W tym cyklu w dniach 10-12 stycznia br. w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach odbędą się rekolekcje pod hasłem: „Źródło nadziei na pustyni świata”. Mottem są słowa Jezusa zapisane w „Dzienniczku”: „Kiedy poczujesz, że słabną twe siły, przychodź do źródła Miłosierdzia i krzep duszę swoją, a nie ustaniesz w drodze” (Dz. 1486). Uczestnicy tych duchowych ćwiczeń są zaproszeni do tego, aby odkryć, że tylko miłosierny Bóg jest prawdziwym źródłem nadziei i siły do przekraczania swojej słabości, wszelkich trudności i bolesnych doświadczeń. Rekolekcje poprowadzą: o. dr hab. Michał Legan, paulin, kierownik Katedry Teologii Mediów na Wydziale Nauk Społecznych UPJPII, kierownik Redakcji Audycji Katolickich TVP, oraz s. M. Eliana Chmielewska z krakowskiej wspólnoty Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia, posługująca w stowarzyszeniu „Faustinum”.
Ponieważ lud trwał w oczekiwaniu, a wszyscy zastanawiali się, czy czasem Jan nie jest Chrystusem, on tak im odpowiedział: „Ja chrzczę was wodą, lecz idzie potężniejszy ode mnie, któremu nie jestem godny rozwiązać rzemyka u sandałów. On was będzie chrzcił Duchem Świętym i ogniem. Kiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus także przyjął chrzest. Gdy potem się modlił, otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił na Niego w postaci cielesnej jakby gołębica, a z nieba rozległ się głos: „Ty jesteś moim Synem umiłowanym, Ciebie sobie upodobałem” (Łk 3, 15-16. 21-22).
Z „Dzienniczka” św. Faustyny
Dzięki Ci, Boże, za chrzest święty,
Który mnie wszczepił w rodzinę Bożą,
Jest to dar łaski wielki i niepojęty,
Który nam dusze przeobraża (Dz. 1286).
Po Bożym Narodzeniu rozpoczął się czas duszpasterskiej kolędy w parafiach. Obejmuje ona również klasztory. Niezależnie od kolędy parafialnej, która wypada w różnych terminach, w Zgromadzeniu Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w uroczystość Objawienia Pańskiego (Trzech Króli) tradycyjnie odbywa się kolęda klasztorna. Wówczas kapłani pełniący posługę kapelanów w towarzystwie „kolędników” obchodzą wszystkie miejsca w klasztorze: salę Zgromadzenia i inne pomieszczenia wspólnego użytku, cele zakonne, pracownie, pokoje gościnne…, by je na nowo skropić święconą wodą, napełnić dymem kadzidła i przez modlitwę uprosić Boże błogosławieństwo dla wszystkich mieszkańców oraz gości na kolejny rok życia i posługi apostolskiej.
Tradycyjnie 1 stycznia każdego roku we wszystkich klasztorach Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia odbywa się losowanie rocznych Patronów. Z „Dzienniczka” wiemy, jak wielką wagę przywiązywała do tego św. Siostra Faustyna. Chciała, aby Ktoś z Nieba w sposób szczególny towarzyszył jej dniom w nowym roku, aby ją wspierał. W czasie medytacji – zapisała – obudziło mi się jedno z takich tajnych pragnień: żeby Jezus Eucharystyczny był mi szczególnym patronem i na ten rok – jak dawniej. Jednak tając się przed swym Umiłowanym z tym pragnieniem, mówiłam z Nim o wszystkim z wyjątkiem tego, że Go chcę mieć za patrona. Kiedy przyszłyśmy do refektarza na śniadanie, po przeżegnaniu zaczęło się ciągnienie patronów. Kiedy się zbliżyłam do obrazeczków, na których są napisani patroni, wzięłam bez namysłu, jednak nie czytając zaraz, chciałam się przez parę minut umartwić. – Wtem słyszę głos w duszy: „Jestem twoim patronem, czytaj”. W tej chwili spojrzałam na napis i przeczytałam: „Patron na rok 1935 – Najświętsza Eucharystia”. Serce mi zadrgało z radości (Dz. 360).
Patronów losują także osoby związane ze Zgromadzeniem: kapłani, współpracownicy, członkowie i wolontariusze „Faustinum”, przyjaciele, goście…, a także internauci na stronie: faustyna.pl. Wraz z Patronem otrzymują przesłanie najczęściej z „Dzienniczka’ św. Siostry Faustyny oraz praktykę miłosierdzia, najczęściej intencję do modlitwy.
Niech święci Patronowie wspierają nas, niech pomagają pięknie żyć, coraz pełniej uczestniczyć w życiu i misji Jezusa, objawiającego światu miłosierną miłość Boga.
Ze świętami Bożego Narodzenia związany jest zwyczaj strojenia choinki, która zdobi wnętrza kościołów, domów, umieszczana jest na placach czy w miejscach publicznego użytku. Drzewo zwłaszcza iglaste w wielu kulturach jest symbolem życia, odradzania się, trwania i płodności. Ozdobione drzewko jodełki lub świerku stało się w Europie najbardziej rozpoznawalnym symbolem świąt Bożego Narodzenia. Samo żywe drzewko stało się w chrześcijaństwie symbolem Chrystusa jako źródła życia. Ale także niektóre ozdoby choinkowe mają swoją symbolikę, choć dziś nie zawsze rozpoznawaną: np. gwiazda umieszczana na szczycie drzewa miała wskazywać drogę powrotu do domu z dalekich stron, światło – wskazuje na Chrystusa, który jest światłością świata, anioły są tymi, którzy mają opiekować się domem, papierowe łańcuchy przypominały o zniewoleniu grzechem, z którego wyzwala Jezus… We współczesnej kulturze zdają się być jednak ważniejsze prezenty, które są pod choinką, ale i one są zapowiedzią darów Nieba. Warto jednak spojrzeć na choinkę w tej symbolice, jaką niesie kultura chrześcijańska, by lepiej i owocniej przeżywać misterium radosnych Świąt Bożego Narodzenia.
Ja z miłości ku tobie zstąpiłem z nieba, dla ciebie żyłem, dla ciebie umarłem i dla ciebie stworzyłem niebiosa – powiedział Jezus do św. Faustyny i te słowa adresuje do każdego człowieka. Z okazji świąt Bożego Narodzenia i nowego 2025 roku wszystkim Współpracownikom, Dobrodziejom, Ofiarodawcom, Osobom włączającym się w różnorakie dzieła apostolskie Zgromadzenia, także w dzieło „Koronki za konających” i „Nieustannej Koronki”, Internautom odwiedzającym naszą stronę życzymy nieustannego odkrywania obecności Emmanuela – Boga z nami – dostrzegania przejawów Jego miłosiernej miłości we wszystkich okolicznościach życia i wspólnego z Nim przeżywania swojej codzienności. Życzymy także doczesnych dobrodziejstw, aby sprawiały radość oraz prowadziły do większej miłości Boga i ludzi. Niech nowy 2025 rok będzie bogaty w łaskę Boga i miłosierdzie świadczone potrzebującym. Modlitwą obejmujemy Wszystkich, którym składamy te życzenia. Niech w nas i przez nas sławi się Boże Miłosierdzie!
Tak o tajemnicy wcielenia i narodzenia Syna Bożego pisała św. Faustyna. W sposób poetycki pięknie wyraził to Franciszek Karpiński w polskiej kolędzie:
Bóg się rodzi, moc truchleje,
Pan niebiosów obnażony.
Ogień krzepnie, blask ciemnieje,
Ma granice Nieskończony.
Wzgardzony, okryty chwałą,
Śmiertelny Król nad wiekami.
A Słowo ciałem się stało,
i mieszkało między nami.
Bóg nieskończony i wieczny przyjął ludzkie ciało i stał się człowiekiem. Żadna religia na świecie nie ma takiego boga, który jest Stwórcą i Panem wszystkiego, co istnieje, który jest nieskończony, jeden, święty, transcendentny, wszechmocny i wszechwiedzący, niepojęty przez żaden rozum ludzki ani anielski, a równocześnie w swoim Synu w ludzkim ciele tak bliski człowiekowi. Kontemplacja miłosierdzia Bożego w tej tajemnicy zachwyca i przynosi niewypowiedzianą radość, bo Bóg zamieszkał z nami, Słowo Boże – Miłosierdzie Wcielone (Dz. 1745).
Miłosierna miłość Boga objawiona w narodzeniu Jezusa opiewana jest w liturgicznych pieśniach, zwanych kolędami, i w pastorałkach, które mają bardziej charakter świecki. Szczególnie bogaty repertuar, setki kolęd i pastorałek, wpisany jest w polską kulturę religijną i narodową. Śpiewa się je w każdym domu nie tylko przy stole wigilijnym i w czasie Świąt Bożego Narodzenia, w kościołach w czasie sprawowania liturgii i na różnego rodzaju spotkaniach opłatkowych. Do wielu z nich teksty i muzykę ułożyli znani poeci i kompozytorzy, a każdego roku powstają nowe. One też tworzą niepowtarzalny klimat okresu Bożego Narodzenia, pomagając w modlitwie, kontemplacji i przeżywaniu tajemnicy miłosierdzia Bożego, objawionego w fakcie wcielenia i narodzenia Syna Bożego.
Tradycyjnie 31 grudnia o 21:00 w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach przed łaskami słynącym obrazem Jezusa Miłosiernego i przy grobie św. Siostry Faustyny rozpocznie się adoracja Najświętszego Sakramentu, którą poprowadzą siostry ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia. Na zakończenie o 24:00 będzie odprawiona pierwsza Msza św. noworoczna. W czasie Nieszporów (19:00), adoracji i Noworocznej Pasterki można się łączyć przez transmisję on-line na stronie: www.faustyna.pl lub kanale na You Tube.
Arcybiskup Marek Jędraszewski, metropolita krakowski, po zasięgnięciu opinii Konferencji Episkopatu Polski oraz otrzymaniu zgody Dykasterii do Spraw Świętych Stolicy Apostolskiej, 12 listopada 2024 roku wydał edykt o rozpoczęciu procesu beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego sługi Bożego o. Józefa Andrasza SJ, krakowskiego spowiednika i kierownika duchowego św. Siostry Faustyny.
W tym dokumencie zwraca się do wszystkich, którzy posiadają jakiekolwiek dokumenty, pisma lub wiadomości dotyczące Sługi Bożego, zarówno pozytywne jaki i negatywne, aby zechcieli je przekazać do Kurii Metropolitalnej w Krakowie do 30 grudnia 2024 roku. Pełny tekst dokumentu poniżej.
Wicepostulatorem procesu jest o. Mariusz Balcerak SJ, a postulatorem generalnym całego zakonu jezuitów jest ks. Pascual Cebollada SJ, który z ramienia Kurii Generalnej w Rzymie prowadzi wszystkie procesy kandydatów na ołtarze z Towarzystwa Jezusowego.
Na początku było Słowo,
a Słowo było u Boga
i Bogiem było Słowo.
Ono było na początku u Boga.
Wszystko zaistniało dzięki Niemu.
Bez Niego zaś nic nie zaistniało.
To, co zaistniało,
w Nim było życiem.
A życie było światłością dla ludzi.
Światłość świeci w ciemności,
lecz ciemność jej nie ogarnęła.
Pojawił się człowiek posłany przez Boga –
miał na imię Jan.
Przybył on, aby dać świadectwo,
aby dzięki niemu wszyscy uwierzyli.
On sam nie był światłością,
lecz miał świadczyć o światłości.
Była światłość prawdziwa,
która oświeca każdego człowieka,
gdy przychodzi na świat.
Na świecie było Słowo,
świat dzięki Niemu zaistniał,
lecz świat Go nie rozpoznał.
Przyszło do swojej własności
lecz swoi Go nie przyjęli.
Tych zaś, którzy Je przyjęli
obdarzyło mocą, aby się stali dziećmi Bożymi.
To są ci, którzy wierzą w Jego imię,
którzy narodzili się nie z krwi
ani z pragnienia ciała, ani z woli mężczyzny,
lecz z Boga.
Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas.
Oglądaliśmy Jego chwałę,
chwałę, którą jako Jednorodzony,
pełen łaski i prawdy, ma od Ojca.
Jan daje o Nim świadectwo i głosi:
„To Ten, o którym powiedziałem:
Ten, który przychodzi po mnie,
istniał już przede mną, ponieważ był wcześniej ode mnie”.
Z Jego pełni otrzymaliśmy wszyscy
łaskę zamiast łaski.
Mojżesz bowiem przekazał Prawo,
a łaska i prawda zaistniały przez Jezusa Chrystusa.
Boga nikt nigdy nie widział;
Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca,
On nam Go objawił (J1, 1-18).
Z „Dzienniczka” św. Faustyny
O Światło wiekuiste, które przychodzisz na tę ziemię, oświecaj umysł mój i wzmacniaj wolę moją, abym nie ustała w chwilach ciężkich doświadczeń. Niech światło Twoje rozproszy wszelkie cienie wątpliwości, niech wszechmoc Twoja działa przeze mnie. Ufam Tobie, o Światłości niestworzona. Ty, o Dziecię Jezus, jesteś mi wzorem w pełnieniu woli Ojca Twego, któryś rzekł: Oto idę pełnić wolę Twoją – spraw, abym i ja we wszystkim wiernie pełniła wolę Bożą. O Dziecię Boże, daj mi tę łaskę (Dz. 830).
Osoby z wielu krajów świata, uczestniczące w dziele „Nieustannej Koronki do Miłosierdzia Bożego”, modlą się nie tylko we własnych potrzebach, ale także proszą o „miłosierdzie dla nas i całego świata”. Intencja szczegółowa na grudzień: o owocne duchowo przeżycie Adwentu i świąt Bożego Narodzenia dla nas i naszych rodzin oraz o łaski nawrócenia i spowiedzi św. dla tych, którzy dawno nie korzystali z tego sakramentu, aby także w ich sercach dokonało się Boże Narodzenie.
Dzieło „Nieustannej Koronki” jest odpowiedzią na prośbę Jezusa, by nieustannie błagać o „miłosierdzie dla nas i całego świata”. Prowadzi je Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia na stronie: www.faustyna.pl od 2011 roku. Może w nim uczestniczyć każdy internauta, który wypełni krótki formularz wpisowy i choćby jeden raz zadeklaruje odmówienie Koronki do Miłosierdzia Bożego, którą Jezus podyktował św. Siostrze Faustynie.
W tym roku 29 grudnia, w Kościele katolickim obchodzi się święto Świętej Rodziny, czyli Jezusa, Maryi i Józefa. Jest to zarazem święto każdej ludzkiej rodziny, która podobnie jak Rodzina Nazaretańska jest dziełem Ojca Niebieskiego i do Niego ma prowadzić, a w ziemskim życiu musi się zmierzyć z wieloma trudnościami. Dzisiaj, w czasach zmasowanego ataku na rodzinę, kryzysu małżeństwa i życia rodzinnego, Święta Rodzina ukazuje szczęśliwy model życia wspólnotowego, w którym na pierwszym miejscu jest Pan Bóg, a we wzajemnych relacjach stosowana jest zasada miłości i wzajemnego zaufania.
W tym dniu w sposób szczególny dziękujemy Bożemu Miłosierdziu za dar naszych rodzin i prosimy o potrzebne łaski dla tych, które przeżywają trudności i kryzysy, a dla skłóconych i rozbitych rodzin prosimy o łaskę pojednania, wzajemnego przebaczenia, powrotu na drogę wzajemnej miłości i naśladowania w życiu Świętej Rodziny z Nazaretu. W tej intencji w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach przed łaskami słynącym obrazem Jezusa Miłosiernego i grobem św. Faustyny codziennie o 20.30 odmawiana jest modlitwa różańcowa. W tej modlitwie można także uczestniczyć przez transmisję on-line na stronie: faustyna.pl.
Jego rodzice każdego roku chodzili do Jeruzalem na święto Paschy. Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zgodnie ze zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, młody Jezus pozostał w Jeruzalem, o czym nie wiedzieli Jego rodzice. Myśląc, że jest wśród pielgrzymów, przeszli dzień drogi i szukali Go między krewnymi i znajomymi. A gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jeruzalem, szukając Go. Dopiero po trzech dniach znaleźli Go w świątyni. Siedział pośród nauczycieli, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. Gdy Go zobaczyli, zdziwili się. Matka powiedziała do Niego: „Dziecko, dlaczego nam to zrobiłeś? Twój ojciec i ja, pełni bólu, szukaliśmy Ciebie”. On im odpowiedział: „Dlaczego Mnie szukaliście? Czy nie wiedzieliście, że muszę być w tym, co jest mego Ojca?”. Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział. Potem poszedł z nimi, wrócił do Nazaretu i był im posłuszny. A Jego matka zachowywała wszystkie te słowa w swym sercu. Jezus wzrastał w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi (Łk 2, 41-52).
Z „Dzienniczka” św. Faustyny
Nie szukam szczęścia poza wnętrzem, w którym przebywa Bóg. Cieszę się Bogiem we własnym wnętrzu. Tu z Nim ustawicznie przebywam, tu jest największa moja z Nim zażyłość, tu z Nim przebywam bezpiecznie, tu nie dosięga wzrok ludzki. Najświętsza Panna zachęca mnie do takiego przestawania z Bogiem (Dz. 454).
Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów». A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy: „Bóg z nami”. Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie, lecz nie zbliżał się do Niej, aż porodziła Syna, któremu nadał imię Jezus” (Mt 1, 18-25).
Z „Dzienniczka” św. Faustyny
I staje się niepojęty cud miłosierdzia Twego, o Panie: Słowo staje się Ciałem, Bóg zamieszkał z nami, Słowo Boże – Miłosierdzie Wcielone. Podniosłeś nas do swego Bóstwa przez swe uniżenie; jest to zbytek Twej miłości, jest to przepaść Twego miłosierdzia. Zdumiewają się niebiosa nad tym zbytkiem miłości Twojej. Teraz nikt się zbliżyć do Ciebie nie lęka. Jesteś Bogiem miłosierdzia, masz litość dla nędzy, jesteś nam Bogiem, a my Twym ludem. Jesteś nam Ojcem, a my Twe dzieci z łaski; niech się sławi miłosierdzie Twoje, żeś raczył zstąpić do nas (Dz. 1745).
16 grudnia we wszystkich klasztorach Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, także w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach przed łaskami słynącym obrazem Jezusa Miłosiernego i przy grobie św. Siostry Faustyny, rozpoczyna się nowenna do Dzieciątka Jezus. Tradycyjnie śpiewane antyfony i odmawiana Litania do Dzieciątka Jezus stanowią bezpośrednie duchowe przygotowanie do Świąt Bożego Narodzenia. W tej nowennie można uczestniczyć poprzez transmisję on-line na stronie: www.faustyna.pl codziennie o 19:00, w niedzielę o 18:30, natomiast w Wigilię Bożego Narodzenia po porannej Mszy św..
Samo słowo: vigilia oznacza czuwanie. Temu czuwaniu towarzyszy modlitwa, post i inne umartwienia, podejmowane z miłości do Jezusa, jako bezpośrednie przygotowanie do świętowania Jego narodzenia w ludzkim ciele. Zgodnie z tradycją chrześcijańską wraz z „pierwszą gwiazdką na niebie” (nawiązującą symbolicznie do Gwiazdy Betlejemskiej, która zwiastowała narodziny Jezusa), w domach, klasztorach, w różnych wspólnotach wszyscy zasiadają do wieczerzy wigilijnej. Łamany na niej opłatek w polskich rodzinach i składane sobie wzajemnie życzenia są okazją do wybaczenia i pojednania, tworzą klimat miłości, w której obecny jest sam Bóg. Święta Siostra Faustyna opisała w „Dzienniczku” kilka Wigilii. W czasie ostatniej, którą przeżywała w 1937 roku w Krakowie, napisała: Przed wieczerzą weszłam na chwilę do kaplicy, aby się podzielić w duchu opłatkiem z osobami kochającymi i drogimi dla serca, a jednak z daleka. Najpierw pogrążyłam się w głębokiej modlitwie i prosiłam Pana o łaski dla nich, a później dla każdej szczególnie. Jezus dał mi poznać, jak bardzo mu się to podoba, a duszę moją napełniła jeszcze większa radość, że Bóg kocha szczególnie tych, których my kochamy. Kiedy weszłam do refektarza, podczas czytania cała moja istota została pogrążona w Bogu. Wewnętrznie widziałam spojrzenie Boga na nas z wielkim upodobaniem. Pozostałam sam na sam z Ojcem Niebieskim. W tej to chwili poznałam głębiej trzy Boskie Osoby, które całą wieczność kontemplować będziemy, a po milionach lat poznamy, żeśmy dopiero zaczęli swoją kontemplację. O, jak wielkie jest miłosierdzie Boże, że dopuszcza człowieka do takiego wielkiego udziału w swym Boskim szczęściu, ale zarazem, jak wielki ból przenika me serce, że wiele dusz wzgardziło tym szczęściem (Dz. 1438-1439). Niech Bóg znajdzie miejsce w każdym domu, przy każdym wigilijnym stole i w każdym ludzkim sercu! Bo tylko w Nim, w Jego miłosierdziu świat znajdzie pokój, a człowiek szczęście!
Z powodu wieczerzy wigilijnej Sanktuarium w Krakowie-Łagiewnikach będzie czynne do godziny 18.00. Otwarta będzie tylko Kaplica Wieczystej Adoracji. Wejście do Sanktuarium w tym czasie tylko wirtualne przez transmisję on-line. Mszy św. o godzinie 17.00 nie będzie. Pasterka o godzinie 24.00 w bazylice.
W kościołach i kaplicach klasztornych także naszego Zgromadzenia o północy z 24/25 grudnia odprawiana jest uroczysta Msza Święta zwana Pasterką. Jest to pierwsza Eucharystia z uroczystości Bożego Narodzenia, która upamiętnia oczekiwanie i modlitwę betlejemskich pasterzy, spieszących powitać narodzonego w ludzkim ciele Syna Bożego. Doświadczenia mistyczne św. Siostry Faustyny, zapisane w „Dzienniczku” przybliżają tę niezwykle radosną tajemnicę przyjścia Jezusa na ziemię i zamieszkanie w czystych sercach. Kiedy wyszła Msza Święta – zapisała Siostra Faustyna – zaraz mnie zaczęło ogarniać wewnętrzne skupienie, radość zalała mi duszę. W czasie ofiarowania ujrzałam Jezusa na ołtarzu, piękności nieporównanej. Dziecię to przez cały czas patrzyło się na wszystkich, wyciągając swoje rączęta (Dz. 347). Po Komunii Świętej – napisała w kolejnym tekście – usłyszałam te słowa: „Ja zawsze jestem w sercu twoim, nie tylko w chwili, kiedy Mnie przyjmujesz w Komunii świętej, ale zawsze”. W radości wielkiej przeżywałam Święta te (Dz. 575). Tej radości, płynącej z obecności Boga w naszych duszach, życzymy wszystkim w czasie Pasterki, przez całe Święta i w każdym dniu Nowego Roku!
W czwartym tygodniu Adwentu św. Siostra Faustyna poprowadzi nas w głąb duszy, która także stała się miejscem narodzin Jezusa w nas. On przyszedł na świat, by narodzić się w każdym ludzkim sercu i uczynić je szczęśliwym. „Nie szukam szczęścia – pisała św. Faustyna – poza wnętrzem, w którym przebywa Bóg. Cieszę się Bogiem we własnym wnętrzu. Tu z Nim ustawicznie przebywam, tu jest największa moja z Nim zażyłość, tu z Nim przebywam bezpiecznie, tu nie dosięga wzrok ludzki. Najświętsza Panna zachęca mnie do takiego przestawania z Bogiem” (Dz. 454). Postarajmy się, aby ostatnie dni Adwentu były czasem nowych narodzin Jezusa nie tylko w naszych sercach przez sakrament pojednania, ale zabiegamy o to, by On znalazł miejsce w „niejednej człowieczej duszy” przez naszą modlitwę i ofiarę.
Wśród wszystkich przygotowań do Świąt Bożego Narodzenia najważniejsza jest troska o sprawy duchowe, o przygotowanie duszy na nowe narodzenie w niej Syna Bożego. Dlatego czynimy w tym okresie wiele postanowień zmierzających do uporządkowania naszego życia duchowego, korzystamy z rekolekcji, dni skupienia oraz sakramentu pojednania. W wielu Sanktuariach Miłosierdzia Bożego m.in. w Krakowie-Łagiewnikach i Płocku oraz w innych sanktuariach i kościołach ustawiają się długie kolejki do spowiedzi. Bez tego przygotowania Święta Bożego Narodzenia pozbawione będą najgłębszej radości płynącej z obecności Boga w duszy, pozostaną tylko dniami wolnymi od pracy, okazją do prezentów, którymi tylko na chwilę można się ucieszyć. Wierzysz, że Bóg narodził się w betlejemskim żłobie, lecz biada ci, jeśli nie narodzi się w tobie – napisał Adam Mickiewicz.
Pod takim tytułem na Instagramie siostry z pietropawłowskiej wspólnoty Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia prowadzą adwentowe przygotowania do świąt Bożego Narodzenia. Przewodnikiem jest św. Siostra Faustyna. Każdego dnia czytany jest inny fragment jej „Dzienniczka” w języku rosyjskim z krótkim komentarzem. Akcja cieszy się dużym zainteresowaniem i korzystają z niej nawet te osoby, które nie mają konta na Instaramie.
W tych dniach Maryja wybrała się w drogę i spiesząc się poszła w okolice górskie, do pewnego miasta judzkiego. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, podskoczyło dziecko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. I zawołała donośnym głosem: „Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony owoc Twojego łona! Czemu zawdzięczam to, że matka mojego Pana przychodzi do mnie? Gdy tylko usłyszałam Twoje pozdrowienie, podskoczyło z radości dziecko w moim łonie. Szczęśliwa jest Ta, która uwierzyła, że wypełnią się słowa powiedziane Jej od Pana” (Łk 1, 39-45).
Z „Dzienniczka” św. Faustyny
Często proszę Pana Jezusa o rozum oświecony wiarą. Wyrażam to Panu w tych słowach: Jezu, daj mi rozum, i wielki rozum, jedynie na to, abym Ciebie lepiej poznała, bo im Cię lepiej poznam, tym Cię goręcej ukocham. Jezu, proszę Cię o potężny rozum w rozumieniu rzeczy Bożych i wyższych. Jezu, daj mi rozum wielki, którym poznawać będę Twą Boską Istotę i Twoje życie wewnętrzne, Troiste (Dz. 1474).
Roraty – tak nazywana jest Msza św. wotywna do Najświętszej Maryi Panny, odprawiana w Adwencie. Nazwa „Mszy św.” pochodzi od słów introitu, który zaczyna się od słów: rorate caeli desuper – spuśćcie rosę niebiosa. Przy ołtarzu pali się wówczas „roratka” – świeca ozdobiona białą wstęgą, symbolizująca Maryję, a wierni trzymają w dłoniach zapalone świece, które rozświetlają mroki świątyni i są znakiem oczekiwania na przyjście Chrystusa. W Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach Msza św. roratnia celebrowana jest w poniedziałki, środy i soboty o godzinie 6.30. Internauci mogą się włączyć w tę modlitwę poprzez transmisję on-line na stronie: www.faustyna.pl
Trzeci tydzień Adwentu upłynie nam na rozważaniu tajemnicy miłosierdzia Bożego w narodzeniu Syna Bożego. Święta Siostra Faustyna pisała: „I staje się niepojęty cud miłosierdzia Twego, o Panie: Słowo staje się Ciałem, Bóg zamieszkał z nami, Słowo Boże – Miłosierdzie Wcielone. Podniosłeś nas do swego Bóstwa przez swe uniżenie; jest to zbytek Twej miłości, jest to przepaść Twego miłosierdzia. Zdumiewają się niebiosa nad tym zbytkiem miłości Twojej. Teraz nikt się zbliżyć do Ciebie nie lęka. Jesteś Bogiem miłosierdzia, masz litość dla nędzy, jesteś nam Bogiem, a my Twym ludem. Jesteś nam Ojcem, a my Twe dzieci z łaski; niech się sławi miłosierdzie Twoje, żeś raczył zstąpić do nas” (Dz. 1745). Ze św. Siostrą Faustyną rozważajmy miłosierną miłość Boga w cudzie narodzenia Syna Bożego w betlejemskiej stajni i w duszy człowieka. Dziękujmy za to, że chciał być tak blisko nas od narodzenia przez wszystkie wydarzenia życia aż po śmierć, by zamieszkać z nami w domu Ojca i uczynić nas dziedzicami nieba.
W grudniu wyjątkowo spotkanie młodych „Łagiewnicka 22” w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach odbędzie się dzień wcześniej, czyli w sobotę 21 dnia miesiąca. Rozpocznie się ono o godzinie 19.00 w kaplicy z łaskami słynącym obrazem Jezusa Miłosiernego i grobem św. Faustyny o godzinie 19.00, a poprowadzą je siostry z krakowskiej wspólnoty Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia. W programie: konferencja s. Tobiany Domiter na temat dziecięctwa duchowego św. Siostry Faustyny, modlitwa w ciszy i uwielbienie Miłosierdzia Bożego podczas adoracji Najświętszego Sakramentu oraz agapa przy czymś smacznym i Q&A.
We wtorek 17 grudnia odbędzie się spotkanie formacyjne członków i woluntariuszy stowarzyszenia „Faustinum” w Sabinove na wschodzie Słowacji. Grupa działa przy parafii Męczeńskiej Śmierci św. Jana Chrzciciela. Spotkanie rozpocznie wspólna modlitwa w Godzinie Miłosierdzia i Koronka do Miłosierdzia Bożego. Grupa rozpocznie formację permanentną w rytmie lectio divina połączoną z dzieleniem słowem Bożym. Formację prowadzi s. Mariela Lengyelová z koszyckiej wspólnoty Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia.
To temat rekolekcji adwentowych z cyklu „Miłosierdzie w Biblii i Dzienniczku”, odbędą się w dniach 13-15 grudnia br. w sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach. Towarzyszyć im będą słowa św. Faustyny: „Z wielkim utęsknieniem czekam na przyjście Pana” (Dz. 793) i św. Józef, który pomoże lepiej przeżywać czas adwentowego oczekiwania i dobrze przygotować się do świąt Bożego Narodzenia. Rekolekcje poprowadzi s. Maria Faustyna Ciborowskaz krakowskiej wspólnoty Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, doktor biblistyki. Organizatorem jest Stowarzyszenie Apostołów Bożego Miłosierdzia „Faustinum”.
Ten werset z „Pieśni nad pieśniami” będzie mottem rekolekcji dla kobiet w Kazachstanie, które organizowane są w ramach projektu Samarytanka w dniach 13-15 grudnia w parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w miejscowości Konajew, diecezji Ałmata. Rekolekcje prowadzą: s. Anastasis Omelchenko i s. Bakhita Voronava z pietropawłowskiej wspólnoty Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia oraz s. Kazimiera Wanat, nazaretanka. W programie m.in.: konferencje, medytacje nad słowem Bożym, bibliodrama oraz spotkania z dziećmi i młodzieżą w domach dziecka, które znajdują się na terenie parafii.
Wspólnota sióstr ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia w Camagüey na Kubie wraz z Projektem Esperanza organizują w sobotę 14 grudnia rekolekcje dla kobiet pt: „Kobieta – gliniane naczynie”. Poprowadzi je s. Filipa Bąk wraz z psychologiem América Santoya Arévalo i psychiatrą Eduardo Barranco Masías. Spotkanie ma na celu pomóc kubańskiej kobiecie odkryć jej godność, piękno i bogactwo, a przede wszystkim jej ogromną wartość w oczach Boga. Rekolekcje są otwarte dla wszystkich kobiet z diecezji.
Pytały go [Jana Chrzciciela] tłumy: „Co mamy zrobić?”. A on im mówił: „Kto ma dwa ubrania, niech podzieli się z tym, który nie ma. Kto ma żywność, niech czyni podobnie”. Przyszli też celnicy, aby przyjąć chrzest, i pytali go: „Nauczycielu, co mamy robić?”. A on im odpowiedział: „Nie pobierajcie więcej niż to, co wam wyznaczono”. Pytali go również żołnierze: „A my, co mamy robić?”. Powiedział do nich: „Na nikim nic nie wymuszajcie, ale poprzestawajcie na swoim żołdzie”.
Ponieważ lud trwał w oczekiwaniu, a wszyscy zastanawiali się, czy czasem Jan nie jest Chrystusem, on jednak odpowiedział: „Ja chrzczę was wodą, lecz idzie potężniejszy ode mnie, któremu nie jestem godny rozwiązać rzemyka u sandałów. On będzie was chrzcił Duchem Świętym i ogniem. Ma On w ręku szuflę, aby oczyścić swe klepisko i zebrać ziarno do swego spichlerza. Plewy zaś spali w ogniu nie do ugaszenia”. Dawał też wiele innych napomnień i głosił dobrą nowinę ludowi (Łk 3, 10-18).
Z „Dzienniczka” św. Faustyny
Powiedział mi Pan: Utrata każdej duszy pogrąża Mnie w śmiertelnym smutku. Zawsze Mnie pocieszasz, kiedy się modlisz za grzeszników. Najmilsza Mi jest modlitwa – to modlitwa za nawrócenie dusz grzesznych; wiedz, córko Moja, że ta modlitwa zawsze jest wysłuchana (Dz. 1397).
