowszechnianie życia i misji św. Siostry Faustyny.
Formą realizacji celu Wydawnictwa jest:
- głoszenie słowem pisanym miłosierdzia Bożego, w szczególności przez wydawanie książek, opracowań naukowych, modlitewników, broszur, folderów, obrazów, obrazków, śpiewników, materiałów powołaniowych, itp.,
- przygotowywanie kaset magnetofonowych, CD, DVD i kaset Video o treści religijnej,
- wytwarzanie dewocjonaliów, paramentów i szat liturgicznych do sprawowania kultu religijnego,
- sprzedaż hurtowa, detaliczna i wysyłkowa pozycji wydawniczych, kaset magnetofonowych, CD, DVD i kaset Video, dewocjonaliów oraz paramentów, szat liturgicznych itp.
Statut Wydawnictwa „Misericordia” (par. 6, 7)
Należy popierać wszelkie inicjatywy w tej nowej i doniosłej dziedzinie, tak aby Ewangelia Chrystusa była głoszona również przy pomocy tych nowoczesnych mediów. Poszczególne Instytuty niech będą gotowe do współpracy i do zaangażowania swoich sił, środków i osób w realizację wspólnych projektów w różnych sektorach społecznego przekazu
Orędzie Miłosierdzia, które Chrystus przekazał przez św. Siostrę Faustynę, wymaga szerokiego otwarcia się Zgromadzenia na współpracę z mediami. Siostry dzielą się tym darem w mediach na różne sposoby, poprzez wywiady prasowe, udział w filmach, programach radiowych i telewizyjnych poświęconych modlitwie do Miłosierdzia Bożego oraz życiu i misji św. Siostry Faustyny. Od 2004 roku z Sanktuarium w Krakowie-Łagiewnikach w każdy piątek transmitowana jest przez TV Puls modlitwa w Godzinie Miłosierdzia, Koronka do Miłosierdzia Bożego, wywiady o miłosierdziu Boskim i ludzkim oraz życiu i misji św. Siostry Faustyny. Z mediami współpracują także pozostałe klasztory Zgromadzenia w Polsce i poza granicami kraju. W Sanktuarium w Krakowie-Łagiewnikach od 1987 roku wychodzi pismo w całości poświęcone tajemnicy miłosierdzia Boskiego i ludzkiego oraz życiu i misji św. Siostry Faustyny pt. „Orędzie Miłosierdzia”.
Forma głoszenia orędzia Miłosierdzia przez czyn, słowo i modlitwę w poszczególnych klasztorach zależna jest od lokalnych warunków i potrzeb środowiska. Siostry posługują m. in. w więzieniach, wyjeżdżają do parafii, na sympozja, kongresy, do szkół, na spotkania z różnymi wspólnotami, by dzielić się darem orędzia Miłosierdzia, które Jezus przekazał przez św. Siostrę Faustynę, i budzić nadzieję w sercach ludzi. Mają świadomość, że uczestniczą nie tylko w życiu, ale i w misji Jezusa objawiającego światu miłosierną miłość Boga do każdego człowieka, który posługując się ludźmi, czyni to także dzisiaj.
Łaskę powołania do życia zakonnego czułam od siedmiu lat. W siódmym roku życia usłyszałam pierwszy raz głos Boży w duszy, czyli zaproszenie do życia doskonalszego (…). Nie spotkałam się z nikim, kto by mi te rzeczy wyjaśnił (Dz. 7).
Aspirantura w domu zakonnym Zgromadzenia przewidziana jest dla dziewcząt, które przejawiają łaskę powołania, ale nie mają odpowiedniego wieku lub przygotowania do życia zakonnego. W tym czasie kandydatka do Zgromadzenia częściowo jest włączona w prace i życie klasztoru oraz uzupełnia swoje wykształcenie.
Wilanów, 30 czerwca 2012
Słowo Matki Generalnej skierowane do Sióstr zebranych
w Wilanowie 30 czerwca 2012 roku z okazji 131 rocznicy śmierci
założycielki matki Teresy Potockiej
+Jezu, ufam Tobie!
Czemu siostra się martwi?
Będzie, co Bóg zechce. Jestem gotowa na wszystko.
m. Teresa Potocka
Kochana Siostro Wikario, Siostry Przełożone
Mistrzynie i wszystkie Kochane Siostry!
Miłosiernemu Panu niech będą dzięki, że pozwolił nam zgromadzić się niemal w przeddzień narodzin dla nieba naszej Matki Założycielki. To spotkanie ma o tyle bardziej doniosłą rangę, że dokonuje się u progu 150 lat od powstania założonego przez matkę Teresę Zgromadzenia; dzisiejsza uroczystość jest zwiastunem świętowania Jubileuszu. Dane nam jest spotkać się na modlitwie w zabytkowym kościele pod wezwaniem św. Anny, który dla nas ważny jest także z tego powodu, że tu modliła się matka Teresa. Często bowiem, zwłaszcza w ostatnich latach swego życia, gościnnie i dla podreperowania zdrowia, przybywała do sąsiadującego z tym kościołem pałacu wilanowskiego. Zapraszana była przez panią Augustową, żonę ówczesnego właściciela Wilanowa. Ostatni przyjazd naszej Matki do wilanowskiego pałacu miał miejsce 29 czerwca 1881 roku – 131 lat temu. Przybyła tu wówczas będąc już bardzo wyczerpana i schorowana. To właśnie tu, po tygodniowym pobycie, w środę 6 lipca w godzinie południowej wyszedł na jej spotkanie Pan, Boski Artysta, aby położyć ostatni rys, nadający niepowtarzalną piękność duszy (por. Dz. 825) naszej Matki Założycielki.
Czemu siostra się martwi? Będzie, co Bóg zechce. Jestem gotowa na wszystko – to jedne z ostatnich słów naszej Założycielki, to poniekąd jej duchowy testament. Tymi słowami matka Teresa pocieszała siostrę Anielę Popławską, która płakała, zaniepokojona pogarszającym się jej stanem zdrowia. Będzie, co Bóg zechce. Jestem gotowa na wszystko – ileż w tych słowach wewnętrznego pokoju, zawierzenia całą duszą Bogu, zdania się na Jego wolę, zgody na odwieczne Jego plany w przekonaniu, że dobry Ojciec poprowadzi ją i zapoczątkowane przez nią dzieło także wówczas, gdy jej fizycznie zabraknie. Duchowa postawa, jaką odzwierciedlają te słowa, to jest właśnie ów ostatni rys, jaki Boski Oblubieniec położył na jej duszy. Ostatni – lecz nie jedyny; to rys wieńczący wiele dotknięć Boskiego Artysty, który dłutem wydarzeń życiowych rzeźbił swoje dzieło: duchową sylwetkę matki Teresy. A ona z uległością poddawała się Boskiemu działaniu, które bywało łagodne, zrozumiałe, dające się przewidzieć, oczekiwane…, ale nierzadko było też trudne, zaskakujące, bolesne, nieprzewidywalne, idące w poprzek ludzkich zamierzeń, wbrew planom i oczekiwaniom.
Tym ostatnim rysem Boskiego Artysty, odsłaniającym niezrównane duchowe piękno naszej Matki Założycielki, jest całkowite zdanie się na wolę Boga: Będzie jak Bóg zechce…, jestem na wszystko gotowa… Nacechowane pokojem i zaufaniem słowa Matki, wypowiedziane w obliczu zbliżającej się śmierci, wskazują na to, iż w codzienności życia zdawanie się na wolę Boga było powszednim jej pokarmem – była to jej wewnętrzna postawa. Czy byłaby ona możliwa w tej ostatniej próbie, gdyby nie po wielekroć powtarzane wcześniej akty zaufania Bogu? Na przestrzeni sześćdziesięciu siedmiu lat swego ziemskiego życia było wiele okazji do wyrażania Bogu swego: tak, niech mi się stanie, niech będzie, jak Ty, Boże, chcesz, jak zamierzyłeś, choć ja do końca tego nie rozumiem, i – tak po ludzku – nie całkiem się z tym zgadzam, ale niech będzie jak zechcesz. W trudnych sytuacjach matka Teresa wypowiadała je nie tylko słowem, a nade wszystko sercem i wolą. Spójrzmy na niektóre z nich.
W doświadczenie ciepła rodzinnego domu w zamkowym dostatku, wśród kochających rodziców i rodzeństwa nagle wkroczyło bolesne doświadczenie spowodowane śmiercią matki księżnej Ewy. Dziewięcioletnia wówczas Ewa, stanęła więc w obliczu cierpienia, spowodowanego utratą najbliższej osoby. I choć ojciec – książę Antoni Paweł – starał się być także czułą matką dla swych dzieci, to czyż serce małej Ewy nie było dotkliwie zranione, a przez tę ranę przysposabiane do przyjmowania miłującej woli Boga? Przeżywając piękne lata młodzieńcze, księżna Ewa została zaproszona do powiedzenia: tak wobec śmierci swego ojca; miała wówczas 21 lat. Szczęście związane z małżeństwem niebawem zostało zachwiane, a może lepiej byłoby powiedzieć – ubogacone cierpieniem związanym z przewlekłą chorobą męża – hrabiego Władysława Potockiego, dla którego była kochającą żoną i troskliwą opiekunką. O tym, jak w tym doświadczeniu Ewa wypowiadała Bogu swoje tak, świadczą słowa z listu jej spowiednika i kierownika duchowego, który po śmierci męża Władysława tak pisał: Pamiętam Cię żywo przy łożu chorego męża. O, nieraz wówczas uwielbiałem w tajnikach serca dobro Boga, który ten krzyż tak ciężki i bolesny czynił Ci lekkim i słodkim, żeś go niosła swobodnie, prawie radośnie.
Po śmierci męża dla pogrążonej w żałobie hrabiny Ewy Potockiej najważniejszym stało się znalezienie odpowiedzi na pytanie: Czego Bóg chce ode mnie w tej sytuacji, jakie są Jego plany względem mnie, jakie kroki przedsięwziąć, aby wiernie dopowiedzieć na Boże plany? Odczytywanie Bożego zamiaru było ogromnym zmaganiem dla owdowiałej Ewy. Wspierał ją w tym ks. Zygmunt Golian. Ten świątobliwy kapłan o niezrównanych przymiotach umysłu, serca i ducha z wytrwałym zaangażowaniem towarzyszył Ewie w duchowej drodze, zmierzającej ku odkryciu i wypełnieniu tego, co Bóg zechciał od wieków i przygotował. O przekonaniu, że życie Ewy Potockiej ma być od tej pory poświęcone Bogu, świadczą następujące słowa z listu ks. Goliana: Ledwie że mąż Twój oczy zamknął, Zbawiciel otworzył sobie zaraz wstęp do Twego serca i jakże znowu sowicie nagrodził w Tobie własną łaską swoją ciesząc to serce rozdarte, pociechami nad wszelkie pojęcie. (…) Wówczas powiedział wyraźnie, że chce być Twoim Oblubieńcem, że duszę Twoją zaślubia sobie już na zawsze, że chce być wszystkim dla Ciebie.
Po duchowych zmaganiach właściwych rozeznawaniu, Ewa Potocka doszła do przekonania, że Bóg zaprasza ją, aby służyła Mu w osobach nieszczęśliwych, pogardzanych ze względu na ich życie rażąco niezgodne z godnością kobiety. Kilkumiesięczny pobyt Ewy Potockiej wraz z paniami Kłobukowskimi w Domu Miłosierdzia w Laval u matki Teresy Rondeau w celu poznania metod pracy z pokutnicami to okres, w którym tak Ewy, a po obłóczynach Marii Magdaleny Teresy, wypowiadane na wolę Bożą było stosunkowo łatwe.
Po powrocie do Ojczyzny, będącej pod zaborami, przyszło się mierzyć matce Teresie z trudnościami właściwymi dla zakładania nowego dzieła. Nie rozdzierała szat, kiedy niemożliwym okazało się otworzenie pierwszego polskiego Domu Miłosierdzia w Krakowie, co planowała i czego bardzo pragnęła. Wsłuchując się całą sobą w głos woli Bożej, wyrażającej się także w wydarzeniach życiowych, podjęła zaproszenie ówczesnego arcybiskupa Warszawy Zygmunta Szczęsnego Felińskiego. Jakże opatrznościowym zrządzeniem był fakt, że wówczas do Warszawy zaproszony został także ks. Zygmunt Golian, który już na zawsze pozostał nieocenionym pomocni- kiem matki Teresy i przyjacielem utworzonego przez nią dzieła miłosierdzia.
Prawdziwe zatroskanie ks. Goliana o Dom Miłosierdzia może nieco zobrazować fragment jego listu, w którym opisuje zbiórkę datków dla dzieła matki Teresy. Wspominając jedną z dobrodziejek, której hojność w stosunku do możliwości nie była wielka, szczerze wyraża swoje odczucia: … Ja do tej pani nic nie mam, ale jej łaskawością nie umiałbym się cieszyć. Wiem, że jest osobą bardzo zacną – ale nie mogę zapomnieć i nie mogę jej darować, że też tej zacności nie okazała w chwilach najbardziej krzyczących… To moje wyrażenie „nie mogę jej darować” jest tylko wyrażeniem pewnego żalu i ubolewania. Jednak tenże zacny i świątobliwy Kapłan, którego dobry Bóg postawił na drodze matki Teresy, troszczył się przede wszystkim o stan duchowy Zgromadzenia. Wiedząc o trudnościach relacyjnych we wspólnocie, pisał jasno z troską o zachowanie ducha jedności: Mojem zdaniem największem złem dla Zgromadzeń zakonnych jest duch rozdwojenia, choćby z najlepszych intencyi wylęgły.
Początki domu, który został otwarty 1 listopada 1862 roku w oficynie pałacyku myśliwskiego hr. Pusłowskiego przy ul. Żytniej, nie były łatwe. Warunki mieszkaniowe były takie, że – jak czytamy w opracowaniach historycznych – woda kapała do talerzy z dachu przy obiedzie, a naprawić go nie było można dla krokwi przegniłych. Tu się siostry urządziły, jak było można, bardzo ubogo. I było im dobrze! Tak miłość Boga i powołania zdolną jest wszystko osłodzić. W takich zewnętrznych warunkach niegdyś księżna Ewa Potocka teraz matka Teresa dała początek Zgromadzeniu Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia założonemu dla prowadzenia Domu Miłosierdzia. I choć przychodziły na Matkę chwile, o których tak pisała: Ileż trudności, przeszkód, ileż chwil nieprzewidzianych… Są chwile, gdy jestem zupełnie zniechęcona, gdy myślę, że zarozumiałością było uważać siebie za zdolną do wypełnienia wszystkich moich obowiązków, to jednak w tych chwilach Boski Artysta najpełniej kształtował, odbijał w niej rysy, ukazujące piękno zdania się na Boga.
Mała na początku gromadka dziewcząt bardzo szybko się po- większała, powiększało się też serce Matki ogarniającej mądrą miłością zarówno siostry, jak i – a nawet jeszcze bardziej – pokutnice. Swoje siostry tak formowała do apostolskiej posługi: Siostry moje, o tyle dzieci nasze postąpią w dobrem i ukochają cnotę, o ile my im przyświecać będziemy umartwieniem, cierpliwością i łagodnością. Jeżeli my wierne będziemy i posłuszne Bogu, to i one będą wiernie pełniły swe obowiązki.
Kiedy na skutek słabego zdrowia, matka Teresa wyjeżdżała na leczenie, tęskniła do sióstr i do dzieci: Jestem taka szczęśliwa, że wróciłam do naszego domku… Podczas długiej nieobecności uświadomiłam sobie, że pomimo dojrzałego wieku i wielu przyzwyczajeń, które nabyłam wcześniej w świecie, Bóg dał mi łaskę prawdziwego powołania…, gdy przez dwa miesiące byłam na łonie ukochanej rodziny i miałam wszystko w obfitości, nigdy nie przestałam tęsknić za naszym domkiem, całym jego ubóstwem i wszystkimi obowiązkami.
Przed wyjazdem z Żytniej do Wilanowa 29 czerwca 1881 roku, matka Teresa zwiedziła i pożegnała cały dom, klasy, kaplice…, i już nie wróciła do ukochanego, ubogiego domku. Stało się, jak Bóg zechciał. Ona na wszystko była gotowa. Ś.P. siostra Olga Abramczuk, autorka licznych opracowań z historii Zgromadzania i biografii matki Teresy Potockiej, reflektując nad duchowym testamentem Założycielki: Będzie jak zechce Bóg, jestem na wszystko gotowa, zadała retoryczne pytanie: A Wszechmocny, co na to? I we właściwym sobie stylu odpowiedziała: Zabrał ją do siebie. Nic lepszego nie mogło jej się przydarzyć. Tak, naszej Matce nic lepszego nie mogło się przydarzyć – zawierzyła całkowicie Bogu, pozwalając, aby Boski Artysta wyrzeźbił jej życie według swego odwiecznego wzoru, jaki dla niej przygotował. Jej życie przyniosło trwałe owoce zabliźnienia bolesnych ran i szczęśliwej wieczności dla niezliczonych dziewcząt i kobiet, także dzięki posłudze sióstr założonego przez nią Zgromadzenia. Życie naszej Matki wydało jednak szczególny owoc w życiu i posłannictwie jej córki, a naszej duchowej współzałożycielki św. Siostry Faustyny Kowalskiej. Czyż Matka mogła przewidzieć, że w założonym przez nią Zgromadzeniu Bóg zdeponuje orędzie o swoim niezgłębionym miłosierdziu, zobowiązując tym samym Zgromadzenie, aby przez czyn, słowo i modlitwę objęło duchową troską nie tylko pokutnice, ale wszystkich grzeszników, których miłosierdzie Boże chce uratować na wieczną szczęśliwość?
W mowie pogrzebowej ks. Golian powiedział o matce Potockiej: Nie nazywajmy jej świętą, gdyż tylko Kościół ma prawo nadać ten tytuł. Jednakże niech nasze starania w pracy, za którą gotowa była oddać życie, dowiodą jej świętości. Ileż to razy mówiła mi, że kiedy oddała się całkowicie dziełu temu, w końcu zrozumiała, czym jest szczęście. Ileż to razy wyrażała swą wdzięczność Bogu za to, że dał jej łaskę powołania zakonnego, że pozwolił jej służyć sobie w tym Zgromadzeniu.
Kochane Siostry, kończąc tę refleksję zapytajmy każda samą siebie: co ja na taki wzór życia mojej duchowej Matki? Z jaką gorliwością oddaję się współpracy ze zbawczym Miłosierdziem Bożym? Jak wygląda moja gotowość na wolę Bożą i pragnienie, by było jak Bóg zechce, w przekonaniu, że tylko taka postawa prowadzi do prawdziwego szczęścia?
Maryjo, Matko Miłosierdzia wraz z Tobą i ze św. Siostrą Faustyną, Siostrami, które poprzedziły nas do Niebiańskiej Ojczyzny i z całym Niebem wyśpiewamy teraz Miłosiernemu Bogu pełne wdzięczności Magnificat za naszą matkę założycielkę Teresę Potocką.
s. M. Petra Kowalczyk
przełożona generalna
O mój Jezu, każdy ze świętych Twoich odbija jedną z cnót Twoich na sobie, ja pragnę odbić Twoje litościwe i pełne miłosierdzia Serce, chcę je wysławić. Miłosierdzie Twoje, o Jezu, niech będzie wyciśnięte na sercu i duszy mojej jako pieczęć, a to będzie odznaką moją w tym i przyszłym życiu (Dz. 1242).
Ceremonia obłóczyn, w czasie której postulantka otrzymuje nowe imię zakonne, rozpoczyna podstawowy okres formacji zakonnej – nowicjat. W naszym Zgromadzeniu trwa on dwa lata, z czego pierwszy rok nowicjuszki spędzają we wspólnocie domu nowicjatu, gdyż jest on poświęcony intensywnej formacji duchowej. Czas nowicjatu służy budowaniu coraz głębszej relacji z Jezusem Miłosiernym, by siostra idąc Jego śladami mogła złożyć swe życie w ofierze umiłowanemu nade wszystko Bogu bogatemu w miłosierdzie. Mistrzyni nowicjatu, kierująca procesem formacji, wprowadza młode siostry w życie całkowicie oddane Jezusowi według rad ewangelicznych i zgodnie z charyzmatem Zgromadzenia. Wtajemnicza je w rozwój życia duchowego, modlitwę, ascezę, w liturgię Kościoła, duchowość i apos- tolat Zgromadzenia. Nowicjuszki mają dobrze poznać sposób życia Zgromadzenia, jego uczestnictwo w życiu i misji Chrystusa, a także uczyć się ufności w miłosierdzie Boże, posłuszeństwa woli Bożej na wzór Maryi Matki Miłosierdzia, wypowiadającej Bogu pełne wiary fiat. Wpatrując się w postawę Jezusa Miłosiernego, nowicjuszki starają się, by duch miłosierdzia przeniknął całe ich życie, a zwłaszcza relacje siostrzane i kontakty międzyludzkie.
W drugim roku nowicjatu siostry nowicjuszki podejmują praktyki apostolskie w domach Zgromadzenia, aby razem z siostrami profeskami pełniej zaangażować się w życie wspólnot zakonnych i różne dzieła miłosierdzia. Ostatnie miesiące nowicjatu siostry spędzają we wspólnocie nowicjackiej, w której w sposób intensywny przygotowują się do złożenia pierwszej profesji zakonnej.
Jeśli nowicjuszka utwierdziła się w pragnieniu oddania swego życia Bogu i takie samo jest rozeznanie Zgromadzenia, wówczas składa śluby: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa według konstytucji Zgromadzenia i jego charyzmatu uobecniania w świecie miłosierdzia Bożego.
Duch Mój będzie regułą życia waszego. Życie wasze ma być na Mnie wzorowane, od żłóbka aż do skonania na krzyżu. Wniknij w tajemnice Moje i poznasz przepaść miłosierdzia Mojego ku stworzeniom i niezgłębioną dobroć Moją – i tę dasz poznać światu (Dz. 438).
Z chwilą złożenia pierwszych ślubów zakonnych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa (na rok), siostra rozpoczyna w Zgromadzeniu okres junioratu, w którym każdego roku przez kolejnych 5 lat ponawia swoje śluby zakonne. Przez ten czas siostry pod kierownictwem mistrzyni junioratu kontynuują formację duchową, która zmierza do pogłębienia życia wewnętrznego, ściślejszego zjednoczenia z Chrystusem oraz pełniejszego związania się ze Zgromadzeniem i zaangażowania w jego misję apostolską. W tym czasie juniorystka zdobywa też odpowiednie kwalifikacje zawodowe i uzupełnia wykształcenie potrzebne do życia zakonnego i apostolatu.
Pięć miesięcy przed całkowitym poświęceniem się Panu Bogu zaczyna się trzecia probacja, która jest czasem bezpośredniego przygotowania się do złożenia wieczystych ślubów: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa według Konstytucji obowiązujących w Zgromadzeniu.
Serce Moje jest przepełnione litością i miłosierdziem dla wszystkich. Serce Mojej oblubienicy musi być podobne do serca Mojego, musi z jej serca tryskać zdrój miłosierdzia Mojego dla dusz, inaczej nie przyznam się do niej (Dz. 1148).
„Złożenie ślubów wieczystych stanowi szczególne zobowiązanie do ustawicznej pracy nad zdobyciem świętości. Dlatego wszystkie siostry, odpowiedzialne za swą duchową formację, będą przez całe życie podejmować wysiłek pracy nad sobą, aby udoskonalając własną osobowość przyczyniać się tym samym do rozwoju i świętości Zgromadzenia oraz doskonalszego wypełnienia otrzymanej od Boga misji” (art. 129. Konstytucji).
Ducha naszego Towarzystwa stanowi przede wszystkim żarliwa gorliwość, utrzymująca każdą z jego członkiń w ustawicznej gotowości czynienia i cierpienia wszystkiego dla skuteczniejszego dopomagania do powrotu na drogę cnoty duszom pokutującym, powierzonym im przez Boskiego Mistrza.
Życie duchowe Zgromadzenia wyrastało z duchowości ignacjańskiej, dlatego cechowała je „żarliwa gorliwość” o zbawienie dusz powierzonych jego apostolskiej pieczy. Ducha tej gorliwości siostry czerpały z częstego rozważania wielkich prawd wiary, a szczególnie tego, „co Bóg uczynił dla zbawienia dusz przy stwarzaniu, co uczynił i ucierpiał w odkupieniu i co im gotuje w chwale wiecznej” (art. 2). Tego ducha siostry umacniały przez serdeczne rozważanie cnót i uczuć „swej Matki i Opiekunki, Matki Bożej Miłosierdzia, której cierpliwość, słodycz i więcej niż macierzyńską litość dla grzeszników” (art. 2) miały usilnie naśladować. W intencji dusz powierzonych ich pieczy siostry ofiarowały swoje modlitwy, umartwienia, prace, „jednym słowem wszystko, nawet usiłowania podejmowane dla własnego uświęcenia, bez którego nie podobna by im było pracować skutecznie nad poprawą innych” (art. 2).
Modlitwy, asceza i wszystkie praktyki służyły nie tylko sprawie świętości sióstr, ale także charyzmatycznej posłudze ratowania „upadłych kobiet”. Duchowość Zgromadzenia przenikało nabożeństwo do Serca Bożego i duch wynagrodzenia, stąd w „Zbiorze modlitw używanych w Zgromadzeniu Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia” tak wiele jest „westchnień” do Serca Jezusowego, poczynając od porannego Ofiarowania Sercu Pana Jezusa przez Niepokalane Serce Najświętszej Maryi Panny wszystkich modlitw, spraw i krzyży „dnia dzisiejszego jako wynagrodzenie za wszystkie wykroczenia nasze”, za Kościół święty i intencje na ten dzień wyznaczone. „Westchnienia” do Serca Jezusowego (krótkie modlitwy) powtarzane w różnej formie w ciągu całego dnia, Litania, Nowenna do Najświętszego Serca Pana Jezusa, Godzinki o Sercu Bożym przeplatały się z modlitwami do Matki Bożej (Różaniec, Godzinki, Magnificat, Litania…), nowennami poprzedzającymi różne uroczystości kościelne i litaniami do świętych Patronów Zgromadzenia. Wiele sióstr żyjąc tą duchowością ofiarowało w intencji powierzonych sobie dusz nie tylko modlitwy, prace i cierpienia, ale nadto własne życie.
s. M. Elżbieta Siepak ISMM
