Jubileusz Zgromadzenia
Pietropawłowsk-Tajynsza (Kazachstan), 5 sierpnia 2013
5 sierpnia 2013 roku, w liturgiczne wspomnienie Matki Bożej Śnieżnej, w którym Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia obchodzi uroczystość patronalną, klasztory w Kazachstanie obchodziły także Jubileusz 150-lecia powstania i działalności Zgromadzenia. Obchody jubileuszowe rozpoczęło spotkanie w klasztorze Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Pietropawłowsku przy ul. Ayezowa 133a, w którym wzięło udział 27 osób. Wśród zaproszonych gości byli m.in.: bp Atanazjus Sznajder z Astany, redemptoryści z Piertopawłowska: o. Dariusz Paszyński, dziekan i rektor Sanktuarium Bożego Miłosierdzia o. Kszysztof Bugara, proboszcz parafii w Tajynszy – o. Stefan Wysocki (MIC), proboszcz parafii w Kiellerowce – wicedziekan o. Mariusz Stawarz, benedyktyni z Oziernoje: Józef Maria Sznider, o. Beer Józef Matijas, siostry nazaretanki: s. Lilianna i s. Cordia, siostry służebniczki: s. Paschalia i s. Natanaela oraz przyjaciele i dobroczyńcy klasztorów Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Pietropawłowsku i Tajynszy.
W domowej kaplicy siostry z obydwu wspólnot Zgromadzenia (z Pietropawłowska i Tajynszy) oraz goście modlili się w Godzinie Miłosierdzia (15:00) i wspólnie odmówili Koronkę do Bożego Miłosierdzia, prosząc o miłosierdzie dla nas i całego świata. O godzinie 17:00 w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Pietropawłowsku, w którym posługują siostry ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia, dla gości i parafian uczestniczących w uroczystości jubileuszowej, młodzież z parafii przedstawiła scenkę: „Jedną duszę zbawić”. We wprowadzeniu do przedstawienia s. Angelina Staliareuskaja ukazała historię Zgromadzenia, którego założycielką jest matka Teresa Ewa Karolina z książąt Sułkowskich hrabina Potocka, współzałożycielką – założycielka francuskiej wspólnoty zakonnej w Laval (Francja) – m. Teresa Rondeau, a duchową współzałożycielką św. Siostra Faustyna Kowalska – apostołka Bożego Miłosierdzia. Po spektaklu s. Róża Wielgat i s. Klaudia Zalewska słowami dziękczynienia wprowadziły wszystkich uczestników uroczystości jubileuszowej w liturgię Eucharystii, której przewodniczył bp Atanazjus Sznajder z Astany. W homilii powiedział, że Zgromadzenie Matki Bożej Miłosierdzia przez wielki dar św. Siostry Faustyny jest znane i często nazywane „siostry Faustynki”. Życzył, aby siostry swoją obecnością przekonywały i żyły miłosierdziem. Rozważając przypowieść o miłosiernym Samarytaninie powiedział, że człowiekiem poranionym jesteśmy my wszyscy, a gospodą – Kościół, w którym Bóg w sakramentach świętych leczy, uzdrawia, okazuje miłosierdzie… Mówił, że współczesny człowiek tak bardzo potrzebuje miłosierdzia, oczekuje miłosierdzia, a jednak ludzie nie proszą o miłosierdzie.
W procesji z darami przyniesiono: „Dzienniczek” św. Siostry Faustyny, w którym został zapisany „dar Boga dla naszych czasów” – orędzie Miłosierdzia przekazane jej przez Pana Jezusa, kwiaty, wino i wodę oraz hostię.
Po Komunii św. s. Klaudia odczytała akt zawierzenia Miłosierdziu Bożemu, w którym powiedziała m.in.: Najmiłosierniejszy Ojcze, wpatrując się oczyma wiary i miłości w oblicze Jezusa – obecnego w Eucharystii i Obrazie – przez Niego, w Duchu Świętym, zawierzamy i oddajemy Twojemu miłosierdziu całe nasze Zgromadzenie i wszystko, co je stanowi dziś i będzie stanowić w przyszłości. Z ufnością na jaką nas stać, zawierzamy i oddajemy każdą siostrę, każdą wspólnotę, dzieła apostolskie, wszystkie osoby powierzone naszej pieczy apostolskiej – zarówno przebywające w domach Zgromadzenia jak i poza nimi. Oddajemy i zawierzamy dziewczęta, które wybrałeś i chcesz posłać do naszego Zgromadzenia. Oddajemy i zawierzamy dobra duchowe i materialne Zgromadzenia.
Ojcze, do Twojego Miłosierdzia zanosimy naszą ufną prośbę: prosimy o to, by w życiu każdej siostry i całego Zgromadzenia wypełniła się Twoja święta wola, która jest dla nas samym miłosierdziem. Prosimy, udziel nam Twojej łaski, byśmy miały serca otwarte na każde Twoje wezwanie; byśmy cierpliwie i pokornie rozeznawały Twe odwieczne drogi oraz prowadziły po nich naszych braci i siostry. Dobry Ojcze, udziel nam łaski bycia kontemplatywnymi w działaniu, byśmy podejmując zadania apostolskie, nie zaniedbały najlepszej cząstki słuchania i wypełniania słowa Bożego.
Prosimy Cię o dar Ducha Świętego, by On stale nas prowadził drogami miłosierdzia, byśmy w jego mocy i świetle właściwie odczytywały znaki czasu i nowe wyzwania, tak byśmy jak najlepiej przyczyniły się do budowania Twego królestwa na ziemi, i wraz z tymi, do których pragniesz dotrzeć przez nasze, Tobie konsekrowane, życie, uwielbiali Twoje miłosierdzie teraz i przez całą wieczność.
To nasze oddanie składamy Ci, Miłosierny Boże, wraz z Maryją Matką Miłosierdzia i przez Jej macierzyńskie wstawiennictwo”.
Po końcowym błogosławieństwie w czasie oddania czci relikwiom św. Faustyny – siostry rozdały uczestnikom uroczystości folder: „Уповай”(ze św. Faustyną drogami Miłosierdzia).
Jubileuszową uroczystość zakończono wspólnym spotkaniem w parafialnej „kawiarence”, w którym wzięli udział także parafianie uczestniczący w uroczystości jubileuszowej.
Zakończenie Jubileuszu Zgromadzenia
w Krakowie-Łagiewnikach
W dniach 14-17 listopada 2013 roku ostatnią stację Jubileuszu 150-lecia powstania i działalności apostolskiej Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia przeżywał klasztor w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach. Stacja ta – przeżywana w kaplicy z łaskami słynącym obrazem Jezusa Miłosiernego i przy grobie św. Faustyny, duchowej współzałożycielki Zgromadzenia – była zarazem oficjalnym zakończeniem obchodów jubileuszowych. Rozpoczęły się one 1 listopada 2012 roku w Warszawie przy ul. Żytniej, w miejscu założenia Zgromadzenia przez matkę Teresę Ewę z książąt Sułkowskich hrabinę Potocką. Od 14-16 listopada odbył się zjazd przełożeński poświęcony podsumowaniu Roku Jubileuszowego. Konferencje m.in. o owocach jubileuszowych w ujęciu biblijnym głosił o. Krzysztof Ołdakowski SJ oraz przełożona generalna matka Petra Kowalczyk, która mówiła o świętości jako drodze ku przyszłości. Każda z uczestniczek zjazdu dzieliła się swoimi refleksjami związanymi z Rokiem Jubileuszowym i przyszłością Zgromadzenia.
Uroczystej Eucharystii (16 listopada, wieczorem) przewodniczył metropolita krakowski kard. Stanisław Dziwisz w koncelebrze z rektorem Sanktuarium bp. Janem Zającem oraz kapelanami klasztorów Zgromadzenia. W homilii, odnosząc się do liturgii święta Matki Bożej Miłosierdzia, Ksiądz Kardynał mówił o tym, że Miłosierdzie jest szczególnym imieniem Boga. Świadczy o nim całe dzieło stworzenia i wydarzenie zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie w Nazarecie. Bóg wszystko powołał do istnienia z miłości i nigdy nie pogodził się z odejściem człowieka przez grzech. Przygotował plan jego powrotu do życia w miłości, w którym było przyjęcie ludzkiej natury przez Syna Bożego. Do przeprowadzenia tego planu potrzebował człowieka, a była nim Maryja. Ona w wydarzeniu zwiastowania dostrzegła rys miłosierdzia Boga, dlatego wielbiła je w swoim Magnificat. Maryja stała się inspiracją i wzorem dla Kościoła, w którym z wrażliwości na godność człowieka matki Teresy Rondeau we Francji i matki Teresy Potockiej w Polsce powstało Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Objęło ono troską dziewczęta i kobiety potrzebujące moralnej odnowy, pozbawione godności w oczach świata i swoich. Ten szczególny i trudny charyzmat został ubogacony przez św. Siostrę Faustynę, która wzrosła w tym Zgromadzeniu i dała Kościołowi orędzie Miłosierdzia. Ona przypomniała Jezusowe słowa: Nie znajdzie ludzkość uspokojenia, dopóki się nie zwróci z ufnością do Miłosierdzia Bożego. Dzięki niej Kraków stał się opatrznościowo stolicą kultu Bożego Miłosierdzia. Swoją rękę do tego dzieła przyłożył także bł. Jan Paweł II. Kardynał Dziwisz podziękował za wszystko, co w całej historii siostry wniosły w życie Kościoła nie tylko krakowskiego. Życzył, by Zgromadzenie rozpalało i pogłębiało charyzmat służby, broniąc godności kobiety, by przybliżało ludziom oblicze Boga bogatego w miłosierdzie. Prośmy o nowe powołania – mówił – by rozpalać w Kościele tak ważny dziś charyzmat Miłosierdzia.
W programie zakończenia Roku Jubileuszowego był m.in. przygotowywany na tę okoliczność akatyst: „Pieśń chwały Maryi Matki Miłosierdzia”, do którego słowa napisała s. Salwatricze Musiał ZMBM, a muzykę Piotr Pałka. Utwór, będący kontemplacją i uwielbieniem Maryi w blasku tajemnicy miłosierdzia Bożego, wykonały siostry z domu krakowskiego pod dyrekcją s. Angeliki Krystian i s. Emanueli Gemza.
Akatyst rozpoczynał nocne czuwanie Zgromadzenia, w czasie którego konferencję o wierze i miłosierdziu, na przykładzie tekstu Ewangelii o uzdrowieniu człowieka z uschłą ręką, wygłosił rektor seminarium saletynów ks. Jacek Pawłowski MS. Wyróżniając w scenie ewangelicznej trzy postawy wiary: człowieka z uschłą ręką, faryzeuszy i Jezusa, odnosił je do życia Zgromadzenia i jego jubileuszu. Na zakończenie życzył, aby Zgromadzenie oddychało dwoma płucami i chroniło dwie wielkie perły, jakie Pan Bóg w nim złożył: pierwotny charyzmat matki Teresy Potockiej i orędzie Miłosierdzia przekazane św. Siostrze Faustynie. Nocne czuwanie zakończyło się Eucharystią sprawowaną już 17 listopada o 4:00 rano.
W uroczystości zakończenia obchodów jubileuszowych w Zgromadzeniu Matki Bożej Miłosierdzia uczestniczyły siostry z prawie wszystkich domów Zgromadzenia (z wyjątkiem USA i Kazachstanu), a te, które pozostały w klasztorach, mogły się łączyć poprzez transmisję (video+audio) na stronie internetowej: www.faustyna.pl.
Jubileusz na Słowacji, Bratysława, 15 września 2013
Wszystkie wspólnoty na Słowacji (Nižny Hrušov, Koszyce i Bratysława) Jubileusz 150-lecia istnienia Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia obchodziły w Bratysławie, 15 września 2013 roku, w uroczystość Matki Bożej Bolesnej – głównej Patronki Słowaków – oraz w 8. rocznicę rozpoczęcia posługi sióstr w tym kraju. W obchodach jubileuszowych wzięły udział nie tylko siostry na co dzień posługujące na Słowacji, ale także Słowaczki posługujące w Polsce, na Białorusi i w Czechach, siostry z Dvora Kralowego nad Labem (Czechy) i z Krakowa z wikarią generalną s. Gracjaną Szewc, kapłani związani ze Zgromadzeniem oraz przyjaciele, apostołowie Bożego Miłosierdzia z „Faustinum”, dobroczyńcy słowackich klasztorów oraz parafianie.
Uroczystej Eucharystii w kościele Matki Bożej Wspomożenia Wiernych przewodniczył metropolita Bratysławy abp Stanislav Zvolensky. W homilii mówił o tajemnicy Matki Bożej Siedmiobolesnej, która jest zarazem miłosierna wobec Syna, z którym współcierpiała, i wobec wszystkich grzeszników, za których Jej Syn oddał życie. Ponieważ współcierpiała ze swym Synem, dlatego możemy się do Niej zwracać we wszystkich sprawach. Ona została nam dana właśnie po to, abyśmy w Niej mieli oparcie i pomoc. Ona uczy nas zaufania Bogu, pokładania w Nim nadziei zawsze, także w chwilach wielkiego cierpienia. W Jej Zgromadzeniu Pan Bóg powołał św. Siostrę Faustynę i posłał ją z orędziem Miłosierdzia do całego świata. Jakie to piękne, że to posłannictwo rozeszło się po całym świecie, także dzięki świeckim apostołom Bożego Miłosierdzia. Ksiądz Arcybiskup wyraził radość, że Jubileusz Zgromadzenia, do którego należy św. Siostra Faustyna i które niesie światu Miłosierdzie, jest świętowany także na Słowacji. Życzył Zgromadzeniu wielu powołań, aby mogło się rozchodzić po świecie posłannictwo o Bogu, który jest dobry i bliski, o Bogu, który dał swojego Syna dla uleczenia ludzkich boleści. Wszystkim życzył, by zaufali Bożemu Miłosierdziu, tak jak Maryja, Matka Siedmiobolesna.
Przed Eucharystią w czasie adoracji Najświętszego Sakramentu siostry dziękowały za wielorakie przejawy miłosiernej miłości Boga wobec Zgromadzenia w całej jego historii. Multimedialna prezentacja w sposób obrazowy ukazała w syntezie tożsamość Zgromadzenia, wypływającą z charyzmatu założycielki matki Teresy Potockiej, współzałożycielki – matki Teresy Rondeau i duchowej współzałożycielki – św. Siostry Faustyny, oraz charyzmatyczną posługę sióstr niesienia orędzia Miłosierdzia na Słowacji. Pierwsza Słowaczka wstąpiła do Zgromadzenia w 1995 roku, w chwili Jubileuszu jest ich 22. Posługują nie tylko na Słowacji i w Polsce, ale także na Białorusi, Ukrainie, w Czechach, we Włoszech i Stanach Zjednoczonych.
Jubileusz, Jerozolima, 5 października 2013
5 października 2013 roku, w 75. rocznicę narodzin dla nieba świętej Siostry Faustyny, duchowej współzałożycielki Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, wspólnota w Jerozolimie przeżywała Jubileusz 150-lecia istnienia Zgromadzenia, któremu początek dała matka Teresa Ewa z książąt Sułkowskich hrabina Potocka. Portrety tych Założycielek zdobiły nie tylko kaplicę klasztorną, ale także Kościół Biczowania, w którym odbyły się uroczystości jubileuszowe. Wzięli w nich udział kapłani, siostry z innych zgromadzeń posługujących w Jerozolimie, zaprzyjaźnieni świeccy apostołowie Bożego Miłosierdzia oraz delegacja Zgromadzenia z Polski z sekretarką generalną s. Nullą Chmurą.
Uroczystości rozpoczęła modlitwa w Godzinie Miłosierdzia (15:00) i adoracja Najświętszego Sakramentu, którą prowadził diakon i klerycy ze zgromadzenia salezjanów. Eucharystii – sprawowanej w intencji dziękczynnej za łaski udzielone Zgromadzeniu Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia na przestrzeni 150 lat jego istnienia, szczególnie za dar orędzia o Miłosierdziu Bożym przekazany przez św. Siostrę Faustynę i za łaskę posługi Zgromadzenia w tym świętym miejscu – przewodniczył o. Łukasz Popko OP w koncelebrze z 7. franciszkanami pracującymi w Ziemi Świętej. Po Eucharystii uczestnicy uroczystości oddali cześć relikwiom św. Siostry Faustyny, a potem spotkali się na wspólnej agapie.
Jubileusz Zgromadzenia, USA, Boston, 22 września 2013
Obchody jubileuszowe 150-lecia działalności Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Bostonie (USA) połączone były z jubileuszem 25-lecia posługi sióstr na ziemi amerykańskiej. Niedziela, 22 września 2013 roku, przeżywana była bardzo uroczyście w duchowej łączności z siostrami całego Zgromadzenia. Na te uroczystości do wspólnoty bostońskiej dołączyły przełożona generalna m. Petra Kowalczyk, s. Benedykta Stefaniak – ekonomka generalna, s. Agnieszka Piechnik – mistrzyni junioratu oraz s. Salwatricze Musiał – wiceprzewodnicząca stowarzyszenia „Faustinum”. Przyjazd i pobyt sióstr z Polski nadał uroczystościom jubileuszowym większą rangę i ton jeszcze bliższej łączności z całym Zgromadzeniem i jego historią. Przed rozpoczęciem głównych uroczystości Matka Generalna wraz z siostrami połączyły się telefonicznie z s. Rajmundą Paciurą i s. Saulą Firer, aby podziękować im za posługę w Stanach Zjednoczonych, szczególnie za przełożeństwo w pierwszych 22 latach działalności klasztoru. Niezwykle miłym akcentem były również pozdrowienia, kwiaty i duszpasterskie błogosławieństwo od kard. Bernarda Law, który 25 lat temu zaprosił i przyjął siostry do swojej archidiecezji.
Główne uroczystości jubileuszowe odbyły się w kościele parafialnym pw. św. Anny. Rozpoczęła je modlitwa w Godzinnie Miłosierdzia i Koronka do Miłosierdzia Bożego zaśpiewana przez siostry wraz z zaprzyjaźnionymi muzykami. Uroczystej Eucharystii przewodniczył bp Robert Hennessey z archidiecezji bostońskiej w koncelebrze z 14. kapłanami i w asyście 3. diakonów. W homilii Ksiądz Biskup powrócił myślą do początków pobytu sióstr w Bostonie i wyraził wdzięczność za ich posługę w archidiecezji. Przełożona klasztoru w Bostonie, s. Donata Farbaniec, podziękowała wszystkim za wspólną modlitwę oraz za pomoc i towarzyszenie siostrom w ciągu 25 lat ich posługi na ziemi amerykańskiej. Uczestnicy jubileuszowej uroczystości zobaczyli prezentację multimedialną poświęconą historii Zgromadzenia i wspólnoty bostońskiej, opowiedzianej także głosem jej pierwszych przełożonych: s. Rajmundy i s. Sauli, co goście przyjęli z wielkim wzruszeniem.
Świąteczną agapę dla sióstr i gości przygotowali państwo Dan i Anne Sacco wraz z przyjaciółmi. W tym czasie uczestnicy jubileuszowych uroczystości obejrzeli drugą prezentację multimedialną, tym razem na temat codziennego życia sióstr i ich posługi apostolskiej, zwłaszcza wyjazdów na misje. Agapa była też doskonałym czasem do osobistych kontaktów i wspomnień. Pamięć o wyjeździe pierwszych sióstr (s. Rajmundy, s. Sauli i s. Gracji) z domu macierzystego przy ul. Żytniej 3/9 w Warszawie i powstaniu nowej wspólnoty w Bostonie, 15 września 1988 roku, pozostaje bardzo żywa zarówno wśród sióstr w Polsce jak i w Stanach Zjednoczonych. Bóg w planach swojego milosierdzia postawił przed siostrami wielkie zadanie: przypomnienie mieszkańcom kontynentu amerykańskiego o miłosiernej miłości Boga i wypraszanie dla niego i całego świata łask Bożego miłosierdzia. „Podjęłyśmy to zadanie i siałyśmy” – wspomina s. Saula Firer, a Bóg dawał wzrost.
Obecnie we wspólnocie bostońskiej przebywa 8 sióstr różnej narodowości, które głoszą orędzie Bożego miłosierdzia zarówno w Stanach Zjednoczonych jak i poza jego granicami oraz błagają o miłosierdzie dla tego kraju i całego świata, szczególnie poprzez praktykowanie form kultu, które przekazała św. Siostra Faustyna. Ponadto uczą religii w języku angielskim i polskim, posługują w więzieniach, pomagają chorym i potrzebującym, prowadzą działalność wysyłkową materiałów o Bożym miłosierdziu w sklepie internetowym. Dom w Bostonie jest również domem formacyjnym dla anglojęzycznych kandydatek do Zgromadzenia.
Jubileusz Zgromadzenia, Wilno, 11-13 września 2013
Ponad 50 sióstr na czele z wikarią generalną s. Gracjaną Szewc i 10 wychowanek z Kalisza przeżywało Jubileusz 150-lecia Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej w Wilnie. Msza św. jubileuszowa (bez homilii) celebrowana była w kaplicy Matki Bożej Ostrobramskiej 13 września 2013 roku o 11:00. W tym szczególnym miejscu siostry dziękowały za wszystkie łaski, jakie Zgromadzenie otrzymało w ciągu 150 lat swej historii, szczególnie za te, których doświadczył dom wileński, a w nim Siostra Faustyna Kowalska. Tu bowiem Jezus przekazał jej część orędzia Miłosierdzia i tu zaczęła pisać swój dzienniczek. W tym dniu, w 78. rocznicę objawienia Koronki do Miłosierdzia Bożego, siostry nawiedziły również dawną posesję Zgromadzenia na Antokolu, na której ocalał tylko jeden dawny budynek, właśnie ten, w którym 13-14 września 1935 roku Pan Jezus podyktował św. Siostrze Faustynie Koronkę do Miłosierdzia Bożego. Wspólna modlitwa w Godzinie Miłosierdzia i Koronka do Miłosierdzia Bożego odmówiona w tym miejscu i w takim dniu była dla sióstr głębokim przeżyciem. Dzisiaj w cudownie ocalałym budynku jest niewielkie muzeum.
Obchody jubileuszowe w Wilnie były doskonałą okazją do poznania miejsc związanych z historią domu wileńskiego i szlaku św. Faustyny w tym mieście. Na tym szlaku jest nie tylko dawny dom Zgromadzenia na Antokolu i Ostra Brama, ale także m.in. kościół pw. św. Piotra i Pawła (kościół parafialny dla klasztoru wileńskiego), dawna kapelania sióstr wizytek przy ul. Rossa, w której mieszkał ks. Michał Sopoćko i Eugeniusz Kazimirowski, i gdzie powstał pierwszy obraz Jezusa Miłosiernego (dziś w tym budynku jest klasztor Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego). Na tym szlaku jest także kościół ojców jezuitów, podominikański kościół pw. Świętego Ducha, w którym pierwszy obraz Jezusa Miłosiernego – jedyny, malowany pod okiem św. Siostry Faustyny – odbierał cześć do czasu przeniesienia do kościoła pw. Trójcy Świętej, podniesionego do rangi Sanktuarium Bożego Miłosierdzia. W kościele Świętego Ducha siostry uczestniczyły we Mszy św., Godzinie Miłosierdzia i Koronce do Miłosierdzia Bożego. Siostry dotarły też do Kalwarii Wileńskiej, o której w „Dzienniczku” wspomina św. Siostra Faustyna.
W programie pielgrzymki było też nawiedzenie najsłynniejszego cmentarza w Wilnie, na którym znajduje się m.in. grób matki Józefa Piłsudskiego oraz jego serce. Cmentarz na Rossie zajmujący ok. 11 hektarów jest miejscem szczególnym dla trzech narodowości: Polaków, Litwinów i Białorusinów. Siostry nawiedziły też katedrę wileńską pw. Św. Stanisława i św. Władysława z kaplicą św. Kazimierza oraz inne miejsca na wileńskiej starówce. Po drodze do Wilna zatrzymały się w sanktuarium Matki Bożej Studzieniczańskiej – Matki Kościoła oraz w zamku wielkich książąt litewskich w Trokach (ok. 28 km od Wilna).
Pielgrzymkę do Wilna kończyła modlitwa dziękczynna w kościele św. Piotra i Pawła na Antokolu, w którym do dziś znajduje się statua św. Józefa z Dzieciątkiem z dawnej kaplicy wileńskiej Zgromadzenia. Dziękując za czas posługi Zgromadzenia w Wilnie, siostry odmówiły Koronkę do Matki Bożej Miłosierdzia, a po niej zaśpiewałyśmy pieśń „Miłosierna Matko Boża”.
Jubileusz – Białoruś, Postawy, 12 września 2012
Jubileusz 150-lecia Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia wspólnota w Postawach na Białorusi przeżywała 12 września 2013 roku. Uroczystości odbyły się w parafii pw. św. Antoniego i Matki Bożej Różańcowej. Uroczystej Eucharystii przewodniczył ks. prałat Paweł Knurek z Lyntupow w koncelebrze z miejscowym dziekanem i proboszczem ks. Andrzejem Wożniakiem SCJ oraz o. Piotrem karmelitą z Naraczy. W homilii Ksiądz Proboszcz nawiązał do czytań z dnia i podkreślił rolę miłości wzajemnej i przebaczania. Przed Mszą św. młodzież i schola w okolicznościowym przedstawieniu ukazały charyzmatyczną misję Zgromadzenia ratowania zagubionych dusz. Na zakończenie Mszy św. parafianie wyrazili swą wdzięczność za posługę sióstr na Białorusi, zwłaszcza w diecezji witebskiej, w parafii w Postawach. W uroczystościach wzięli udział nie tylko kapłani i siostry pracujące na Białorusi, ale także siostry narodowości białoruskiej, które wraz z wikarią generalną s. Gracjaną Szewc i ekonomką generalną s. M. Benedyktą Stefaniak oraz przełożoną w Świnicach Warckich s. Marią Magdaleną Glumińską przyjechały z Polski. Licznie przybyli też miejscowi parafianie i osoby związane z klasztorem w Postawach. Obchody jubileuszowe były okazją, by zobaczyć miejsca pracy apostolskiej sióstr, m.in. na świetlicy środowiskowej, oraz nawiedzić sanktuarium Matki Bożej Królowej Jezior w Brasławiu i sanktuarium maryjne w Budslawiu oraz cmentarz w Gruzdowie, gdzie spoczywa rodzina s. Kaliksty Ławnikowskiej.
Jubileusz, Białoruś, Szydłowice, 8 września 2013
Uroczystości 150-lecia Zgromadzenia na Białorusi rozpoczęły się 8 września 2013 roku w Szydłowicach. Wzięły w nich udział kapłani, siostry posługujące na Białorusi i siedmioosobowa delegacja sióstr z Polski z wikarią generalną s. Gracjaną Szewc oraz wierni z parafii szydłowickiej. Mszy św. jubileuszowej przewodniczył ks. Krzysztof Poświata CSMA w koncelebrze z miejscowym proboszczem ks. Marianem Chamienią CSMA. W homilii ks. Krzysztof zaznaczył, że historia Zgromadzenia wpisuje się w nurt rzeki, jaką jest historia Kościoła i ożywia ją nurtem miłosierdzia. Podkreślił jego rolę w odradzającym się Kościele na Białorusi, w którym siostry ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia posługują od 22 lat. Do grona tej wspólnoty zakonnej dołączyło już sześć sióstr z Białorusi. Kaznodzieja wyraził nadzieję, że siostry będą posługiwać nie tylko w Szydłowicach (diecezja grodzieńska), Postawach (diecezja Witebska), ale także otworzą nową placówkę w Gatowie k/Mińska, by i tam świadczyć o Bogu bogatym w miłosierdzie. Na zakończenie Mszy św. ks. proboszcz Marian Chamienia, na ręce wikarii generalnej s. Gracjany Szewc, złożył podziękowanie za ofiarną służbę s. Eligii Artemiuk, która w Szydłowicach posługuje już od 22 lat, i wszystkich sióstr, które w tym okresie żyły i pracowały na Białorusi. Serdeczną wdzięczność wyrażali także miejscowi parafianie. Wszyscy razem szczerym sercem wyśpiewali radosne „Te Deum”, by za wszelkie dobro podziękować miłosiernemu Bogu. Po Mszy św. w Szydłowicach siostry miejscowe i goście nawiedzili kościół filialny pw. św. Siostry Faustyny w Subaczach – jak do tej pory jedyny pod tym wezwaniem na Białorusi. W agapie wzięli udział także rodzice sióstr pochodzących z Białorusi.
Jubileusz Zgromadzenia – Toruń, 25 sierpnia 2013
W 108. rocznicę urodzin świętej siostry Faustyny Kowalskiej, 25 sierpnia 2013 roku, toruńska wspólnota sióstr Matki Bożej Miłosierdzia przeżywała Jubileusz 150-lecia istnienia Zgromadzenia. Uroczystościom przewodniczył biskup pomocniczy diecezji toruńskiej Józef Szamocki. Wśród zaproszonych gości obecni byli: dr Zbigniew Girzyński – poseł Rzeczypospolitej Polskiej, Ludwik Szuba – wiceprezydent miasta Torunia oraz radny Sejmiku Województwa Kujawsko-Pomorskiego dr Przemysław Przybylski. Swoją obecnością toruńską wspólnotę zaszczycili kapłani diecezjalni i zakonni, przełożona generalna m. M. Petra Kowalczyk wraz z siostrami z zarządu Zgromadzenia i innych domów Zgromadzenia (Gdańsk, Derdy, Łódź), a także siostry z innych zgromadzeń oraz współpracownicy (wspólnota „Faustinum”), podopieczni i parafianie. Eucharystii sprawowanej w Diecezjalnym Sanktuarium pw. Miłosierdzia Bożego i św. Siostry Faustyny przewodniczył Ksiądz Biskup. W homilii nawiązał do pytania, które Apostołowie zadali Jezusowi: Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni? Matka Teresa Potocka i założone przez nią dzieło ratowania „upadłych” moralnie kobiet jest znakiem, że Bóg pragnie zbawienia każdego człowieka i tylko wola ludzka może Mu w tym przeszkodzić. Orędzie o Bogu bogatym w miłosierdzie, przekazane przez św. Siostrę Faustynę i kontynuowane w działalności apostolskiej sióstr jest tego wymownym znakiem.
Znakiem dziękczynienia była procesja z darami, w czasie której s. Benedetta Flak – przeżywająca jubileusz 25-lecia profesji zakonnej, przełożona domu toruńskiego – niosła świecę, która jest symbolem miłości do Chrystusa, na znak miłości sióstr, które pragną nieustannie płonąć gorliwością dla zbawienia dusz. Wśród darów ofiarowano także owoce, kwiaty – dar od marszałka Piotra Całbeckiego, chleb, stuły – dar od Zgromadzenia oraz wino, wodę i hostie. Po Komunii św. zabrzmiało uroczyste Te Deum wyśpiewane wraz z parafialnym Chórem Sanktuarium Miłosierdzia Bożego, w którym wyrażono wdzięczność Panu Bogu za dar Zgromadzenia i za jego dwuletnią posługę w diecezji toruńskiej.
Po Mszy św., na dziedzińcu Parafialnego Ośrodka Samarytanin, została poświęcona figura św. Józefa. W czasie wspólnej agape odbyła się multimedialna prezentacja zatytułowana Jubilate Deo, mówiąca o Zgromadzeniu i działalności apostolskiej sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Toruniu. Uroczystości jubileuszowe zakończyła w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego modlitwa w Godzinie Miłosierdzia i Koronka do Miłosierdzia Bożego oraz hymn liturgiczny Akatyst (ku czci Maryi) w wykonaniu chóru „Perpetuo Socorso” z parafii pw. św. Józefa pod batutą s. Nikodemy Sieczkoś CSSJ. Każdy z uczestników, na pamiątkę tej uroczystości, otrzymał książkę oraz toruński piernik wraz z wybraną myślą Założycielek Zgromadzenia: matki Teresy Potockiej, matki Teresy Rondeau i św. Siostry Faustyny.
Jubileusz Zgromadzenia – Zakopane, 22 lipca 2013
22 lipca 2013 roku, w liturgiczne wspomnienie św. Marii Magdaleny, Jubileusz 150-lecia Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia przeżywał klasztor w Zakopanem, na Krzeptówkach. Dzień ten został wybrany ze względu na ósmą rocznicę poświęcenia kaplicy zakonnej pw. Matki Bożej Miłosierdzia w nowym domu Zgromadzenia na Krzeptówkach.
Uroczystości rozpoczęły się modlitwą w Godzinie Miłosierdzia (15:00) i Koronką do Miłosierdzia Bożego. Eucharystii przewodniczył bp Damian Muskus w koncelebrze z ośmioma kapłanami diecezjalnymi i zakonnymi (m.in. jezuici, pallotyni, bernardyni), związanymi ze Zgromadzeniem. W homilii, nawiązując do liturgii słowa, Ksiądz Biskup mówił o św. Marii Magdalenie, Apostołce Apostołów, która była pierwszym świadkiem pustego grobu i spotkania ze zmartwychwstałym Panem. Zadanie głoszenia tej Dobrej Nowiny o zwycięstwie życia nad śmiercią Jezus nałożył na wszystkich swoich uczniów. Oni są bowiem potrzebni w każdym czasie, by jak św. Maria Magdalena głosili: Widziałam Pana i to mi powiedział. Świadkami tej Nowiny były i są także siostry ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia, które od 150 lat głoszą, że Jezus przyszedł do grzeszników, bo zdrowi nie potrzebują lekarza, lecz ci, którzy się źle mają. Swym podopiecznym – najpierw dziewczętom i kobietom potrzebującym głębokiej odnowy moralnej, a potem także chorym, niepełnosprawnym i potrzebującym wsparcia – wpajały miłość do Chrystusa. Ksiądz Biskup podkreślił, że szczególnym darem nie tylko dla Zgromadzenia, ale i dla Kościoła jest św. Siostra Faustyna. Ona – jak ewangeliczna Maria Magdalena – mówi: „Widziałam Pan i to mi powiedział”. A to co jej powiedział zapisała w „Dzienniczku”, który ukazuje Boga w tajemnicy miłości miłosiernej. Czując się jej spadkobierczyniami, siostry podejmują całe jej dziedzictwo i niosą światu poprzez świadectwo życia i różne dzieła miłosierdzia. Na zakończenie homilii bp Damian Muskus, nawiązał do postaci św. Franciszka, w życiu którego ważny był chleb, ważniejsza wolność, ale najważniejsza miłość. Celebrans życzył, aby siostrom i podopiecznym Zgromadzenia nigdy nie zabrakło chleba, by siostry swe powołanie realizowały w wolności i by im nigdy nie zabrakło miłosiernej miłości, płynącej z przebitego boku Chrystusa.
Oprawę muzyczną Liturgii i całej uroczystości ubogaciła kapela góralska „Jedyn łogień”, a koncert muzyczno-taneczny wzbogacił góralskimi gawędami ks. prałat Władysław Zązel, kapelan Związku Podhalan, członek Zespołu Apostolstwa Trzeźwości przy Konferencji Episkopatu Polski i diecezjalny duszpasterz trzeźwości w diecezji bielsko-żywieckiej, uważany za jednego z czołowych twórców kultury trzeźwości czasów współczesnych, propagator wesel bez alkoholu i inicjator i duszpasterz spotkań „Wesela wesel” – Ogólnopolskich Spotkań Małżeństw, które miały i propagują bezalkoholowe przyjęcia weselne.
Przy pięknej pogodzie, podziwiając panoramę gór z Giewontem, słuchając muzyki, śpiewu i gawęd góralskich o tematyce religijnej, obchody jubileuszowe Zgromadzenia w Zakopanem na Krzeptówkach przeżywały siostry z kilku domów w Polsce, na Słowacji i z USA wraz z przełożoną generalną m. Petrą Kowalczyk oraz dobroczyńcy i przyjaciele zakopiańskiego klasztoru.
Jubileusz Zgromadzenia
Laval (Francja), 14-18 lipca 2013
Kolejną „stacją” obchodów jubileuszowych 150-lecia Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia było Laval we Francji: Dom Miłosierdzia i klasztor Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, które w 1818 roku założyła matka Teresa Rondeau. W tym klasztorze, przy ul. Paradis, matka Teresa Ewa z książąt Sułkowskich hrabina Potocka czerpała wzory do życia zakonnego i prowadzenia dzieła apostolskiego wobec dziewcząt i kobiet potrzebujących głębokiej odnowy moralnej, by na ziemiach Polski otoczyć opieką „magdaleny” i w 1862 roku założyć autonomiczne Zgromadzenie. W latach 1878-1922 Zgromadzenie w Polsce było wikariatem Zgromadzenia w Laval. Potem więzi polskiego Zgromadzenia ze Zgromadzeniem francuskim były luźniejsze, obydwa Zgromadzenia, funkcjonujące na prawie papieskim, działały w sposób autonomiczny, ale więź duchowa była podtrzymywana.
W dniach od 14-18 lipca 2013 roku przełożona generalna m. Petra Kowalczyk, wikaria s. Gracjana Szewc, radne: s. Alicja Zelmańska i s. Agnieszka Piechnik oraz przełożona domu krakowskiego s. Łukasza Mędrala i s. Caterina Esselen odwiedziły siostry w Laval, by stanąć w miejscu, gdzie są korzenie polskiego Zgromadzenia i w 147. rocznicę śmierci (16 lipca) modlić się przy grobie matki Teresy Rondeau, która jest uznana za współzałożycielkę polskiego Zgromadzenia. Wyjazd do Laval był odpowiedzią na wielokrotne zaproszenia francuskiego Zgromadzenia, zwłaszcza przełożonej generalnej m. Emmanueli, która już trzy razy wraz z siostrami gościła w Polsce, ostatnio w listopadzie 2012 roku, gdy polskie Zgromadzenie rozpoczynało obchody Jubileuszu 150-lecia swego istnienia i działalności apostolskiej.
W programie pobytu polskich sióstr we Francji uwzględniono przede wszystkim pobyt w domach francuskiego Zgromadzenia: w Laval, u św. Józefa na Polach (kilka kilometrów od Laval), w Quimper, Lisieux (gdzie kiedyś był duży obiekt Zgromadzenia) i w Cabourg (dom wypoczynkowy dla sióstr i podopiecznych). W 1979 roku francuskie Zgromadzenie zakończyło prowadzenie Domów Miłosierdzia dla dziewcząt i kobiet potrzebujących głębokiej odnowy moralnej ze względu na zmęczenie i podeszły wiek sióstr oraz ze względu na trudności oddziaływania religijnego w duchu katolickim w państwie świeckim. Obecnie siostry, przy pomocy świeckich lekarzy, pielęgniarek i terapeutów, otaczają opieką osoby starsze (kobiety i mężczyzn, także księży).
Posiadłość w Laval jest bardzo dobrze utrzymana. W jej obrębie znajduje się budynek, który zakupiła m. Teresa Rondeau, a także większy kościół i duży dwuskrzydłowy budynek dla dziewcząt (400), który wybudowała. W ,,starym budynku’’ znajduje się jej pokój – dziś pokój pamiątek. Tu przechowywane są pamiątki po Założycielce Zgromadzenia francuskiego i współzałożycielce polskiego Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia: fotel, z którego korzystała w ostatnich latach i stół kuchenny, który był świadkiem rozmnożenia pokarmu dla wychowanek. Na stole stoi figurka Maryi, przed którą się modliła, jej krzyżyk i obrączka (choć nigdy ślubów zakonnych nie złożyła) oraz narzędzia pokutne stosowane w tym czasie, a także jej włosy splecione w mały warkoczyk. W pokoiku przechowywana jest także księga ewidencyjna, w której znajdują się dane sióstr ze Zgromadzenia w Laval. Pod numerem 44 wpisana jest Ewa z książąt Sułkowskich Potocka, założycielka Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Polsce.
Obok pokoiku matki Teresy Rondeau jest miejsce poświęcone Zgromadzeniu w Polsce. W nim znajduje się m.in. „Dzienniczek” św. Faustyny, konstytucje, modlitewnik. Na ścianie wiszą dwa portrety: biskupa Laval i m. Teresy Rondeau. Jest także miejsce na portret m. Teresy Potockiej, jeśli Zgromadzenie w Polsce przekaże go w darze.
Na posesji (tuż za bramą wjazdową) znajduje się grób matki Teresy Rondeau, nad którym wzniesiono małą kapliczkę. W niej jest portret m. Rondeau, a w witrażach umieszczono wizerunki jej patronek: św. Teresy z Avila i św. Agaty. Zgromadzenie nigdy nie starało się i także obecnie nie zabiega o beatyfikację swej Założycielki, gdyż – jak powiedziała przełożona generalna m. Emmanuela – nie ma w archiwum odpowiednich źródeł pisanych (są tylko ustne przekazy dotyczące jej życia), a poza tym Zgromadzenie nie ma możliwości, także finansowych, do podjęcia wysiłku związanego z tą skomplikowaną procedurą. Siostry jednak wierzą, że ich Założycielka jest w niebie i proszona o pomoc, wstawia się u Boga.
Obecnie francuskie Zgromadzenie Matki Bożej Miłosierdzia liczy 24 siostry. Mimo bardzo podeszłego wieku siostry zachowują dużą żywotność, są radosne i pogodne, aktywnie podejmują troskę około utrzymania domu, starając się być samodzielne. Po kilkudziesięciu latach braku nowych powołań, do Zgromadzenia wstąpiła kandydatka z Kongo, która w tym roku, 31 sierpnia, złoży pierwsze śluby.
W czasie tego pobytu siostry z Polski miały możliwość, by przeżyć także podróż historyczną sięgającą początków i wspólnej historii obu Zgromadzeń.
Jubielusz Zgromadzenia w Kiekrzu, 13 lipca 2013
13 lipca 2013 roku klasztor w Kiekrzu koło Poznania przeżywał Jubileusz 150-lecia Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia Wyrazem wdzięczności Panu Bogu za powołanie i działalność apostolską Zgromadzenia była uroczysta Eucharystia sprawowana przez ośmiu kapłanów, wśród których był nowo wybrany generał Towarzystwa Chrystusowego – ks. Ryszard Głowacki, przyjaciel kierskiego domu i wieloletni spowiednik ks. prof. Edward Szymanek TCh, proboszcz parafii w Kiekrzu – ks. Rafał Krakowiak, a także proboszczowie sąsiednich parafii z Baranowa i Rokietnicy. Głównym celebransem był ks. prałat Jan Stanisławski, delegat ordynariusza diecezji poznańskiej abp. Stanisława Gądeckiego. Podczas homilii wspomniał, że Zgromadzenie wyrosło z fascynującej prawdy, wyrażonej pięknie przez św. Pawła: Dives in Misericordia – Bóg bogaty w miłosierdzie. Tę prawdę Zgromadzenie przełożyło na konkret życia i skoncentrowało się na pomocy miłosiernej w stosunku do dziewcząt potrzebujących odnowy moralnej. Podkreślił, że Zgromadzenie pielęgnuje kult Matki Bożej Miłosierdzia, która jest wzorem wiary. Ona pomaga właściwie rozumieć i praktykować cnotę miłosierdzia. Jednak Jej miłosierdzie polega najpierw na trosce o zbawienie wszystkich ludzi, za których umarł Jej Syn, a Ona była z Nim najściślej zjednoczona w tym doniosłym momencie. Kaznodzieja zostawił też siostrom szczególne przesłanie, mówiąc: Do zasadniczego zadania waszego Zgromadzenia, które wyznaczyła matka Ewa Karolina z Sułkowskich Potocka, doszło nowe, wielkie zadanie zrodzone z charyzmatu św. Siostry Faustyny. Posłannictwo, do którego wezwał ją Jezus Miłosierny, staje się waszym naczelnym celem. Działacie jednak w Kościele i nie jesteście skazane na własne siły. Prawda o miłosierdziu Bożym rozeszła się po całym świecie. Polska, Łagiewniki krakowskie, obraz Jezusa Miłosiernego – to elementy tego wielkiego wydarzenia, jakim było wezwanie Jezusa Miłosiernego do ufności: „Jezu ufam Tobie”. Kończąc homilię, Celebrans w imieniu i zastępstwie Arcybiskupa Metropolity podziękował siostrom za 150 lat błogosławionej działalności Zgromadzenia, za ubogacenie Kościoła powszechnego i lokalnego charyzmatem miłosierdzia i dziełami, które on zrodził. Wspólne dziękczynienie podczas Eucharystii uwieńczyło uroczyste Te Deum.
Po błogosławieństwie uczestnicy obchodów jubileuszowych przeszli w uroczystej procesji do parku przyklasztornego, w którym została poświęcona figura św. Michała Archanioła. Wierząc w potężne wstawiennictwo tego Patrona Zgromadzenia, siostry poleciły się jego opiece odmawiając modlitwę: „Święty Michale Archaniele…”. W tym klimacie zostało ogłoszone nazwisko nowego biskupa nominata diecezji poznańskiej, którym został ks. Damian Bryl.
W uroczystości wzięły udział siostry z wielu wspólnot Zgromadzenia z przełożoną generalną m. Petrą Kowalczyk, władze lokalne, członkowie stowarzyszenia „Faustinum”, dobrodzieje, sąsiedzi i okoliczni mieszkańcy. Zastępca wójta gminy Rakietnica powiedział, że skoro Zgromadzenie istnieje już 150 lat, pomimo zmian społecznych, strukturalnych i politycznych, to znaczy, że jego misja jest ponadczasowa. Goście zobaczyli prezentację multimedialną o historii Zgromadzenia i działalności apostolskiej kierskiego klasztoru. Uroczystości jubileuszowe zakończyła wspólna modlitwa w Godzinie Miłosierdzia, Koronka do Miłosierdzia Bożego, która w tym dniu była ostatnim aktem dziękczynienia za 150 lat Zgromadzenia, szczególnie za jego założycielki: matkę Teresę Potocką, współzałożycielkę – matkę Teresę Rondeau oraz duchową współzałożycielkę – św. Siostrę Faustynę Kowalską.
Jubileusz Zgromadzenia w Łodzi, 29 czerwca 2013
W uroczystość świętych Piotra i Pawła, 29 czerwca 2013 roku, w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia i w klasztorze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Łodzi przy ul. Wici 47, odbyły się uroczystości związane z Jubileuszem 150-lecia Zgromadzenia oraz 30-lecia posługi sióstr w tym mieście, któremu patronuje św. Siostra Faustyna – duchowa współzałożycielka Zgromadzenia.
Centralnym punktem uroczystości była Eucharystia sprawowana pod przewodnictwem ks. prał. Tadeusza Bednarka, który w homilii najpierw zarysował tło historyczne, w jakim powstawały francuskie Zgromadzenia w Bordeaux i Laval oraz, korzystające z ich doświadczenia, Zgromadzenie Matki Bożej Miłosierdzia w Polsce, założone przez matkę Teresę Potocką. To Zgromadzenie dało Kościołowi i światu św. Siostrę Faustynę, apostołkę Bożego Miłosierdzia. Dzisiaj Zgromadzenie ma 33 klasztory w Polsce i poza granicami kraju. Kaznodzieja podkreślił, że w jego historię od 30 lat wpisuje się także miasto Łódź. Wspominał szczególnie trudne początki posługi kapłanów i sióstr w nowo erygowanej parafii przy ul. Wici: puste pole przeznaczone pod budowę kościoła i klasztoru, na nim krzyż z wielkim napisem: Jezu, ufam Tobie. Potem zbudowano wiatę, w której sprawowano liturgię, i barak robotniczy, w którym, po kilku miesiącach gościny w domu jednej z parafianek, zamieszkały siostry. W takich warunkach kapłani, siostry i parafianie przeżywali swą wiarę, umacniając się nawzajem. Solidarnie budowali świątynię materialną i wspólnotę parafialną, potem klasztor, szkołę z bursą i na końcu ośrodek sportowy, zamykający kompleks obiektów z dużym kościołem, który abp Władysław Ziółek podniósł do rangi Sanktuarium Bożego Miłosierdzia. Działalność sióstr w ciągu 30 lat przybliżyła multimedialna prezentacja. Dzisiaj siostry prowadzą bursę, wspólnotę formacyjną stowarzyszenia „Faustinum” oraz posługują w Sanktuarium, wspierając kapłanów w pracy duszpasterskiej.
Po Eucharystii uczestnicy uroczystości procesjonalnie przeszli pod pomnik bł. Jana Pawła II, upamiętniający pobyt Papieża w tym mieście i udzielenie dzieciom Pierwszej Komunii Świętej. Niezwykle bogaty w symbolikę pomnik przedstawia moment Komunii św. udzielanej przez Ojca Świętego małej Basi, krewnej ówczesnej przełożonej generalnej Zgromadzenia, matki Pauliny Słomki. Od śmierci Jana Pawła II,co miesiąc po Eucharystii, wierni wraz z kapłanami w procesji chodzą pod ten pomnik, aby modlić się o beatyfikację, a teraz o kanonizację wielkiego Polaka. Stąd ta procesjonalna modlitwa została włączona także do programu obchodów jubileuszowych Zgromadzenia.
Obchody jubileuszowe połączone były z imieninami przełożonej generalnej matki Petry Kowalczyk oraz matki Pauliny Słomki, byłej przełożonej generalnej, obchodzącej jubileusz 60-lecia profesji zakonnej. Jubileuszowe świętowanie, w którym wzięły udział siostry z prawie wszystkich klasztorów Zgromadzenia w Polsce, kapłani, apostołowie Bożego Miłosierdzia z „Faustinum” oraz dobroczyńcy i przyjaciele łódzkiego klasztoru, uświetnił spektakl więźniarek z Aresztu Śledczego Warszawa-Grochów zatytułowany „Wróć” w reżyserii s. Zacheuszy Warzyńskiej ZMBM. Uroczystości zakończyła wspólna modlitwa w Godzinie Miłosierdzia i Koronka do Miłosierdzia Bożego.
Błogosławieni miłosierni…
150-lecie Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia
Rydzyna, 18 maja 2013
W dniu dzisiejszym – w ramach obchodów Jubileuszu 150-lecia Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia – siostry wraz z wychowankami odwiedzają Rydzynę – rodową siedzibę książąt Sułkowskich, miejsce w którym spędziła swoje dzieciństwo i młodość Teresa Ewa Potocka, założycielka Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia.
W sensie biblijnym jest to dopiero trzeci wielki jubileusz, gdyż jubileusz – według Starego Testamentu – obchodzi się tylko co pięćdziesiąt lat. W tym nadzwyczajnym czasie siostry – razem z nami – dziękują za błogosławiony czas modlitwy i pracy w naszej Ojczyźnie. Dziękują za rodziny, które zrodziły powołania siostrzane. Ja zaś pragnąłbym wyrazić wdzięczności Archidiecezji Poznańskiej, za pełną oddania służbę sióstr na terenie naszej archidiecezji. Nie zapominamy też o modlitwie za zmarłe siostry, które trudziły się nad ukształtowaniem w człowieku Chrystusa Miłosiernego.
1. MIŁOSIERDZIE BOGA OJCA
W takiej chwili – miast powtarzać dobrze znany jej córkom duchowym życiorys Założycielki – rozważmy temat miłosierdzia Boga Ojca, Syna Bożego i Kościoła, uzupełniając to refleksją na temat przyszłości Zgromadzenia.
Pierwsza sprawa to miłosierdzie Boga Ojca. Łatwo zauważyć, że cała historia zbawienia jest przede wszystkim historią miłosierdzia Bożego. Gdy Adam uległ pokusie i zapragnął żyć bez Boga – mimo iż wszystko co istotne Bogu zawdzięczał – Ten nie ukarał przestępcy wieczną karą, ale usuwając go z raju, obiecał mu ocalenie (por. Rdz 3,15). Dał też ludziom pierwszy dowód swojego miłosierdzia, kiedy – z uwagi na kilku sprawiedliwych – gotów był ocalić bezbożne miasta, Sodomę i Gomorę. Objawiając się Mojżeszowi nazwał sam siebie: „miłosiernym, litościwym, cierpliwym, bogatym w łaskę i wierność, zachowującym swą łaskę na tysiączne pokolenia, przebacza- jącym niegodziwość, niewierność, grzech” (Wj 34,6-7). Jeśli piętnował grzechy ludu ustami proroków i karał różnymi klęskami, to tylko w tym celu, by przywieść go do opamiętania. Nie potępił również Dawida, grzesznika wyznającego swą winę. Z tej racji psalmiści – pragnąc wyśpiewać najwyższą pochwałę Jahwe – intonują hymny do Boga miłości, łagodności, miłosierdzia i wierności (por. Ps 103 [102]; 145 [144]).
Żaden przymiot Stwórcy nie jest tak mocno podkreślany w Biblii jak Boże miłosierdzie. Słusznie też – spośród wielu imion Boga występujących na kartach Pisma świętego – najbliższe Jego naturze brzmi: „Ojciec miłosierdzia” (2Kor 1,3). To imię, przekazywane z pokolenia na pokolenie, stanowi jakby latarnię morską dla ludzkości pragnącej zachować nadzieję. Ono objawia ogromną miłość Boga, który przygarnia do serca grzeszną ludzkość i każdego człowieka. Bóg miłuje Izraela miłością „szczególnego wybrania” (Oz 2,21-25; Iz 54,6-8), dlatego przebacza mu winy, zdrady i niewierności, a jeśli tylko spotka się z prawdziwym nawróceniem, przywraca na powrót swój lud do łaski (por. Jer 31, 20; Ez 39, 25-29).
Nie ma dla człowieka innego źródła nadziei, jak miłosierdzie Boga. „Nic tak nie jest potrzebne człowiekowi, jak miłosierdzie Boże – owa miłość łaskawa, współczująca, wynosząca człowieka ponad jego słabość ku nieskończonym wyżynom świętości Boga” (Jan Paweł II, Łagiewniki, 7 VI 1997).
2. MIŁOSIERDZIE SYNA BOŻEGO
Oblicze miłosiernego Boga w najdoskonalszy sposób odsłonił nam Chrystus. W Nim – w sposób widzialny – Bóg objawił się jako Ojciec „bogaty w miłosierdzie” (Dives in misericordia, 2). „W rzeczywistości, miłosierdzie jest istotą orędzia ewangelicznego, jest imieniem samego Boga, obliczem Boga, jakie objawił w Starym Przymierzu, a w pełni w Jezusie Chrystusie, wcieleniu miłości stwórczej i odkupieńczej” (Benedykt XVI, Nie ma innego źródła nadziei jak miłosierdzie Boga. Rozważanie przed modlitwą Regina Caeli – 30.03.2008).
Dlatego też Chrystus mógł streścić swoje posłannictwo w słowach: „Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie, abym uciśnionych odsyłał wolnych, abym obwoływał rok łaski od Pana” (Łk 4,18-19).Gdy przybyli do Niego wysłannicy Jana Chrzciciela, On odpowiedział im: „Idźcie i donieście Janowi to, coście widzieli i słyszeli: niewidomi wzrok odzyskują, chromi chodzą, trędowaci doznają oczyszczenia i głusi słyszą, umarli zmartwychwstają, ubogim głosi się Ewangelię” (Łk 7, 22).
O Bożym miłosierdziu Chrystus nauczał w porównaniach i przypowieściach. Czyż nie o tym mówi przypowieść o Dobrym Pasterzu szukającym zbłąkanej owcy, o Ojcu czekającym na powrót syna marnotrawnego, o niewieście cudzołożnej, o Zacheuszu, Samarytance przy studni Jakubowej, o Dobrym Samarytaninie?
Bardziej jeszcze niż nauczaniem, Chrystus uczył miłosierdzia swoją postawą wobec ubogich, cierpiących, uciśnionych i grzeszników: „Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary. Bo nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników” (Mt 9,13). Miłosierdzie wyraża solidarność Jezusa z ludzkim losem i pełnię Jego poświecenia.
Najbardziej radykalnym objawieniem miłości miłosiernej Chrystusa stała się Jego ofiara na krzyżu. Krzyż jest najgłębszym pochyleniem się Chrystusa nad człowiekiem, przezwyciężeniem grzechu i śmierci przez miłość. „Ukrzyżowany Jezus jest ikoną bezgranicznego miłosierdzia, jakie Bóg okazuje każdemu człowiekowi” (Jan Paweł II, Środa Popielcowa, 25.02.1998).
3. MIŁOSIERDZIE KOŚCIOŁA
Trzecim tematem jest miłosierdzie Kościoła.
a. Nauczanie i praktyka miłosierdzia rozwinęły się już pośród pierwszych chrześcijan, w związku z poczuciem braterskiej wspólnoty w Chrystusie. Wyrazem tej postawy była wspólnota dóbr. W późniejszych czasach zachęcano w Kościele do prywatnej dobroczynności, ale organizowano też w Kościołach lokalnych oficjalną opiekę nad biednymi, sierotami i wdowami, chorymi i bezdomnymi. Po edykcie mediolańskim, gdy Kościół mógł już prawnie posiadać majątki, dochody z nich przeznaczano w znacznej mierze na potrzeby ubogich. Konkretnymi formami pomocy stały się zakłady i instytucje tworzone przy poszczególnych kościołach i klasztorach dla podróżnych, chorych, trędowatych, starców, sierot i innych. W początkach średniowiecza opieką nad biednymi i chorymi zajęły się również niektóre zakony, powstałe w czasie wypraw krzyżowych oraz bractwa i stowarzyszenia chrześcijańskie. Warto też wspomnieć o tzw. bankach pobożnych, przeciwdziałających lichwiarstwu oraz specjalnych formach służby bliźniemu, jak np. wykup niewolników.
W czasach nowożytnych powstały nowe zakony od opieki nad chorymi (kamilianie, bonifratrzy), rozwinęły się wielkie instytucje dobroczynne jak np. lazaryści czy szarytki. „Jest ponadto wiele innych rzeczy, których Jezus dokonał – powie św. Jan – a które, gdyby je szczegółowo opisać, to sądzę, że cały świat nie pomieściłby ksiąg, które by trzeba napisać” (J 21,25). Podobnie można powiedzieć o ogromie dzieł miłosierdzia świadczonego przez Kościół.
Jest sprawą oczywistą, że do funkcjonowania każdej zdrowej społeczności niezbędni są ludzie miłosierni. Miłość miłosierna będzie zawsze konieczna, nawet w najsprawiedliwszej społeczności. Nie ma takiego sprawiedliwego porządku państwowego, który mógłby sprawić, że posługa miłości stałaby się zbędna. Zawsze będzie istniało cierpienie, które potrzebuje pocieszenia i pomocy. Zawsze będzie samotność. Zawsze będą sytuacje materialnej potrzeby, w których konieczna jest pomoc w duchu konkretnej miłości bliźniego. Państwo, które chce zapewnić wszystko, które wszystko przyjmuje na siebie, w końcu staje się instancją biurokratyczną, nie mogącą zapewnić najistotniejszych rzeczy, których człowiek cierpiący, każdy człowiek potrzebuje: pełnego miłości osobistego oddania (por. Deus Caritas est, 26).
Błędne opinie, według których sprawiedliwe struktury czyniłyby zbytecznymi dzieła miłosierdzia, w rzeczywistości kryją w sobie materialistyczną koncepcję człowieka; tj. założenie, według którego człowiek miałby żyć „samym chlebem” – przekonanie, które w sumie upokarza człowieka i nie uznaje właśnie tego, co jest specyficznie ludzkie.
b. W te dzieje miłosierdzia Kościoła wpisują się również siostry ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia. Ich początki znajdują się we Francji. To właśnie tam Teresa Rondeau z Laval (1793-1866) podjęła pracę z kobietami, które potrzebowały głębokiej odnowy moralnej i chciały odmienić swoje życie. Aby się do tego przygotować wyjechała w 1818 roku do Bordeaux, aby przyjrzeć się dziełu Matki Teresy de Lamourous, która prowadziła tam dom dla pokutnic, zwany „Miłosierdzie”. Po dwumiesięcznym pobycie, Teresa Rondeau powróciła do Laval, gdzie została fundatorką nowego dzieła, z czasem nazwanego Zgromadzeniem Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia.
Jej pomysł podjęła później w Polsce Matka Teresa Ewa Potocka (1814-1881), która po śmierci matki wychowywała się właśnie tutaj w Rydzynie. Po śmierci męża, wraz z dwiema towarzyszkami pojechała do Laval, by pod kierunkiem Matki Teresy Rondeau zapoznać się z metodami pracy nad poprawą dziewcząt i kobiet moralnie upadłych. Stamtąd przywiozła do Polski doświadczenie i regułę, która miała służyć zachowaniu tego samego stylu życia sióstr i pracy apostolskiej w Polsce.
Następnie przyjęła zaproszenie abpa Zygmunta Szczęsnego Felińskiego i objęła „Dom schronienia” w Warszawie przy ul. Żytniej, który został poświęcony 1 listopada 1862 roku. Tę właśnie datę przyjmuje się jako początek Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Polsce.
Duchowość Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia streszcza się w jednym słowie: miłosierdzie. Każda siostra tego zgromadzenia usilnie stara się, by miłosierdzie przeniknęło jej myśli, słowa i działanie (Konstytucje Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, 1985, art. 7). Miłosierdzie winno charakteryzować styl życia całego Instytutu i każdej siostry z osobna, która ma się „przemienić się w miłosierdzie”.
Tę duchowość reprezentowała też św. Faustyna Kowalska (1905-1938), przez którą Jezus przypomniał światu biblijną prawdę o miłości miłosiernej Boga do każdego człowieka i wezwał do głoszenia jej światu z nową mocą, przekazując jej nowe formy kultu Miłosierdzia Bożego. Dzięki temu, Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, pełniąc jej charyzmatyczną misję, uznało Siostrę Faustynę za swą duchową współzałożycielkę.
W takim duchu siostry obejmują apostolską opiekę nad dziewczętami i kobietami potrzebującymi dogłębnej odnowy moralnej, nad samotnymi matkami, nad dziećmi i młodzieżą, nad osobami chorymi i niepełnosprawnymi, a także nad osobami pragnącymi pogłębić swoje życie duchowe.
4. PRZYSZŁOŚĆ ZGROMADZENIA
a. Myśląc o przyszłości sióstr Matki Bożej Miłosierdzia nie wolno najpierw zapominać o właściwej równowadze między akcją a kontemplacją, między modlitwą i dziełami charytatywnymi, między zaangażowaniem w doczesność a eschatologią, nie wolno popadać w skrajności. Czasami może się wydawać, że jedynym celem usprawiedliwiającym istnienie życia konsekrowanego jest akcja, działalność doczesna. Niekiedy tak się zdaje samym osobom konsekrowanym.
Siostry nie mogą zapomnieć o tym, że źródłem świętości życia konsekrowanego nie jest aktywność doczesna, ale Miłosierna Miłość Boga. To ona jest energią duchową tych, którzy odpowiadając na nią, czynią ze swego życia dar dla Boga i bliźnich. „Taka miłość może być urzeczywistniona jedynie wtedy, kiedy jej punktem wyjścia jest intymne spotkanie z Bogiem, spotkanie, które stało się zjednoczeniem woli, a które pobudza także uczucia. Właśnie wtedy uczę się patrzeć na inną osobę nie tylko jedynie moimi oczyma i poprzez moje uczucia, ale również z perspektywy Jezusa Chrystusa” (Deus Caritas est, 18). „Najważniejszym przejawem misji nie są bowiem zewnętrzne dzieła, ale przede wszystkim uobecnianie w świecie samego Chrystusa przez osobiste świadectwo. Oto jest wyzwanie i pierwszoplanowe zadanie życia konsekrowanego! Im bardziej upodobniamy się do Chrystusa, tym bardziej czynimy Go obecnym i działającym w świecie dla zbawienia ludzi” (Vita consecrata, 72).
b. Myśląc o przyszłości Zgromadzenia warto też zwrócić uwagę na to, co Ojciec Benedict Groeschel – należący do reformatorskiego ruchu odnowy kapucynów – pisze na temat życia i śmierci życia konsekrowanego w Stanach Zjednoczonych (First Things. Edycja polska 5/2007/90-93).
Gdziekolwiek istniał Kościół katolicki – pisze on – tam wszędzie byli obecni przedstawiciele życia konsekrowanego. Mężczyźni i kobiety prowadzące prosty i skromny żywot pełen wspólnej modlitwy i pracy oraz świadectwa o królestwie Bożym, którzy porzucali swoje rodziny, ojczyznę, wszystko, co posiadali, by iść za Jezusem.
W przeddzień Soboru Watykańskiego II armia tych ludzi liczyła w Stanach co najmniej 300 tys. osób; sióstr, zakonników i braci zakonnych. Osoby konsekrowane można było spotkać na każdym kroku; w szkole, szpitalu, w kościele. Większość z tych zgromadzeń zakonnych znajduje się dziś w stanie upadku. Średnia wieku oscyluje w granicach późnej siedemdziesiątki, a nowych powołań nie widać. Życie konsekrowane poszło w niewłaściwym kierunku i padło ofiarą tej samej rewolucji kulturalnej, która od lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku zrujnowała rodzinę oraz szkolnictwo wyższe.
Pojawia się więc pytanie: co robić, by odrodziło się życie zakonne? Odpowiedź brzmi: trzeba przywrócić życiu konsekrowanemu jego autentyczny rys, którym jest tzw. „graniczność” (liminalność). Od samego początku życie konsekrowane cechowało się granicznością, odróżniającą je od zastanego porządku każdej innej, nawet bardzo religijnej społeczności. Od samego początku było życiem poza normami przyjętymi w danej społeczności. Gdzie życie rodzinne stanowiło normę, „granicznością” była czystość, ubóstwo i posłuszeństwo przełożonemu. Osoby graniczne różniły się od innych, nawet najbardziej prawych i cnotliwych członków społeczności. Każdy człowiek obeznany z upadkiem życia konsekrowanego wie, że – za małymi wyjątkami – obecnie owa „graniczność” została w USA prawie całkowicie utracona.
Inny specjalista watykański od spraw zakonnych powiedział: jeśli zgromadzenie przed upływem 200 lat nie zreformuje się radykalnie i nie przywróci owej „graniczności” – marnie zginie.
ZAKOŃCZENIE
Na zakończenie chciałbym raz jeszcze podziękować Czcigodnym Siostrom za ich modlitwę i pracę oraz dodać im odwagi w wypełnianiu przepięknego powołania. Święta księga Tamilów uczy: „Ciało ludzie, z którego wyjęte są kości jest podobne do zmiętej szmaty. Podobnie duch, który nie miał oparcia w miłości, jest jak pień, co utracił koronę. Cóż są warte uroda i piękna budowa ciała, skoro serce jest zimne. Ci są ludźmi, którzy potrafią innych miłować, reszta – to tylko okryte skórą szkielety” (por. Tiruwalluwar, Tirukkural. Święta księga południowych Indii. Ossolineum 1997).
Jubileusz Zgromadzenia – Rydzyna, 18 maja 2013
18 maja 2013 roku w ramach obchodów Jubileuszu 150-lecia Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia siostry wraz z wychowankami nawiedziły Rydzynę – rodową siedzibę książąt Sułkowskich, miejsce dzieciństwa i młodości założycielki Zgromadzenia matki Teresy Potockiej, córki czwartego ordynata na zamku w Rydzynie księcia Antoniego Pawła Sułkowskiego i Ewy Kickiej. W pielgrzymce wzięły udział siostry z prawie wszystkich klasztorów w Polsce, zza granicy z przełożoną generalną m. Petrą Kowalczyk, uczennice z trzech Młodzieżowych Ośrodków Wychowawczych (Krakowa, Kalisza i Wrocławia) i młodzież z Zakładu Leczniczego w Częstochowie, w sumie ponad 300 osób.
Centralnym punktem pielgrzymki była Msza św. celebrowana pod przewodnictwem metropolity poznańskiego abp. Stanisława Gądeckiego w koncelebrze z kapłanami dekanatu rydzyńskiego. Przed Eucharystią została poświęcona tablica upamiętniająca modlitwę w tym kościele matki Teresy Potockiej założycielki Zgromadzenia, w którym duchową współzałożycielką jest św. Siostra Faustyna Kowalska – Apostołka Bożego Miłosierdzia. W homilii Ksiądz Arcybiskup mówił o miłosierdziu Boga, które w sposób szczególny zostało objawione w życiu i nauczaniu Jezusa Chrystusa. Jego misję kontynuuje Kościół m.in. poprzez dzieła miłosierdzia. Ta działalność była i będzie zawsze potrzebna, choćby były najbardziej sprawiedliwe społeczeństwa, bo zawsze będzie cierpienie wymagające pełnego ludzkiej miłości oddania. W ten nurt w historii Kościoła wpisuje się Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Początkowo poprzez pracę wobec moralnie upadłych kobiet, dzisiaj przez głoszenie światu orędzia Miłosierdzia, które Jezus przekazał św. Siostrze Faustynie, duchowej współzałożycielce Zgromadzenia. Dając rady na przyszłość, abp Gądecki podkreślił potrzebę zachowania równowagi pomiędzy akcją i kontemplacją, by nie popadać w skrajności ani w jedną, ani w drugą stronę. Podkreślił też mocno potrzebę zachowania czy przywrócenia życiu konsekrowanemu rysu „graniczności”, czyli zachowania granic odmienności życia konsekrowanego od życia świeckiego. Niezachowanie tego warunku prowadzi do upadku życia zakonnego, co ma miejsce w USA, gdzie osoby konsekrowane niczym się nie różnią od ludzi świeckich.
Po Eucharystii, w której uczestniczyły także władze miasta i starostwa, dyrekcja gimnazjum im. Sułkowskich z pocztem sztandarowym niesionym przez uczniów, uczestnicy uroczystości przeszli do zamku, gdzie w dawnej kaplicy książąt Sułkowskich abp. Stanisław Gądecki poświęcił i odsłonił kolejną tablicę z popiersiem matki Teresy Potockiej i następującym tekstem:
Matka Teresa Potocka
Ewa Karolina z książąt Sułkowskich
1814-1881
córka księcia Antoniego Pawła
IV ordynata Rydzyny i Ewy Kickiej
w tym zamku spędziła dzieciństwo i młodość.
W 1862 roku
Założyła Zgromadzenie Sióstr
Matki Bożej Miłosierdzia.
Do tego Zgromadzenia wstąpiła
św. Siostra Faustyna Kowalska
Apostołka Bożego Miłosierdzia i duchowa współzałożycielka Zgromadzenia.
W hołdzie wdzięczności w roku Jubileuszu 150-lecia Zgromadzenia
Siostry Matki Bożej Miłosierdzia
A.D. 2013
Po obiedzie w zamku i spacerze w obszernym parku krajobrazowym, siostry i wychowanki powróciły do kościoła, by wysłuchać wykładu dyrektora Zdzisława Molińskiego – kustosza zamku – na temat „Historia rodu Sułkowskich”, którzy m.in. byli fundatorami późnobarokowego kościoła pw. św. Stanisława BM. Po modlitwie – Litania Loretańska, Godzina Miłosierdzia i Koronka do Miłosierdzia Bożego – i nawiedzeniu krypty w podziemiach kościoła, w której spoczywają Sułkowscy, a wśród nich rodzice matki Teresy Potockiej, siostry i wychowanki w kilku grupach zwiedziły zamek. Zbudowany w XVII wieku (na murach zamku gotyckiego) według projektu królewskiego architekta Józefa Szymona Bellottiego i Pompeo Ferrariego jest jedną z największych rezydencji magnackich i należy do pereł polskiego baroku. Początkowo był własnością Leszczyńskich, w latach 1705-1709 – rezydencją króla Polski Stanisława Leszczyńskiego. W roku 1736 Rydzyna wraz z zamkiem stała się własnością Aleksandra Sułkowskiego, który przywrócił rezydencji dawny blask. Po wygaśnięciu rodu Sułkowskich ordynacja w Ry- dzynie przeszła w ręce rządu pruskiego, a następnie fundacji książąt Sułkowskich i zamek służył zgodnie z zapisami statutowymi ordynacji celom edukacyjnym. W latach 70. XX wieku zamek został odbudowany po spaleniu go w 1945 roku przez armię radziecką. Dziś jest ośrodkiem konferencyjnym częściowo udostępnianym turystom, którzy mogą zobaczyć m.in. jego część reprezentacyjną: salę myśliwską, czterech pór roku, morską, balową, rycerską…. Siostry jeszcze dokładniej zapoznały się z historią rodu, życiem zamku i roli, jaką w historii Wielkopolski i Polski odegrali szczególnie Aleksander i Antoni Paweł Sułkowski, pradziadek i ojciec matki Teresy Ewy z książąt Sułkowskich Potockiej.
Jubileusz Zgromadzenia, Lwów-Tawrijsk, 9-15 maja 2013
W roku Jubileuszu 150-lecia Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia 9 maja 2013 roku ponad 26 sióstr wyruszyło na Ukrainę. Pierwszym etapem podróży był Lwów. Po zwiedzaniu miasta, także miejsc związanych z obecnością i posługą w nim sióstr do czasu zakończenia II wojny światowej, w katedrze Mszy św. przewodniczył pasterz diecezji lwowskiej abp Mieczysław Mokrzycki. Natomiast 12 maja br. Mszy św. jubileuszowej w Tawrijsku, gdzie od sierpnia ub. roku posługują siostry ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia, Eucharystii przewodniczył bp Bronisław Biernacki, ordynariusz diecezji odesko-symferopolskiej.
Czas pielgrzymki na Ukrainę był m.in. powrotem do czasu kilkuletniej posługi Zgromadzenia we Lwowie. Na prośbę Towarzystwa Opieki nad Młodymi Kobietami Zgromadzenie 1 maja 1938 roku podjęło pracę w schronisku św. Katarzyny w Brzuchowicach pod Lwowem pod warunkiem, że schronisko przeniesie się do miasta. Wkrótce tymczasowo wynajęto mieszkanie (9 pokoi) w budynku fabrycznym na peryferiach dzielnicy Zamarstynów, ul. św. Marcina 30, ale już 15 grudnia 1938 roku siostry wraz z wychowankami przeniosły się do jednopiętrowego budynku z ogrodem przy ul. Zadwórzańskiej 80, który na raty zakupiło Zgromadzenie. Przebywało w nim około 30. a w latach II wojny światowej do 40 wychowanek, z których dwie trzecie stanowiły dziewczęta małoletnie. Źródłem utrzymania była pracownia hafciarska, szwalnia i pralnia. W domu była kaplica, a opiekę duchową sprawowali jezuici. W latach drugiej wojny światowej dom prowadził swoją działalność, tylko czasowo siostry musiały używać stroju świeckiego. Od lipca 1944 roku dom był stale zagrożony. Ostatecznie ewakuacja nastąpiła 13 maja 1946 roku. Siostry wraz z wychowankami przyjechały najpierw do Krakowa, a następnie wprowadziły się do domu na Krzeptówkach w Zakopanem.
Siostry w czasie tej podróży na Ukrainę miały także okazję zapoznać się z obecną działalnością apostolską Zgromadzenia w Tawrijsku, ze sposobami głoszenia w tym kraju orędzia Miłosierdzia poprzez życie, czyny, słowa i modlitwę.
Jubileusz Zgromadzenia – Częstochowa, 1-2 maja 2013
1 maja 2013 roku Jubileusz 150-lecia Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia świętowano w klasztorze w Częstochowie. Uroczystości poprzedził zjazd przełożeński, który rozpoczął się w przeddzień 13. rocznicy kanonizacji Siostry Faustyny – 29 kwietnia. Przedmiotem obrad były wyzwania, jakie niosą procesy zachodzące we współczesnym świecie, rola w nim osób konsekrowanych i twórcza wierność dziedzictwu charyzmatycznemu Zgromadzenia. Konferencje o świadectwie życia konsekrowanego we współczesnym świecie i roli charyzmatu w duchowości i apostolstwie osoby konsekrowanej wygłosił o. Krzysztof Ołdakowski SJ. Przełożona generalna m. Petra Kowalczyk mówiła o twórczej wierności dziedzictwu charyzmatycznemu Zgromadzenia, które mu Pan Bóg dał przez założycielkę matkę Teresę Potocką i duchową współzałożycielkę św. Siostrę Faustynę Kowalską. Siostra Agnieszka Piechnik mówiła o moralnej kondycji współczesnego świata i Kościoła, a s. Elżbieta Siepak wygłosiła konferencję zatytułowaną „Moim Mistrzem jest Pan” – o Jezusowej pedagogii i programie formacyjnym w kształtowaniu szkoły duchowości św. Siostry Faustyny.
Po zakończeniu zjazdu przełożeńskiego, 1 maja po południu uroczystości jubileuszowe rozpoczęła modlitwa w Godzinie Miłosierdzia i wspólnie odmówiona Koronka do Miłosierdzia Bożego, a potem inscenizacja zatytułowana „Miłość mi wszystko wyjaśniła” w wykonaniu młodzieży, którą opiekują się siostry w domu częstochowskim.
O godzinie 20:00 siostry ze wszystkich domów Zgromadzenia (nie przyjechały tylko siostry z Bostonu, choć obecna była s. Caterina Esselen z tej wspólnoty przebywająca czasowo w Polsce) przeszły procesjonalnie z klasztoru przy ul. św. Barbary na Jasną Górę. Za Krzyżem i świecami podążała przełożona generalna matka Petra Kowalczyk, która niosła figurę Matki Miłosierdzia – głównej Patronki Zgromadzenia i niebieskiej przełożonej generalnej. Za nią szły siostry z portretem założycielki matki Teresy Potockiej, duchowej współzałożycielki św. Siostry Faustyny Kowalskiej wraz z jej relikwiami oraz z portretem matki Teresy Rondeau, współzałożycielki Zgromadzenia. W czasie procesji siostry śpiewały Litanię Loretańską oraz pieśni Maryjne.
O 21:00 Apelem Jasnogórskim rozpoczęło się nocne czuwanie, w czasie którego ojciec Wojciech Dec, paulin, wygłosił konferencję o wierze Maryi. Na przykładzie Jej życia ukazywał rozwój wiary, u początku którego jest słuchanie słowa Bożego, milczenie wypełnione treścią Bożego słowa (rozważanie go w sercu i wcielanie w życie), a owocem całkowite zawierzenie Bogu, współuczestnictwo w życiu Chrystusa, „tracenie swego życia” według Bożego planu i służba drugiemu człowiekowi.
Mszy św. jubileuszowej w kaplicy cudownego obrazu Matki Bożej przewodniczył abp Wacław Depo metropolita częstochowski w koncelebrze z generałem zakonu paulinów ojcem Izydorem Matuszewskim, wikarym parafii św. Barbary w Częstochowie o. Janem Filipkiem OSPPE, rektorem Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Płocku ks. Andrzejem Pieńdykiem oraz spowiednikiem sióstr w klasztorze częstochowskim o. Robertem Jasiukiewiczem OSPPE. W homilii Pasterz diecezji częstochowskiej mówił o tym, że na Jasnej Górze, czyli w domu Matki uczymy się, jak w swoim życiu robić miejsce miłości Boga i jak służyć w miłości drugiemu człowiekowi. Z tej miłości Boga i służby ludziom rodzi się chrześcijańska radość, czego przykładem jest św. Siostra Faustyna, która też w domu Matki na Jasnej Górze modliła się i od Matki Bożej uczyła się miłości Boga i ludzi.
W Roku Wiary i przeżywanego w Zgromadzeniu Jubileuszu 150-lecia istnienia zasadniczym motywem modlitwy sióstr w czasie nocnego czuwania było dziękczynienie za opiekę Maryi Matki Miłosierdzia nad Zgromadzeniem oraz błaganie o przymnożenie wiary i wszelkie potrzebne łaski. Przychodzimy jak goście weselni na uroczystości w Kanie – mówiły siostry w czasie modli- tewnego czuwania – by wraz z Maryją radować się i wielbić Boga za wielkie rzeczy, jakie nam uczynił w czasie 150 lat istnienia naszego Zgromadzenia. Czuły się jak goście na weselu w Kanie blisko Maryi, by wraz z Nią prosić Pana o przemianę tego, co jest wodą życia w wino. Przyniosły przed tron Matki Wcielonego Miłosierdzia swoje radości i nadzieje, obawy, plany na kolejne lata, zmagania, oczekiwania i niepokoje nie tylko swoje i dusz po- wierzonych apostolskiej pieczy Zgromadzenia, ale także Ojczyzny, Kościoła i świata. Przyszły z wiarą w macierzyńskie miłosierdzie Maryi, a odchodziły ubogacone, szczęśliwe i wzmocnione do czynienia tego, czego oczekuje Jej Syn, czyli niesienia światu miłosiernej miłości Boga poprzez świadectwo życia, dzieła apostolskie i modlitwę.
Jubileusz Zgromadzenia, Warszawa-Grochów, 27 kwietnia 2013
27 kwietnia 2013 roku w klasztorze Warszawa-Grochów (zwanym niegdyś „Józefinkiem”) obchodzono Jubileusz 150-lecia Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Uroczystości jubileuszowe połączono z dziękczynieniem za dar kanonizacji Siostry Faustyny Kowalskiej niejako w przede dniu 13. rocznicy (30 kwietnia) tego wydarzenia. W kaplicy przy ul. Hetmańskiej 44 ciągle przypomina o nim obraz Apostołki Miłosierdzia Bożego, który w czasie uroczystości beatyfikacji i kanonizacji zdobił fronton bazyliki św. Piotra w Rzymie. W obchodach wzięły udział siostry z klasztoru w Warszawie przy ul. Żytniej na czele z matką generalną Petrą Kowalczyk, w Radomiu, Płocku, Wrocławiu, Krakowie, Świnicach Warckich, Rabce, Walendowie oraz kapłani, przyjaciele domu i pensjonariusze Domu Pomocy Społecznej.
Radość świętowania rozpoczęła się od wspólnoty stołu Eucharystycznego. Mszy św. z formularza o św. Siostrze Faustynie, koncelebrowanej przez jedenastu kapłanów, przewodniczył abp Henryk Hoser, który wygłosił okolicznościową homilię, poświęconą m.in. roli św. Siostry Faustyny w historii Kościoła. W geście podziękowania za jego duszpasterską posługę i zaangażowanie w sprawy szerzenia orędzia o Bożym miłosierdziu siostry ofiarowały Pasterzowi diecezji warszawsko-praskiej relikwiarz z cząstką relikwii św. Siostry Faustyny Kowalskiej. Oprawę liturgiczną uroczystej Mszy św. uświetnił przez grę na organach Sławomir Kuczek.
Po Mszy św. zaproszeni goście byli na wspólnym posiłku i w sali teatralnej DPS zobaczyli premierową projekcję filmu pt. Pieśń o „Józefinku”, zrealizowanego przez Michała Górala, przy współpracy Waldemara Bala i Pawła Górskiego w oparciu o scenariusz s. Justyny Klimek i z udziałem sióstr Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia z klasztoru na Grochowie. Jubileuszowe spotkanie zakończyła wspólna modlitwa w Godzinie Miłosierdzia (15.00) i Koronka do Miłosierdzia Bożego.
Zobacz zdjęcia
Zobacz film „Pieśń o Józefinku”
BIAŁORUŚ
Witiebskaja obł.
211875 POSTAWY
ul. Nabierieżnaja 6
tf.: (0-0375) 215 54 42 32
e-mail: postawy@faustyna.pl
BIAŁORUŚ
Grodnienskaja obł.
Wołkowyskij ron.
231904 SZIŁAWICZI
ul. Sowietskaja 8a
tf.: (0-0375) 151 234 137 (plebania)
BRAZYLIA
Rua Domingos Freire, 142
Cep: 20735-220
Todos os Santos – Méier RIO DE JANEIRO
Brasil
ismm.misericordia.brasil@gmail.com
CZECHY
ul. Štefánikova 952
544 01 DVŮR KRÁLOVÉ NAD LABEM
tf.: (0-0420) 499 32 14 09
e-mail: kmbm@seznam.cz
KAZACHSTAN
ul. Auezova 133 A
150010 PIETROPAVLOVSK
tf.: (0-07) 7152 52 57 39
kom.: +48 535 438 296; +7 701 266 58 65
e-mail: pietropawlowsk@faustyna.pl
CUBA
Calle Avellaneda 221 # Jaime y San Esteban
70100 Camaguey
CP 70100 Cuba
Tel.: +53 32 25 67 10 ; +53 58 64 32 16.
SLOVENSKO
Táborská 7
040 01 KOŠICE
tel.: 0-0421-556-77-02-77
e-mail: kosice@milosrdenstvo.sk
SLOVENSKO
094 22 NIŽNÝ HRUŠOV 41
tf.: (0-0421) 574 48 31 66
e-mail: sr.faustyna@milosrdenstvo.sk
www.milosrdenstvo.sk
ITALIA
Via dei Penitenzieri 12
00193 ROMA
tf.: (0-039 06) 68 80 50 94
e-mail: zmbmcentrumrzym@wp.pl
UKRAINA
ul. Czkałowa 33
74 989 TAWRIJSK
Województwo: Odessa
tel. (00380) 554 97 28 37
kom. +380 980 670 216
e-mail: tawrijsk@faustyna.pl
USA
55 Loon Pond Rd.
LAKEVILLE, MA 02347
tf.: (0-01) 617 288 12 02
fax: (0-01) 617 288 12 02
e-mail: mercy@sisterfaustina.org
www.sisterfaustina.org
USA
7001 Forest Hill Dr.
University Park, MD 20782
USA
tf.: (0-01) 301 403 9023
e-mail: waszyngton@faustyna.pl
USA
5001 SW 90th Ct,
Miami, FL 33165
USA
e-mail: miami@faustyna.pl
KALISZ
Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy
Dom Miłosierdzia św. Józefa
ul. Poznańska 26
62-800 Kalisz
tel.: (062) 767 50 87
e-mail: biuro@mow.kalisz.pl
KRAKÓW
Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy
im. św. Siostry Faustyny
ul. Siostry Faustyny 3
30-420 Kraków
tel.: (012) 266 30 29; (012) 266 89 80
e-mail: mowkrakow@faustyna.pl
WROCŁAW
Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy
im. m. Teresy Potockiej
Pl. Grunwaldzki 3b, 50-377 Wrocław
tel/fax (071) 328 00 98
e-mail: mow.wroclaw@faustyna.pl
www: http://wroclaw.faustyna.pl
BIAŁA
ul. Henryka Siekiewicza 18
09-411 – Biała
tel.: 797-907-363, 797-907-364
CHYLICZKI
ul. Wschodnia 6
05-500 Piaseczno – CHYLICZKI
tel.: 22 756 88 76
EŁK
ul. Ks. Prałata Mariana Szczęsnego 1
19-300 Ełk
tek.: 516 775 392
KIEKRZ
ul. Kierska 10
62-090 Rokietnica – KIEKRZ
tel.: 61 842 80 04
CZĘSTOCHOWA
ul. Św. Barbary 9/11
42-200 Częstochowa
tel.: 34 324 49 71
WARSZAWA – GROCHÓW
ul. Hetmańska 44
04-305 Warszawa
tel.: 22 610 60 16
WALENDÓW
ul. Nad Utratą 30
05-830 Nadarzyn
tf.: (22) 729 81 15; 729 88 81
e-mail: walendow@faustyna.pl
www.walendow.faustyna.pl
CZECHY
ul. Štefánikova 952
544 01 DVŮR KRÁLOVÉ NAD LABEM
tf.: (0-0420) 499 32 14 09
e-mail: kmbm@seznam.cz
DERDY
ul. Łączności 158
05-552 WÓLKA KOSOWSKA
tf.: (22) 757 77 40
e-mail: milosierdzie-derdy@faustyna.pl
RABKA
ul. Juliusza Słowackiego 12
34-700 RABKA
tf.: (18) 267 66 04
e-mail: rabka@faustyna.pl
www.rabka.faustyna.pl
WALENDÓW
ul. Nad Utratą 30
05-830 Nadarzyn
tf.: (22) 729 81 15; 729 88 81
e-mail: walendow@faustyna.pl
www.walendow.faustyna.pl
ŁÓDŹ
ul. Wici 47
91-157 ŁÓDŹ
tf.: (42) 655 83 24; 655 80 05
e-mail: zmbm-lodz@faustyna.pl
KAZACHSTAN
ul. Auezova 133 A
150010 PIETROPAVLOVSK
tf.: (0-07) 7152 52 57 39
kom.: +48 535 438 296; +7 701 266 58 65
e-mail: pietropawlowsk@faustyna.pl
DERDY
ul. Łączności 158
05-552 WÓLKA KOSOWSKA
tf.: (22) 757 77 40
e-mail: milosierdzie-derdy@faustyna.pl
ZAKOPANE
ul. Krzeptówki 172
34-505 ZAKOPANE
tf.: (18) 206 69 15
kom.: 797 907 286
e-mail: zakopane@faustyna.pl
e-mail: domrekol.zakopane@faustyna.pl
www.zakopane.faustyna.pl
